ΚΟΛΑΣΗ ΣΤΗΝ ΟΡΑΣΗ ΜΟΥ

  

Σπύρου Κίκερη

ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΕΝ ΑΙΘΡΙΑ

(Κόλαση στην Όρασή μου)

  Ανέκαθεν πίστευα απολύτως ότι «η πιο δυνατή αίσθηση στον οργανισμό μου, ήταν μακράν η ΟΡΑΣΗ μου!» Έκανα λάθος; Ίδομεν.

  Όσοι έκαναν μαζί μου σε Πολεμικές Μοίρες, αυτό το γνωρίζουν, το γνωρίζουν καλά! Ένας ΑΕ είχε καταργήσει το όνομά μου και στις προσφωνήσεις του, με αποκαλούσε «ΑΝΟΙΧΤΟΜΑΤΗ!»

  Ένας Μοίραρχος μ’έπαιρνε μόνιμα στη μία θέση του Τ-33, που τράβαγε το ανεμούριο, για να κατευθύνω τους σχηματισμούς που έρχονταν στο Αιγαίο για εκτέλεση Βολών, πρόλαβα δε ουκ ολίγα ατυχήματα!

  Στις ασκήσεις αναχαιτίσεων με ραντάρ ποτέ κανένας δεν με πρόλαβε στο Tally-ho και η ειρωνεία εγώ ήμουν πάντα στόχος!

  Ένας νεαρός θαυμαστής μου, αξιόλογος ζωγράφος των καλών τεχνών, μου ζήτησε την πρώτη φωτογραφία που είχα βγάλει σαν Ανθυποσμηναγός, μου’κανε το παραπάνω πορτραίτο! Όταν μου το έδωσε μου είπε: «υπάρχει μία υπερβολή, τα μάτια σου τα έκανα μεγαλύτερα, γιατί εγώ αυτά τα μάτια έτ σι τα ένιωθα!»

  Με κάποια πολύ γνωστή μου καθηγήτρια Αγγλικών αρχίσαμε κάποτε ιδιαίτερα! Την τρίτη μέρα την παρακάλεσα να φύγει λέγοντάς της: «Αθηνά μου σταματάμε εδώ, γιατί εμείς θυμόμαστε τα γυμνασιακά μας και πάει ο χρόνος χαμένος! Τα Αγγλικά θα τα μάθω μόνος μου!»

  Έχω διαβάσει στη ζωή μου, 10, 12, 15, 17, 19, ώρες μ’ελάχιστα διαλλείματα μόνο για κάποιες άκρως απαραίτητες αναγκαιότητες! Τα τελευταία χρόνια μελετώ και γράφω καθημερινά εφτά ώρες κατά μέσο όρο με μια διακοπή μιας ώρας! Επί του προκειμένου υπογραμμίζω ότι είμαι ένας άνθρωπος που κοιμάμαι κατά μέσο όρο 4-4.5 ώρες το 24ωρο!

Ότι γυμνάζομαι Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή μιάμιση περίπου ώρα, όπως από παιδί έκανα! Ότι τέλος, Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή παγίως κολυμπάω!

  Μεθαύριο κλείνω τα εβδομήντα, γυαλιά δεν έβαλα ούτε για μακριά, ούτε για κοντά! Στους οφθαλμιάτρους του Κ.Α.Ι. έγινα θέμα συζήτησης! Ανέκαθεν παραπονιόμουν, γιατί καμία από τις κόρες μου δεν πήρε τα μάτια μου, ελπίζοντας πως ένα από τα 4 εγγονάκια μου θα ευτυχήσει σ’αυτό το θέμα!

  Βιονικός δεν είμαι, Νάρκισσος ναι! Ποιος έκανε τη δουλειά που έκανα και δε γεύτηκε και υιοθέτησε το Ναρκισσισμό! Όποιος λέει το αντίθετο ψεύδεται! Μας προσφέρθηκε τόσο αφειδώς από τον Κόσμο, γεγονός που δεν μπορούσε να μας αφήσει ανεπηρέαστους! Όμως υπερβολή δεν ήταν, τα μάτια μου όντως διέφεραν!

  Η Αιτία μπορεί να βρίσκεται στη «ΣΑΡΔΕΛΑ!» Αρκετοί συντοπίτες κοντινοί στην ηλικία μου, εξακολουθούν να έχουν δυνατή όραση! Χωρίς τη σαρδέλα η Πρέβεζα τα χρόνια εκείνα θα είχε λιγότερο πληθυσμό! Πολλοί θα είχαμε πεθάνει από την πείνα! Να γιατί εμάς τους Πρεβεζάνους μας λένε «Σαρδελάδες!» Όλο το καλοκαίρι, ο βυθός του λιμανιού, από το ένα άκρο μέχρι το άλλο, φωσφόριζε από τις νεκρές σαρδέλες που πέταγαν οι ψαράδες!

