Ας μη γελιόμαστε τα πάντα τις μέρες αυτές δείχνουν να περιστρέφονται σ’έναν πανηγυρικό πανζουρλισμό με άξονα κατά την ταπεινή μου άποψη «εμπορικό» και αθέλητο «δόλωμα» Θρησκευτικό, για το φόβο των Ιουδαίων και προς ενθάρρυνση των Φαρισαίων!
Σε τούτα δυστυχώς μπορεί κάποιος να καταλήξει, έστω με τις όποιες σοβαρές του επιφυλάξεις, γιατί ούτε ο χρόνος ξέρει από Γιορτές, ούτε οι Γιορτές από δολίων τις Βουλές και τυφλές υποταγές!
Τα αυτοκίνητα θαρρείς «κάμπιες» στην πρωτεύουσα τούτες τις μέρες δίνοντας την εντύπωση ότι οδηγούνται από Παράδεισου Φυγάδες! Ο μόνος λόγος που θα μπορούσαμε να βρούμε γι’αυτό το χαλασμό είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, ότι ο Άνθρωπος κάποιες στιγμές επιζητά την πάση θυσία απόλυτη ξεγνοιασιά συνειδητά ή μη απαλλασσόμενος από τα όποια του προβλήματα και τους λόγους τους βρίσκει προσχηματικά ή μη στις Μεγαλογιορτές!
Εύλογο το ερώτημα! Θα μπορούσαν άραγε να λείψουν; Αλίμονο και μόνο στην Ιδέα εξάλειψης έστω του Μεγάλου Ψεύδους, του Santa Claus, του «Ρομπέν των Ψευδών» και λατρεμένο των παιδιών!
Κι’ακόμα για τους «ένσταση αστές», αναλογίζεται κανείς αλήθεια πόσο χρήμα τζιράρεται διεθνώς για τούτο το διάκοσμο – δώρα – διατροφικά κτλ καθώς το πόσο «καίγεται» στα παραμονιάτικα κρεστ της «χαράς» με βεγγαλικά κι’εκρηκτικά, ανανέωσης των ελπίδων και προσδοκιών στην ουσία ενός αδιαμφισβήτητα «αέναου φαύλου κύκλου», που συνιστά κατά κανόνα η ζωή;
Αμ το κερασάκι στην τούρτα, που συνιστά η σωρεία ανταλλαγής των Ευχών και Προσευχών που τρυπά και ξεπερνά Παράδεισο και ουρανό, σ’ένα πανομοιότυπο ρυθμό και φραστικό;
Το γιατί δεν είναι τόσο απλό, όσο παραπάνω το καταστήσαμε, γιατί όλο τούτο το πανηγυρικό Εορταστικό εμπεριέχει τέτοιας διάστασης μυστικισμό καθώς φιλοσοφικής και υπερβατικής διάστασης στοχασμό, που είναι αδιανόητο απολύτως να προσδιορισθεί!
Αδιανόητο να προσδιορισθεί ναι έστω ακόμα κι’αν τα «κάλπικα νομίσματα» και τα «Χάπια τα Χρυσά» πρόσκαιρα και παροδικά δείχνουν ότι αξίζουν κάποιες φορές σαν κι’αυτές ότι αξίζουν πιο πολύ από τα αληθινά στα ψυχολογικά μας! Από την άποψη αυτή αξίζει στον καθένα μας περαιτέρω με τις εορταστικές πτυχές των ημερών ν’ασχοληθεί και όσο το δυνατόν βαθύτερα στα νοήματα αυτών να μπει!
Εκείθεν θεωρώ χρέος μου να προχωρήσω στην ανάλυση των πανηγυρικών πτυχών των ημερών υποκλινόμενος ειλικρινώς και ευλαβικώς στο μυστικισμό, την επιβλητικότητα και υποβλητικότητα ενίων εξ’αυτών, με αντιπροσωπευτικό το «Δέντρο», που δεσπόζει κλέβοντας την Εορταστική παράσταση, πάνω από το Νεογέννητό μας Χριστό και τις εμπνεύσεις που από εκείνο προσωπικά αντλώ!
Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο θεσπίστηκε περί τα μισά του 17ου Αιώνα, κατ’ αρχάς ήταν σιδερένιο με πενιχρά διακοσμητικά και μάλλον μη τυποποιημένου σχήματος! Υπάρχουν πολλές δοξασίες και θεωρίες σχετικά μ’αυτό, ίσως πενιχρού ή μηδαμινού ενδιαφέροντος, γι’αυτό καμία ας μη καταχωρήσουμε και ας μου επιτραπεί να προχωρήσουμε στη δική μου θεώρηση σχετικά με το πράγματι εντυπωσιακότατο εορταστικό διακοσμητικό!
Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο κατ’εμένα συμβολίζει τον σύμπαντα κόσμο του απείρου, όπως εμείς τον βλέπουμε και κυρίως όπως τον διαισθανόμαστε από το μικρό μας πλανήτη και το Νάνο Γαλαξία μας, κάθε που υψώνουμε τα μάτια μας προς τα πάνω για να στοχαστούμε, να προσευχηθούμε ή να ερευνούμε!
Φυσικά πάντα από κάτω αρχίζουμε από τη ρίζα μας, που για μας τους Χριστιανούς δεν είναι τίποτα άλλο, από τη Γέννηση του Θεανθρώπου σε ρεαλιστική βάση, όπως τουλάχιστον περιγράφεται στα Ιερά μας βιβλία!
Η μόνη υπερβολή το χιόνι, που είναι σπανιότατο είδος για Μέση Ανατολή, Βηθλεέμ και μέρη συναφή! Αυτό – το Χιόνι – υποδηλοί αν μη τι άλλο την παγκοσμιότητα του γεγονότος και γιατί όχι την αντιπαραβολή με τον Άγιο των Πάγων κατά τους Ρώσους ή τον Σάντα Κλάους για τους Άγγλους, Αμερικανούς και λοιπούς!
Εκείθεν ανυψώνοντας τα μάτια μας στο περίτεχνο Δέντρο των Χριστουγέννων βλέπουμε το σύμπαν όπως ακριβώς αυτό αισθητικά αντιλαμβανόμαστε, με τ’αστέρια – πλανήτες – απλανείς και ποικιλόμορφα ουράνια σώματα, που συμβολίζουν μεταφορικά οι φωτιζόμενες σφαίρες – μπάλες – και τα συναφή διακόσμησης!
Να γιατί τοποθετούμε τις μεγάλες μπάλες κάτω ελαττώνοντας το μέγεθός τους όσο ανερχόμαστε ολοένα και πιο ψηλά οπτικά και τηλεσκοπικά!
Τώρα γιατί στενεύουμε την αναπαράσταση προς τα πάνω; Τη στενεύουμε διότι έτσι διαισθητικά μα πειστικά την αντιλαμβανόμαστε, μέχρι να φτάσουμε στη Μοναδικότητα της Μεγαλοπρέπειας του Υπέρλαμπρου Άστρου, αυτού τούτου, του Παντοδύναμου και Παντοκράτορος ενός και μόνον Θεού!
Τώρα αν με ρωτήσετε για το σχήμα του Σύμπαντος, αυτό επιστημονικά δεν έχει με ακρίβεια αποδειχθεί, όμως προσωπικά κάθε άλλο παρά αποκλείω να είναι έτσι όπως εδώ το περιγράψαμε.
Στα παραπάνω ενθαρρύνομαι αποδίδοντας την περιγραφή του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου σαν μία παραβολή και θα έλεγα βολή στο κέντρο ή πολύ πλησίον του κέντρου της πραγματικής του θεώρησης, όπως αυτή διαμορφώθηκε στο διάβα των Αιώνων, χωρίς απόλυτα μέχρι σήμερα να έχει συνειδητοποιηθεί, από το πνεύμα των Ανθρώπων!
Να λοιπόν γιατί το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο το θεωρούμε ίσως σαν το ανυπέρβλητο κόσμημα ever και καθόμαστε εκστασιασμένοι να το κοιτάμε και ίσως να το διερευνάμε κάθε έτος στη γέννηση του Χριστού μας, χωρίς απόλυτα ή περίπου να ξέρουμε το γιατί!
Όμως πριν τον Εορταστικό μου Χαιρετισμό θα ήθελα να σας παραθέσω το τελευταίο μου ποίημα, που εμπνευσμένος από το φετινό μου Χριστουγεννιάτικο Δέντρο έγραψα, ευχαριστώντας αυτό με εγκαρδιότητα για την έμπνευση που απλόχερα μου παρείχε, αποδεικνύοντας την υπερβατική Δύναμη και Υπεροχή του!
ΚΑΙ ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ ….!
Και πέραν του απόλυτου μακράν του σχετικού
δε στέκουν έννοιες πολλές προώθησης του νου
σαν τόλμης «Πασπαρτού» κι’αέναου «Ατού!»
Εγώ όσο κι’αν έψαξα βρήκα μονάχα μία
που ίσως Σοφοί τη βάφτισαν κι’ είπαν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Αυτή ωθεί τον Άνθρωπο σ’αέναη πορεία
και ανυπέρβλητα καλά στην των Ανθρώπων Μοίρα!
Γι’αυτό νιώθεις αέναα τη σκέψη να πετά μαζί της να σε σέρνει .... να φεύγει απ' τα γνωστά στα άγνωστα να τρέχει κι’ακόμα τα τολμηρά ζητώντας επιμόνως χωρίς να σταματά ... κάτι θαρρείς πιο πέρα από τα σχετικά ….!
