Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΩΝ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΠΤΩΣΗ "ΤΑΓΩΝ!"

 

Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΩΝ

ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΠΤΩΣΗ "ΤΑΓΩΝ!"

*Μ’αφορμή τη Στάση Σαμαρά και όχι μόνο, παρά το ρεσιτάλ του τελευταίου στο αντιπολιτευτικό του Σόλο!

Γιατί να πιάσουμε το τι γίνεται στα «Προοδευτικά Κεντροαριστερά Κόμματα του λεγόμενου Προοδευτικού τόξου, ας το αφήσουμε γιατί απ’την αναδυόμενη μπόχα ίσως πνιγούμε!

      Κατάρρευση = Σύνθετη λέξη εκ των Κατάρ και Ρεύση τουτέστι εκσπερμάτιση κατά την ονείρωξη –λοίμωξη-!

     Ιδεολογιών = Γελοιογραφιών και Ιδιοτελών, Κραχτών Πελατών, Ομαδαρχών Αριστερών, Σοσιαλιστών Ληστών και Δεξιών Φατριών, ων ουκ εσταί αριθμός!

      Με τον Κύριο Σαμαρά λοιπόν τον Φίλο μου Αντώνη για λίγο ας ασχοληθούμε, που του ανεβαίνουν αμείωτα οι Τόνοι! Σύνελθε Αντώνη, σύνελθε, γιατί κινδυνεύουμε να σε πούμε «Σύντροφε!»

     Μα ν’αγκαλιάσεις εσύ δημόσια τον επίορκο και καταδικασθέντα ομόφωνα για παράβαση καθήκοντος Νίκο Παππά, αυτόν που ήταν ένας απ’αυτούς που θα τους πήγαινες μέχρι τέρμα;  Εκεί λοιπόν είναι το τέρμα στον εναγκαλισμό της «Ελονοσίας»  το φιλί της «Προδοσίας» και το ξεπούλημα της «Ιδεολογίας;»

     Αλήθεια ποιας «Δεξιάς είσαι εσύ;» Οφείλεις να μας το πεις! Είσαι της Ακρότατης Δεξιάς, της Ακραίας Δεξιάς, της απόλυτης Δεξιάς, της Διαλλακτικής Δεξιάς; Θα πρέπει να μας το πεις ωμά, ορθά και κοφτά, γιατί τελευταία τα’κανες όλα «σαλάτα», βοηθούμενος από κείνον που απ’την πολύ μάσα, μοιάζει με «Μάγειρα» και συ φυσικά με «Μέγαιρα!»

     Τη Μέγαιρα που ήταν  γνωστή σαν η μία από τις Ερινύες, τις θεότητες που προσωποποιούσαν δηλαδή τις τύψεις, με τη Μέγαιρα να εκπροσωπεί τη ζήλεια και το φθόνο!

    Να πάψω, να σκάσω, τί επιτέλους να κάνω, εγώ ο άλλοτε φίλος σου, που μου πρότεινες αυτοπροσώπως να πολιτευτώ και αρνήθηκα λέγοντας ότι οι τσέπες μου είναι «τρύπιες», και μου’πες αυτές οι τρύπες εύκολα βουλώνουν, αρκεί να  βρεις δυο καλούς «Ραφτάδες ή με λεφτά Κυράδες και όλα εντάξει!»

    Λέω ψέματα; Μακάρι έστω και μία φορά να τολμούσα να τα εκστομίσω, ε δεν θα έμενα    σε νοικιασμένο σπίτι ακόμα σήμερα ο «Ηλίθιος!»

    Άκου λοιπόν Αντωνάκη μια και σε περνάω έξη (6) ολόκληρα χρονάκια, γεννήθηκες το 1951 και’γω το 1945: «Προτιμώ να έχω τρύπιες τσέπες , κι’ατόφια καρδιά, τιμή και ηθική, για να μπορώ τουλάχιστον να μιλώ, όπως μιλώ, χωρίς τον φόβο μπας και παρεξηγηθώ ή διασυρθώ!»

    Στο προκείμενο λοιπόν του θέματος και κατ’εμένα «Αναθέματος!» Τί θέλεις, τί ζητάς τα «Ρέστα» πάλι, χωρίς ν’αντιλαμβάνεσαι το Χάλι, το «μαύρο σου το Χάλι;» Μαύρο τυχαία το είπα, όμως η τύχη ξέρεις βοηθά κάποτε τους καλοπροαίρετους γραφείς και συγγραφείς!

    Σ’ενοχλεί αλήθεια η «Λαϊκή Δεξιά» του Μητσοτάκη; Πού τα παίρνεις; Στη Λέξη Λαϊκή; Την Ιστορία αυτού του κόμματος την ξέρεις καλά, ή είσαι μονόπαντος, μονοκόμματος και μονόχνοτος;

    Απ’το 1922 η δεξιά παράταξη δεν ήταν αυτή που την έλεγαν «Λαϊκό Κόμμα» για ν’αλλάξει με τον Παπάγο σε «Ελληνικό Συναγερμό» και επί Μεγάλου Καραμανλή σε ΕΡΕ, Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση  μεταπολιτευτικά δε  από τον ίδιο σε «Νέα Δημοκρατία;»

    Για να τελειώνουμε Αντώνη μου, σε υποστηρίξαμε, σε ψηφίσαμε, σε στηρίξαμε φανατικά, όμως πια νιώθουμε πως εξαπατηθήκαμε οικτρά, δηλαδή προδοθήκαμε!

    Και ας βγάλουμε και το επιμύθιο, μπας και κάτι παραπάνω εμείς οι Έλληνες μάθουμε: «Δεν υπάρχουν πια ιδεολογίες Αντωνάκη, ούτε πολλές Πατρίδες και Κοινωνίες!  Η ιδεολογία είναι μία και αυτή συνιστά ένα ιδανικό κράμα όλων των ιδεολογιών! Τα υπόλοιπα είναι λόγια, λόγια του Αέρα, για κάποιο ζητούμενο υπονοούμενο, που λίγο πολύ, οι περισσότεροι απολύτως το καταλαβαίνουμε, γι’αυτό και διαφέρουμε!