Κι’όμως τα Μάτια μου Λύγισαν!

  Ήταν 2 Απριλίου του 2015, ημέρα Πέμπτη όταν ξυπνώντας το πρωί μου φάνηκε ότι είχα «διπλωπία!» Μετά από λίγο τη ξέχασα και δεν της έδωσα σημασία! Το απόγευμα είχα ραντεβού με τον καρδιολόγο, στα πλαίσια προληπτικής ιατρικής! Τα αποτελέσματα εκπληκτικά το ίδιο και το τεστ κοπώσεως! «Η καρδιά σου είναι υγιούς τριαντάρη» μου είπε!

  Την επομένη το πρωί τα νέα ήταν άσχημα ήταν πια ξεκάθαρο ότι έβλεπα διπλά, αιτία το δεξί μου μάτι! Αιφνιδιάστηκα και ανησύχησα, πήρα τηλέφωνο ένα γνωστό μου οφθαλμίατρο! Του εξήγησα «Σπύρο φύγε αμέσως πήγαινε στο Νοσοκομείο, η περίπτωση είναι θέμα Νευρολόγων και όχι οφθαλμιάτρων!» μου είπε.

  Πήρα το αυτοκίνητό μου και απορώ πως δεν είχα σοβαρό ατύχημα σε ένα χιλιόμετρο που οδήγησα! Σταμάτησα, πάρκαρα με χίλια βάσανα και πήρα τηλέφωνο έναν αδελφικό μου φίλο, που έμενε πλησίον. Ευτυχώς ήταν σπίτι του κατέβηκε, με πήρε και θορυβημένος πήρε την Αττική οδό για το ΓΝΑ. Αυτό που έζησα στη διαδρομή ήταν ένα μαρτύριο γιατί συνέχεια νόμιζα πως τρακάραμε! Τον παρακάλεσα να πιάσει τη δεξιά λωρίδα και να πάει πολύ σιγά!

  Πήγα στα επείγοντα, μου πήρανε την πίεση είχα 19.3 με 10.2! Ένας νεαρούλης γιατρός μου έκανε κάτι εξετάσεις νευρολόγου, δεν διαπίστωσε τίποτε, μου ξαναπήρε την πίεση είχε πέσει στο 15 με 9. Με παρέπεμψαν στο οφθαλμολογικό εκεί αφού περίμενα πάνω από μία ώρα, με απέπεμψαν, δια στόματος Διευθυντού Είναι καθαρά θέμα νευρολόγων, μου είπε. Γύρισα στα επείγοντα, περιμένετε μου είπαν, θα ειδοποιήσουμε έναν νευρολόγο! Εκείνος ζήτησε μία εξέταση αίματος και ένα καρδιογράφημα! Αμφότερα ήταν πεντακάθαρα. Ένας ευγενέστατος κύριος μου έκανε επίπονη νευρολογική εξέταση, χωρίς να διαπιστώσει τίποτα! Θα κάνουμε μία αξονική εγκεφάλου μου είπε και αν χρειαστεί και μαγνητική! Η αξονική ήταν πεντακάθαρη! Φύγετε, μου είπε, θα γίνετε καλά σε 15 με 20 μέρες! Τον ρώτησα πού οφείλεται και μου είπε: «Πιθανότατα σε θυμό ή στενοχώρια!» Τον ρώτησα σε κόπωση, αποκλείεται; Όχι καθόλου, μου απήντησε, μπορεί και σε συνδυασμό!

  Έχει προληπτικά διδάγματα η περίπτωση. Να γιατί γράφω τούτο δω, πέραν του ότι είχα υποχρέωση να ενημερώσω τους φίλους μου για την αραίωση των αναρτήσεών μου!

  Οι 15 μέρες πέρασαν λοιπόν, το ίδιο και οι 20! Το αποτέλεσμα το ίδιο και χειρότερο. Έκλεισα το δεξί μου μάτι (αυτό που δημιουργούσε το πρόβλημα), με ένα ειδικό φαρμακευτικό κάλυμμα, θυμίζοντας το Μωσέ Νταγιάν! Έβλεπα τηλεόραση σκεπάζοντας πότε το ένα μάτι, πότε το άλλο! Γιατί το παράξενο ήταν, ότι με το ένα μάτι έβλεπα κανονικά, ανεξάρτητα αν αυτό ήταν το αριστερό ή το δεξιό!

