ΣΑΝ ΚΑΤΕΥΟΔΙΟ ΣΤΟ ΦΙΛΟ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΗ Α. ΜΠΑΝΙΑ

Σπύρου Κίκερη

ΣΑΝ ΚΑΤΕΥΟΔΙΟ

ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ

ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΗ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΠΑΝΙΑ.

                                                                           Έφυγε στις 15-6-2015

*Συνυπηρετήσαμε άνω των δέκα ετών,

μη συμπεριλαμβανομένων των ετών της Σχολής!

«Πέρασες τι δεν πέρασες

και όλα τα ξεπέρασες!

Όμως νωρίς μας έφυγες

κι’ούτε Αϊτέ που γέρασες!»

Ένα περιστατικό από τους Ουράνιους Περιπάτους του!

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΑΛΗΘΙΝΟ

«Όπως από το ίδιο του το στόμα ειπώθηκε!»

Ήταν σε τριάδα Α/Φ (Μανουσίδης, Μπανιάς, Βάγιας). Από την Ιταλία γύριζαν σε ύψος 24.000 ποδών! Το στίγμα τους καμιά δεκαπενταριά μίλια πριν την Κέρκυρα.

Αίφνης κι’οι δυο τον έχασαν! Τον κάλεσαν, τον έψαξαν! Τον έκλαψαν!

Εκείνος αναπολεί κι’εξιστορεί «Είδα τ’αεροπλάνα θολά για τελευταία φορά!

Στη συνέχεια δε ξέρω μετά από πόση ώρα, είδα το υψόμετρο να δείχνει 22.000 πόδια! Τρόμαξα, Θεέ μου πότε έχασα 2000 πόδια αναφώνησα! Ξανακοίταξα το υψόμετρο κατατρομάζοντας στην κυριολεξία, όταν διαπίστωσα ότι η ένδειξη ήταν στα 12.000 πόδια! Άρχισα απολύτως τη συνείδησή μου να ανακτώ! Απώλεια 12.000 ποδών χωρίς να το καταλάβω, ώ Θεέ μου ψέλισσα! Πού είμαι αναρωτήθηκα, είδα μπροστά κάτω και δεξιά μου, σε ικανή απόσταση μια πόλη με λίμνη. Κατάλαβα ότι ήταν τα Γιάννενα! Φοβήθηκα ότι ήμουν στην Αλβανία!

Έστρεψα κατερχόμενος, το Σταυρό μου κάνοντας! Τότε διαπίστωσα ότι το Οξυγόνο μου δε λειτουργούσε! Γύρισα μόνος μου στη Λάρισα! Προσγειώθηκα, υπέγραψα το βιβλίο πτήσεων, πήρα το αυτοκίνητό μου και πήγα στα Τέμπη στην Αγία Παρασκευή, άναψα μία μεγάλη Λαμπάδα και προσευχήθηκα…!»

Εκεί Θανάση δικαιώθηκε η από τη Σχολή προσφώνηση του «Αγίου!» που ανεξαίρετα σου είχαμε χαρίσει!

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΕΞΗΓΩ
(Η σοβαρότητα του περιστατικού)

Η σοβαρότητα του περιστατικού συνίσταται στο ότι, το οξυγόνο έπαψε να τροφοδοτεί τον οργανισμό του, στα 24.000 πόδια! Εκείνος δεν το κατάλαβε, από εκεί και πέρα  εισέπνεε αέρα περιβάλλοντος! Όμως σε τέτοια ύψη ο ανθρώπινος οργανισμός δεν επιβιώνει κι'ο ύπνος έρχεται σαν γλυκό μεθύσι και όχι μόνο! Αναλυτικά για τους ενδιαφερόμενους περιγράφω την Υποξυγονία ή νόσο των Πιλότων, στην ανάρτησή μου, με ημερομηνία 13-5-2014 και θέμα "Διερεύνηση Πτήσης ΜΗ 370 (spyrkikeris.blogspot.gr)
Εν πάση περιπτώσει, για να επανέλθουμε, ο Θανάσης υπέστη τη νόσο των Πιλότων, χάνοντας απολύτως τη συνείδησή του! Το Αεροπλάνο πέταγε μόνο του για μία απόσταση 70 μιλίων (125χλμ), πάντα κατερχόμενο! Και να σκεφτεί κανείς, ότι το υπόψη αεροπλάνο, δεν διέθετε αυτόματο πιλότο, τα δε χέρια του Θανάση λογικά ήταν το μεν δεξιό στο Χειριστήριο, το δε αριστερό στο μοχλό ισχύος! Το ότι δεν μπήκε ασυναίσθητα κάποια κλίση, μ'αποτέλεσμα το αεροπλάνο να πέσει σε ανώμαλη θέση και να συντριβεί, αποδίδεται κατά την άποψή μου, στο ότι η από κατασκευής ευστάθεια του Αεροσκάφους, υπερνικούσε τις ασυναίσθητες ενδεχομένως κινήσεις ενός σε πολύ βαθύ ύπνο χειριστού! Εάν υποθέσουμε, ότι το Αεροπλάνο είχε αυτόματο πιλότο και ήταν ενεργοποιημένος, τότε θα παρέμεινε σταθερά στην πορεία του και το ύψος των 24.000 ποδών, ο χειριστής δεν θα συνέρχονταν ποτέ και θα ακολουθούσε ένας οικτρός θάνατος, μετά την κατανάλωση των καυσίμων! Δηλαδή θα συνέβαινε ότι με την πτήση 522 των Κυπριακών Αερογραμμών (Helios Airways) και τη συντριβή του στο Γραμματικό της Αττικής, στις 14-8-2005 με τους 115 επιβάτες του νεκρούς !
Για να επανέλθουμε στην περίπτωση του Αείμνηστου Θανάση, εξομοίωσα το περιστατικό τις επόμενες μέρες και από ύψος 24.000 ποδών στην Κοζάνη με Νότια πορεία, βρέθηκα στα 12.000 πόδια στην περιοχή της Καρδίτσας! Να γιατί προσωπικά συνηθίζω να λέω ότι το Αεροπλάνο είναι θετικό στην Πτήση, θέλει δηλαδή να πετάει, σ'αντίθεση με το Ελικόπτερο που είναι αρνητικό στην πτήση, δεν θέλει δηλαδή να πετάει! Γι'αυτό και αν βγάλουμε τα χέρια μας από τα χειριστήρια ελικοπτέρου εκείνο συντρίβεται σε χρόνο μηδέν!

Και τώρα στον ύστατο χαιρετισμό του Αείμνηστου Θανάση το τελευταίο τετράστιχο από το ποίημά μου «Ο Καημός του Αετού», ελαφρώς παραλλαγμένο, σαν κατευόδιο για το μεγάλο του ταξίδι!

Και αίφνης αίφνης τελευταίος ασπασμός

με εξαπτέρυγα κι’ο δρόμος Ουρανός!

Εσύ σ’ανάστροφη, απόλυτος Αϊτός

Αϊτός Παράδεισου! Αιώνιος Αϊτός!

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ

Πότε επιτέλους εμείς στην Πολεμική Αεροπορία, θα βρούμε τη διαδικασία ενημέρωσης, για Θανάτους Συναδέλφων; Είναι άραγε τόσο δύσκολο;

Τη στιγμή που ένα καλό ανέκδοτο, κάνει το γύρω της Γης σε 72 ώρες!

                            Με Τιμή

                                   Σπύρος Κίκερης