ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ ΠΑ.Σ.ΟΙ.Π.Α ΠΟΛ.ΜΟΥΣΕΙΟ 8/2/2025/11:15

 

 

ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ

ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΑΕΡΟΠΟΡΩΝ!

Πολεμικό Μουσείο 8/2/2025/11:15!

 

Συμμετείχα και’ γω στην Ιδιαίτερη Γιορτή

 και φρονώ συνετέλεσα θετικά σ’αυτή!

Το παρακάτω απήγγειλα

και θετικά συναισθήματα

εκτιμώ πως συνήγειρα!

 

ΜΟΙΡΟΛΟΙ  ΠΑΡΗΓΟΡΙ

ΠΕΡΗΦΑΝΩΝ ΑΠΡΙΟΡΙ!

Σαν με τα λόγια σου δύνασαι να συμπαραστέκεις

σε Θανάτων Πληγωμένους

Ίσως  σημαίνει περίοπτη θέση πως  κατέχεις

στου Θεού τους Φωτισμένους!

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΩΝ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΑΕΡΟΠΟΡΩΝ

ΑΦΙΕΡΩΣΗ: Στους Πεσόντες Ιπταμένους

τ’ουρανού τους Αρχαγγέλους!

 

Σ’ αυτούς που με τους Άγγελους έχουν πολλά κοινά

σ’ αυτούς που φύγαν άξαφνα, να πάνε πιο ψηλά!

Σ’ αυτούς που ρότα έβαλαν  γι’άστρα αλαργινά

κι’ας τους περίμεναν στη Γη Μανούλες, Σύζυγοι, Παιδιά!

 

Κι’ήταν Αυτοί  Σταυραετοί μ’ενα Σταυρό στην πλάτη

μετρώντας Ύψη Γολγοθά σ’εδάφη και Πελάγη!

Που πέσαν όλοι με Τιμή, στου Χρέους τους την πάλη

μοιάζοντας όλοι τους Χριστοί, σ’ανάστασης το Βράδυ!

 

Να το γιατί οι Θάνατοι γι’αυτούς δεν είναι Θάνατοι

και ειν’αυτοί στις Μνήμες μας Αιώνια Αθάνατοι

κοντολογίς Ιπτάμενοι στο Ύψος τους Ιστάμενοι

της Δόξας μας Προάγγελοι σαν Στρατευμένοι Άγγελοι!

   *Έτσι η Ευαισθησία μου μήνυσε γι’αυτούς έτσι τους περιέγραψα και δεν σας κρύβω ότι στις σχετικές μου γραφές που είναι πολλές και πολυαισθητικές  ήταν φορές που έκλαψα και με το δάκρυ έγραψα!

    Γι’αυτό και στις προσφερθείσες σ’ αυτούς Τιμές υπήρξαν  στιγμές που κάπου τα Μάτια μου  έκλεινα  κι’ ίσως   σ’ αυτές, θαύματα και παροράματα μπέρδευα! 

    Τέτοιες  Σκηνές κατά κόρον βίωνα τις Ιερές στιγμές κατάθεσης Στεφάνων θωρώντας τα μαρμαρένια Μνημεία τους  σαν οιονεί  Μνημεία Αθανάτων!

Την ώρα  που Τιμής τ’άξιο Χέρι

της Δάφνης το στεφάνι καταθέτει!

Την ώρα που θαρρείς Νεκρός σου κρένει

κι’ο νους μοιάζει Θεός που ανασταίνει!

 

Την ώρα αυτή τη Μαγική, την Υπερβατική

την ώρα που η σάλπιγγα ηχεί στη σιωπή!

Την ώρα αυτή που θεωρείς ακούνε κι’οι Νεκροί

κι’οι Αναληφθέντες  Σταυραϊτοί πως είναι Ζωντανοί!

Ενός λεπτού σιγή! Κορύφωσης στιγμή!

Στιγμή, φανταστική! Αμήν, Νυν και Αεί!

Ενός λεπτού σιγή, Ανάπλασης Στιγμή!

Ανάστασης Στιγμή! Αμήν, Νυν και Αεί!

 

    Το τι έζησα με το κατέβασμα από την έδρα, είναι δύσκολο να περιγραφεί! Όμως ήταν Εκεί Μανούλες που έχασαν τα Σπλάχνα τους! Γυναίκες που έχασαν τους Άντρες τους καθώς Παιδιά ακόμα και αγέννητα που έχασαν και ποτέ δε γνώρισαν τους Μπαμπάδες τους!

Όσο για μένα το Θεό Ευχαριστώ

που τη δυνατότητα μου’δωσε να παρηγορώ!