  Από φίλη φαρμακοποιό ζήτησα έναν κοντινό Νευρολόγο. Πήγα σ’αυτόν που μου σύστησε, είδα στ’όνομά του να γράφει ψυχίατρος! Την πήρα τηλέφωνο και μου είπε το ίδιο κάνει, γιατί κάποτε έτσι έβγαιναν (κάτι που δεν αληθεύει)! Εν πάση περιπτώσει ανέβηκα! Ακλούθησε ο εξής διάλογος:

-Νευριάζεις;

-Νευριάζω, μ’ενοχλούν πολλά πράγματα σ’αυτό τον κόσμο! Λυπάμαι για την Ελλάδα. Ντρέπομαι για το ποιόν των «Ηγετών» καθώς για την κρίση και την αντίληψη των πολιτών!

-Θέλεις να κάνεις σε κάποιον κακό;

-Όχι απλά θα ήθελα πολύ να αλλάξω τους περισσότερους!

-Θέλεις να κάνεις κακό στον εαυτό σου;

-Όχι, τον αγαπώ και όσο μπορώ τον προσέχω!

-Είσαι κοινωνικός;

-Θα ήθελα πολύ, όμως δεν μπορώ εκτιμώ και αγαπώ πολύ λίγους ανθρώπους, αντίθετα λατρεύω τα οικόσιτα!

-Θα σου δώσω ένα φάρμακο, θα παίρνεις μισό κάθε μέρα και λίγο Xanax των 0.25 το βράδυ! Θα γίνουν καλά τα μάτια σου, αλλά σε 10 μέρες φρόντισε να τα ξαναπούμε!

  Αγόρασα αμέσως τα χάπια, το Xanax το ήξερα, το άλλο όχι, μετά από τρεις, τέσσερες μέρες διάβασα το χαρτί από το κουτί και δε μου άρεσε. Ρώτησα τη φαρμακοποιό και μου είπε ότι πρέπει να το παίρνω για πέντε χρόνια τουλάχιστον! Καλά αυτός ο Κύριος δεν έπρεπε να μου το πει; Τη ρώτησα. Έπρεπε, μου είπε, αλλά μην ανησυχείς εγώ το παίρνω δέκα χρόνια και ο άντρας μου 15! Καλά εγώ μέχρι την άλλη εβδομάδα το έχω κόψει, κουμάντο στη ψυχή μου θέλω να κάνω εγώ! Με κοίταξε παράξενα.

  Στη συνέχεια προσπάθησα να βρώ το Νευρολόγο που με είχε εξετάσει στα επείγοντα, έτσι εντελώς τυχαία βρέθηκα με το Σμηναγό Νευρολόγο, Σεραφείμ Κατσαβό έναν εκπληκτικό άνθρωπο!

  Συναντηθήκαμε στο Νευρολογικό του Κ.Α.Ι (Κέντρο Αεροπορικής Ιατρικής), γιατί αυτός είναι ο υπεύθυνος παρακολούθησης των Ιπταμένων της Πολεμικής Αεροπορίας! Μου είπε το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να μπείτε στο Νοσοκομείο για σχολαστικό έλεγχο, ρωτώντας με αν είχα σακχαρώδη διαβήτη! Του είπα όχι και πολύ πρόσφατα έχω κάνει εξετάσεις! Μου είπε δεν έχει σημασία, γιατί και προδιάθεση να έχετε μπορεί να σας κάνει διπλωπία!

  Πράγματι εισήλθα στο Νοσοκομείο, μου έκαναν όλες τις Νευρολογικές εξετάσεις και μαγνητική εγκεφάλου! Δε βρήκαν τίποτε! Μου είπαν θα μου πάρουν αίμα να το στείλουν στο Ινστιτούτο Παστέρ για έρευνα και ότι τα αποτελέσματα θα έβγαιναν σε 15 ημέρες, ωστόσο ότι μου συμβεί να τους το αναφέρω! Έτσι και έγινε, φεύγοντας από το Νοσοκομείο παραμονή Πρωτομαγιάς!

  Στις 14 Μαΐου πληροφορήθηκα ότι τα αποτελέσματα ήταν όλα αρνητικά,! Δύο ή τρεις μέρες νωρίτερα, άρχισε η όρασή μου κάπως να βελτιώνεται, ωστόσο 50 ημέρες μετά, εξακολουθώ να μη βλέπω καλά!