Τα Πάντα σχετικά με τέρμα το απόλυτο κι’αυτό για μερικά .... και πέραν του απόλυτου, μιλώ ειλικρινά, μόνο η της Ελευθερίας σκέψη θαρρώ ότι χωρά ... χωρά και προχωρά ... γιατί και μεσ’το χάος νιώθεις αυτή πετά .....!
Ζεις σε μία τρώγλη .... αισθάνεσαι πνιχτά …. σ’ένα διαμέρισμα αρκούντως πιο καλά .... μα νιώθεις υπολείπεσαι … μιλάμε σοβαρά ....!
Στην πλάτη πάντα το Σταυρό … δρόμο απ’το Χωριό ...... φτάνεις στην πόλη νικητής και σαν το Ρουβίκωνα περνάς στη Ρώμη Θριαμβευτής ....! Τώρα τους πάντες νιώθεις ξεπερνάς κι ’όποτε θέλεις τους νικάς, μα πάλι χωρίς να σταματάς .... !
Προς τους ορίζοντες κοιτάς μοιάζεις καλά να τους μετράς, κοντά σου φαίνονται τολμάς μα κάπου αίφνης σταματάς … ! Κοιτάζεις τα φτεράκια σου, σου μοιάζουν ικανά … ίσως υπερτιμάς … !
Ορμάς και στους ορίζοντες την Παρθενιά τους σπας ....τις Νίκες σου χειροκροτείς Θριάμβους στη σειρά μετράς, Στέμμα Χρυσό πλέον φοράς των Πάντων νιώθεις Βασιλιάς..!
Απ’ τη χαρά αναπηδάς, μα πριν χαρείς πίσω γυρνάς, πάλι στη Γη ξανακολλάς και πέφτεις κάτω σαν γλιστράς νιώθοντας δέσμιος με μιας με ακατάλυτα δεσμά, μιας ανυπόφορης σκλαβιάς σε μία Γη που δε χωράς!
Και τότε σε κάμψη γονατιστά ρίχνεις τα μάτια χαμηλά και στο βαθύ σου στοχασμό λες στο Θεό ευχαριστώ, μα τα υψώνεις στο λεπτό να δεις στα μάτια το Θεό, μα στο ανήσυχο μυαλό βλέπεις κοντά τον Ουρανό ...και λες "πως ένα άλμα αρκετό τον Ουρανό να υπερβώ κι’ισως να φτάσω στο Θεό …. !"
Μα πάλι μετανιώνεις τα πόδια σου λυγάς, στο έδαφος κοιτάζεις μοιάζεις να προσκυνάς και νιώθεις μια ανάγκη να μεταμεληθείς, συγνώμη να ζητήσεις γιατί πολλά ζητάς .... !
Μα αίφνης φορά αλλάζεις πάνω ξανά κοιτάς και φόρα παίρνεις φόρα όσο καμιά φορά τα δυνατά σου βάζεις τ’αδύνατα νικάς και νιώθεις πως χάρη κάνεις σ’αυτό που σ’αναγκάζει να απογειωθείς και ίσως μια για πάντα να ελευθερωθείς … νιώθοντας πεπεισμένος θα καταξιωθείς … και τέλος κι’ επιτέλους θα αποθεωθείς!
*Οι Φώτο του Γαλαξία μας από τον πολυαγαπημένο μου σύζυγο της Μεγάλης μου κόρης χαρισματικό πολυτάλαντο και πολυαγαπημένο μου Γιάννη Λάριο, όπου το απόλυτο της σχετικότητας αποδεικνύει περίτρανα ο Νάνος Γαλαξίας μας ... πείθοντάς μας συγχρόνως για το αχαλίνωτο του απόλυτου της μανίας μας .... και ίσως της φαντασίας μας .... στην του απείρου κάλλους Ελευθερία του χάους ...!
Και του χρόνου Καλοί μου Φίλοι και Φίλες με Αισιοδοξία, Υγεία και Ευτυχία
Με Τιμή
Σπύρος Κίκερης.
Ανταποδίδοντας τις καλοσυνάτες σας ευχές, παραθέτω δύο όμορφα σχόλια που αισθάνθηκα, διαβάζοντας την ανάρτηση σε τούτο το ιστολόγιο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτον, διαπιστώνω την χάρη από τον έμμετρο λόγο σας, κι εκεί μάλιστα που πατά σε Ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο έχει άλλη ομορφιά, και
Δεύτερον, χαμογέλασα με ικανοποίηση στην παρομοίωση συνωστισμού των αυτοκινήτων, με τις ανοιξιάτικες πράσινες αηδιαστικές κάμπιες των πεύκων, που απλώνονται στο ξέφωτο!!
Κωνσταντίνε μου σ'ευχαριστώ! Εύχομαι τις Άγιες μέρες να περάσεις εξαιρετικά, ξεπερνώντας κάθε προηγούμενη φορά!
ΑπάντησηΔιαγραφή