  Περιμένοντας την ίασή μου, όσο μπόρεσα διάβασα, σκέφτηκα και διερεύνησα το τελευταίο από δύναμη της συνήθειας.

  Έτσι και θυμήθηκα ότι στις 27 Μαρτίου ημέρα Παρασκευή, στις 3 το βράδυ το πλασματάκι που λάτρεψα, όσο και τα παιδιά μου, η μικρή μου Σιντούλα ένα york shire 2.800 γραμμαρίων και λίγο πριν να κλείσει τα 16 (20 Απριλίου είχε τα γενέθλιά της), έπαθε βαρύ εγκεφαλικό, πέφτοντας κάτω με υψηλό πυρετό!

  Ομολογώ ότι μελαγχόλησα, δε λέω τα παραπέρα, γιατί ξέρω ότι πολύ λίγοι μπορούν να τα κατανοήσουν και να τα συμμεριστούν! Υπενθυμίζω ότι το σκυλάκι αυτό το έχω δίπλα μου από μωρό, δεν του έβαλα ποτέ λουρί και ότι δεν το αποχωρίσθηκα, παρά ελαχιστότατες φορές! Μάλιστα αρκετοί συνάδελφοι γνωρίζουν ότι ήταν ένας από τους δύο όρους που έθετα, σ’αυτούς που δούλεψα στα Ι.Χ τους Αεροσκάφη: (Πρώτον δε φοράω στολή και δεύτερον έχω ένα σκυλάκι που το κουβαλάω μαζί μου!)

  Εκεί, λοιπόν, με μεγάλη βεβαιότητα αποδίδω τον κεραυνό εν αιθρία, σε συνδυασμό με την υπερβολική κόπωση των ματιών μου καθώς τη συνεχώς αυξανόμενη στενοχώρια και την αγανάκτησή μου για την κατρακύλα της χώρας μου! Ξέρω ότι γι’αυτή που επικαλούμαι σαν βασική τουλάχιστον αιτία, πολλοί θα με παρεξηγήσουν, όμως κάποιοι απόλυτα θα με δικαιολογήσουν!

  Εν πάση περιπτώσει σε όσους με δικαιολογήσουν αφιερώνω τους ακόλουθους στίχους που έγραψα για τη μεγάλη μου αγάπη! Έτσι για να καταλάβουν κάποιοι τι εστί «ΑΓΑΠΗ» και το γιατί!

ΕΜΕΝΑ Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

(ΣΙΝΤΥ ΜΟΥ)

Εμένα η αγάπη μου δεν είναι ανθρωπάκι

δεν είναι πλάνης όνειρο, δεν είναι αυταπάτη!

Εμένα η αγάπη μου Θεούλη μου νισάφι

δεν φτιάχτηκε από πηλό, μ’από αγνό χρυσάφι!

Εμένα η αγάπη μου είναι ένα σκυλάκι

μικρόσωμο κι’αδύναμο, δύο κιλά και κάτι

που το φωνάζω Σίντυ μου, χαϊδευτικά Σιντάκι

και δεν του μοιάζει άνθρωπος, ούτε στο’να νυχάκι!

Σίντυ μου, καλή μου Σίντυ, σε παρακαλώ

γλύψε λίγο τις πληγές μου, Σίντυ μου πονώ!

Σίντυ μου, πιστή μου φίλη, πόσο σ’εκτιμώ

πόσα σου οφείλω Σίντυ, πόσα σου χρωστώ!

Συ μου έμαθες γλυκιά μου στην παλιανθρωπιά

τι αξίζει ένα Σκύλο να’χεις συντροφιά!

Συ μου έμαθες καρδιά μου και τα πιο απλά

τα Σκυλιά απ’τ’ανθρωπάκια, είναι πιο καλά!

Σίντυ μου καλή μου Σίντυ, σε παρακαλώ

μη σε ικετεύω Σίντυ, μη για τω Θεώ!

Μη μου ξύνεις τις πληγές μου, μη σ’εκλιπαρώ

μην το ξανακάνεις Σίντυ, μη θα τρελαθώ!

Σίντυ μου πιστή μου Σίντυ, θα στο ξαναπώ

γίνε λίγο ανθρωπάκι, Σίντυ μου πονώ!

Δεν αντέχω άλλο Σίντυ, πώς να σου το πω

Σίντυ μου εξανθρωπίσου, έμπα στο σωρό!

Δεν ανέχομαι πια Σίντυ, στον καθρέφτη να κοιτώ

κι’ένα είδωλο να βλέπω, ειδεχθές και ποταπό

μ’ένα σύνδρομο σα βρόχο, περασμένο στο λαιμό

και να μου καυχιέται Σίντυ, ότι μοιάζει στο Θεό!

Σίντυ τώρα αφησέ με, φύγε σε παρακαλώ

Φύγε κι’άσε με μονάχο, να τα πω με το Θεό!

Δεν θα ήθελα ν’ακούσεις, τι Σιντούλα θα το πω

Σίντυ φύγε, Σίντυ φύγε, θέλω να προσευχηθώ!

«Άνθρωπο μ’έκανες Θεέ και όχι ανθρωπάκι

μα τούτο το κατάντημα, Θεέ μου, παραπάει!

Ποιος υγιής Ανθρώπου νους, τούτο Θεέ χωράει

Χωρίς Θεέ να τρελαθεί, δίχως να μεταλάβει;»

Γίναν οι άνθρωποι σκυλιά και Άνθρωποι οι Σκύλοι

κι’όχι, Θεέ, του κερατά, οι πιο καλοί μας Φίλοι!

Γίναν οι άνθρωποι σκυλιά και Άνθρωποι οι Σκύλοι

και μένει μόνο μια θηλιά, για το λαιμό στολίδι!»

  Προτού προχωρήσω, σ’αυτό καθαυτό το θέμα της περίπτωσής μου και τις λεπτομέρειές της, θα ήθελα να πω δυο λόγια για το θέμα της ΔΙΠΛΩΠΙΑΣ, γιατί πλέον το έχω μελετήσει σε όλες του τις διαστάσεις και θα’ξιζε νομίζω μια σύντομη αναφορά σ’αυτό, αν μη τι άλλο, προς επαύξηση των εγκυκλοπαιδικών μας γνώσεων!

  Η διπλωπία είναι ένα τρομακτικό σύμπτωμα, που μπορεί να οφείλεται σε νευρολογικούς λόγους, αλλά και οφθαλμολογικούς!

  Ο πανικός στην εμφάνισή της, όχι μόνο δεν έχει κανένα όφελος αλλά αντίθετα είναι βέβαιον ότι επιδεινώνει την κατάσταση! Ομολογώ ότι δε ξέφυγα του κανόνα, αν και θαρραλέος πιστεύω, λόγω φύσης, επαγγέλματος και δοκιμασιών! Τρελάθηκα στην κυριολεξία, όταν διαπίστωσα ότι μου ήταν αδύνατο να οδηγήσω!

  Μία διπλωπία μπορεί να σημαίνει πολύ βαριά πράγματα για την υγεία μας, αλλά και ένα περιστασιακό γεγονός που ξεπερνιέται σχετικά εύκολα! Στα πολύ κακά θα πρέπει να αναφερθούν, εγκεφαλικά, ανευρύσματα εγκεφάλου, όγκοι στον εγκέφαλο κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις κι’ακόμα σκλήρυνση καταπλάκας, και μυασθένεια! Επίσης μη καλά ρυθμιζόμενη αρτηριακή πίεση, διαβήτη ή προδιάθεση διαβήτη καθώς και θυρεοειδοπάθεια Τέλος στα ηπιότερα κυρίως οφθαλμολογικής φύσεως, όπως καταρράκτη, αστιγματισμό, τραύμα ματιού ή κόγχου, ή μικρής φύσεως αγγειακού επεισοδίου στους μύες μετακίνησης των ματιών ή άλλες απλές παθολογικές παθήσεις μη ανιχνεύσιμες!

  Η διπλωπία είναι δύο ειδών, μονόφθαλμη και διόφθαλμη! Η διαπίστωση για το είδος είναι απλή. Στη μονόφθαλμη η διπλωπία παραμένει εάν κλείσουμε το ένα μάτι! Αυτό το είδος συνήθως δεν προέρχεται από νευρολογική παθολογία, αλλά οφθαλμική και επιλύεται από οφθαλμιάτρους, είτε με τη χρήση γυαλιών, είτε με διαθλαστική επέμβαση, είτε με εγχείρηση καταρράκτη. Διόφθαλμη διπλωπία έχουμε όταν κλείνοντας το ένα μάτι (οποιοδήποτε από τα δυο) η διπλωπία εξαφανίζεται, εδώ πρόκειται για κακή συνεργασία των δύο ματιών!

  Από την ανατομία του ματιού επέλεξα για αναφορά τα ακόλουθα σχετικά. Το Οπτικό Νεύρο είναι η δομή που παίρνει τις πληροφορίες από τον αμφιβληστροειδή, σαν ηλεκτρικά σήματα και τις μεταφέρει στον εγκέφαλο, όπου μετατρέπονται σε οπτικές εικόνες! Το οπτικό νεύρο αποτελείται από μία δέσμη ενός εκατομμυρίου περίπου οπτικών ινών! Οι Οφθαλμοκινητικοί Μύες είναι 4 ορθοί

  Συνοψίζοντας, στις περισσότερες περιπτώσεις διπλωπίας, τα ακριβή αίτια δεν διαπιστώνονται με σαφήνεια και η διπλωπία εξαφανίζεται με αργό ρυθμό συνήθως εντός τριμήνου!

  Πάντως εκείνο που μακράν προέχει στην περίπτωση είναι η «Μαγνητική Τομογραφία!»

  Πριν κλείσω με το θέμα της Διπλωπίας, οφείλω να γνωστοποιήσω κάποια πράγματα που διάβασα στην IATROPEDIA τα οποία θεωρώ άκρως ενδιαφέροντα και λίαν επίκαιρα

  Σύνδρομο Κοπιωπίας της Όρασης! Η πολύωρη εργασία σε μια οθόνη υπολογιστή ασκεί αναμφίβολα μεγάλη πίεση στα μάτια! Τα προβλήματα που προκύπτουν περιλαμβάνονται στο λεγόμενο Σύνδρομο Κοπιωπίας της Όρασης Computer Vision Syndrome (CVS). Προς το παρόν δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για το ότι το CVS προκαλεί μακροπρόθεσμες βλάβες στα μάτια! Ωστόσο είναι βέβαιο ότι η επίπονη χρήση υπολογιστή είναι πηγή σημαντικής καταπόνησης των ματιών και γενικότερης δυσφορίας! Αν έχετε CVS μερικά ή όλα από τα ακόλουθα, είναι δυνατόν να σας συμβούν: Θολή Όραση, έντονο κοκκίνισμα ματιών, πονοκέφαλοι, δάκρυσμα, Διπλωπία!

  Εδώ θα ήθελα να επισημάνω ιδιαιτέρως ότι προσωπικά είχα όλα τούτα τα συμπτώματα, τα ενθυμούμαι πάρα πολύ καλά! Τριάντα περίπου ημέρες πριν τη διπλωπία, διαπίστωσα ότι αργά τη νύχτα γράφοντας στο Computer, τα μάτια μου δάκρυζαν ακατάπαυστα, είκοσι ημέρες περίπου πριν τη διπλωπία, δάκρυζα και εκτός Computer σε απροσδιόριστους χρόνους και κάπου δέκα μέρες πριν τη διπλωπία, δάκρυζε έντονα μόνο το δεξί μου μάτι, αυτό που τελικά είχε το πρόβλημα!

Καλοί μου συνάδελφοι, λοιπόν, του διαδικτύου προσοχή! Πάντως εύχομαι σε κανέναν να μη τύχει, η περίπτωση, αλλά σε όποιον τύχει να γνωρίζει, ότι μπορώ να του συμπαρασταθώ με χρήσιμες και ενδεδειγμένες συμβουλές!

  Όσο για την κατάσταση στο 251 ΓΝΑ, που σίγουρα ενδιαφέρει πολλούς συναδέλφους, θα την περιγράψω με δυο απλές φράσεις: «Με δόντια και με νύχια παλεύει να κρατηθεί, σ’ένα καταλυτικό τσουνάμι που καταστρέφει ραγδαία τη χώρα μας!»

  Επί του προκειμένου θ’άξιζε να πω κάποια περιστατικά που βίωσα με τον εξαίρετο Γιατρό, Αξιωματικό και Άνθρωπο Κο Σεραφείμ Κατσαβό! Την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε, κάποια στιγμή του είπα, ότι σας έφερα ένα δώρο, βγάζοντας έναν φάκελο Α4! Όχι Κύριε Κίκερη δεν παίρνω δώρα! Ένα βιβλίο είναι Κε Κατσαβέ, ένα δικό μου βιβλίο! Πάρτε το και αν θέλετε να πάτε καλά στην Στρατιωτική σας καριέρα να κάνετε τα αντίθετα από αυτά που έκανε, αυτός του βιβλίου! Το πήρε διστακτικά και με ευχαρίστησε!

  Τη δεύτερη φορά, πάλι του πήγα ένα φάκελο Α4. Δεν το θέλω Κύριε Κίκερη, μου είπε! Έχω τη γνώμη ότι πρέπει να το πάρετε, πρόκειται για ένα ποίημά μου ψυχολογικού περιεχομένου και θα με ενδιέφερε η γνώμη σας γι’αυτό. Εντάξει, αλλά σας παρακαλώ άλλη φορά να μη μου ξαναφέρετε τίποτα! Εντάξει του είπα, απλά είχα την πρόθεση να σας κάνω μία πρόταση!

  Μια και τελειώσαμε Κε Κατσαβέ ακούστε τι ήθελα να σας προτείνω! Στη ζωή μου έχω γράψει αρκετά πράγματα. Τα συρτάρια του σπιτιού μου στενάζουν από το στοίβαγμά τους! Ένα από τα πιο αξιόλογα είναι ένα βιβλίου Ψυχολογικού Περιεχομένου που είχα γράψει όταν ήμουν εκπαιδευτής, θέλοντας να επιβοηθήσω τους Ικάρους στην υπέρβαση προβλημάτων τους κατά την πτητική τους εκπαίδευση, καθόσον πιστεύω ότι η σχέση του Ιπταμένου με την πτήση είναι καθαρά «Ψυχολογική!»

  Επίδειξη ποτέ των ικανοτήτων μου δεν έκανα! Όμως το 1977 στη θητεία μου ως εκπαιδευτής, κάποια μέρα με κάλεσε ο Μοίραρχός μου Παρμενίων Παπαντωνίου, λέγοντάς μου: «Τι λες στους Ικάρους και είναι ξετρελαμένοι μαζί σου; Αυτοί στο χαρτί που τους ζήτησα για τις εντυπώσεις τους, με εισηγήσεις και παράπονα, γράφουν σχεδόν όλοι για σένα, ότι πρέπει επίσημα να προγραμματισθείς για εκτέλεση διαλέξεων ψυχολογίας στις επόμενες σειρές!» Του είπα ότι τους λέω διάφορα πράγματα, για να τους βοηθήσω! Με ρώτησε τι πράγματα είναι αυτά; Του είπα είναι δικά μου. Μου ζήτησε αν είχα καταγράψει κάτι από αυτά; Έτσι βγήκαν στο φως για πρώτη φορά! Εκείνος με επέπληξε γιατί τα είχα καταχωνιασμένα, μου είπε ότι θα μιλήσει στο Διοικητή της Σχολής Ικάρων Ταξίαρχο Γραφάκο και να ετοιμάσω ένα βιβλίο!

  Δεν έχω ακούσει ποτέ τόσα και τέτοια λόγια για γραπτό μου! Έφτασε να με καλέσει στο Γραφείο του ο τότε Υποπτέραρχος Κουρής και να μου ζητήσει να συνεργαστώ με το Ψυχίατρο- Νευρολόγο Κυριαζή. Δεν το αποδέχθηκα με το αιτιολογικό «ότι το πιο πιθανό είναι να αντιμετωπίσω αρνητισμό, ένεκα του ότι πως θα δέχονταν οι ψυχίατροι της Αεροπορίας να μπαίνει στους τομείς τους, για κάτι που είχαν παραλείψει να κάνουν επί χρόνια και χρόνια!

  Τελικά το σχέδιο βιβλίου με θέμα ‘‘ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ’’ ξαναγύρισε στη Σχολή, με έγγραφο πνιγμένο στα κολακευτικά λόγια και την εντολή σύστασης τριμελούς επιτροπής, μελέτης, βελτίωσης και εκ νέου υποβολής! Η επιτροπή συστάθηκε, ωστόσο μεσολάβησαν αλλαγές, λόγω προαγωγών και μεταθέσεων! Το βιβλίο έτσι κάπως θάφτηκε!

  Αυτά για την ιστορία Κε Κατσαβέ, όσο για την πρόταση που ήθελα να σας κάνω, εύχομαι κάποτε να τη διαβάσετε, για να καταλάβετε ότι υπάρχουν και άνθρωποι θετικά διαφέροντες!

  Προσωπικά δεν έχω ενδιαφέροντα, η διακριτικότητά μου, στον κόσμο που ζω, μου τα απαγόρευσε ρητά! Μου τα απαγόρευσε για παράδειγμα όταν ο Κος Ψυχάρης, εντυπωσιασμένος από τον τρόπο γραφής μου, από επιστολή που είχα στείλει στο βήμα! Με κάλεσε προσωπικά στο γραφείο του, μου ζήτησε δύο άρθρα με συγκεκριμένο αριθμό λέξεων, μου έδωσε το χέρι του λέγοντάς μου: «Από την ερχόμενη Κυριακή ανελλιπώς, θα υπάρχει στο Βήμα της Κυριακής το άρθρο σου!» Κάτι που δεν είδα ποτέ, γιατί ζω στη χώρα των «Μεγάλων Αδελφών!» Των Μεγάλων Διαβολέων και των Ρουφιάνων!

  Ακόμα μου απαγόρευσε τα ενδιαφέροντά μου, η στάση του Κου Οδυσσέα Χατζόπουλου ιδρυτή των εκδόσεων ‘‘Κάκτος’’, όταν στο διάλλειμα ζωντανής εκπομπής του τηλεοπτικού σταθμού ALPHA, στην οποία συμμετείχα, πήρε τον Κο Οικονομέα, πλέκοντας το δικό μου εγκώμιο! Ο Κος Οικονομέας του είπε «πάρε καλύτερα τον ίδιο να του τα πεις.» Άκουσα λόγια που ομολογώ πως με συγκίνησαν, για το ύφος μου, για το ήθος μου, τον τρόπο σκέψης μου και την έκφρασή μου! Μάλιστα με παρακάλεσε να περάσω από το γραφείο του, γιατί ήθελε να με γνωρίσει από κοντά! Ήταν Σάββατο, Τρίτη ή Τετάρτη πήγα, με οδήγησαν στο Γραφείο του. Τί θέλετε; Μου είπε. Κε Χατζόπουλε είμαι ο Σπύρος ο Κίκερης, που μιλήσαμε το Σάββατο στην εκπομπή του Γιώργου Οικονομέα και μου είπατε πως θέλετε να με γνωρίσετε! Εκείνος με κοίταξε παράξενα, προφανώς ήταν φευγάτος, ήταν δηλαδή αλλού, γιατί με το απλανές του βλέμμα, με ξαναρώτησε «τί θέλετε;» Χαμένη πήγε και η επανάληψη των λόγων μου και στο τρίτο του «τι θέλετε;» Του είπα τίποτα και τράπηκα σε άτακτη φυγή και ντράπηκα, γιατί δεν αντιμετώπιζα την ίδια τακτική ούτε για δεύτερη, ούτε για Τρίτη, ούτε για τέταρτη φορά…μέχρι που ήρθε ο Όρκος ο βαρύς μου, για το υπόλοιπο της ζωής μου!

  Καταλάβατε, λοιπόν, Κε Κατσαβέ, ότι εγώ δεν είμαι του Κόσμου τούτου, απλά ήθελα να σας δώσω, «το Ξεκίνημα των Μεγάλων» να το μελετήσετε και αν συμφωνούσατε να προσθέτατε οτιδήποτε χρήσιμο από την επιστήμη σας και να το υποβάλλετε προς έγκριση και έκδοση! Το μόνο που θα ζήταγα, ήταν μια σημείωση σε κάποιο σημείο με την αναγραφή μιας ευχαριστίας, για τη συνεισφορά μου, στο όνομά μου! Όλα δε αυτά προς χάρη των αδικοχαμένων, λόγω αποτυχίας, Ικάρων! Μια και ακόμα σήμερα, μετά παρέλευση 38 ολόκληρων χρόνων δηλαδή, απ’ότι γνωρίζω τέτοιο βοήθημα δεν έχει εκδοθεί!

  Όσο για τα μάτια μου, ουδέν κακό, αμιγές καλού, μια και στη σημερινή κατάντια η διπλωπία βοηθά στο να περνάς από ανύπαρκτα κενά!

  Όσο ακόμα για την ουσία του θέματος που αφορά εκατομμύρια ανθρώπους, πέραν του δικού μου πταίσματος παθήσεως! Έμαθα ότι οι Γερμανοί ήδη έχουν αποκαταστήσει πλήρως την όραση σε τρεις τυφλούς, εμφυτεύοντας τσιπάκια στους αμφιβληστροειδείς τους! Έτσι σε λίγο εκτιμώ ότι από τα φυτευτά στο σώμα μας “Gadgets!”, θα είμαστε μισοί άνθρωποι, μισοί μηχανές και ο «βιονικός άνθρωπος» ίσως είναι γεγονός, μ’ένα ψυχρό και τρομακτικό αντίκρισμα στην έλευση του βιολογικού του θανάτου, τα εμφυτεύματά του θα συνεχίζουν να λειτουργούν!

  Ωστόσο εγώ παρακαλώ το Θεό για την πλήρη αποκατάσταση της όρασής μου, έτσι ώστε να μπορέσω να κοιταχτώ στον οφθαλμίατρο και να συνεχίσω απρόσκοπτα να γράφω! Γιατί αν σ’εμένα κοπεί η γραφή θα κοπεί και η αναπνοή!

                                                                                                Με Τιμή

                                                                                         Σπύρος Κίκερης