ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ ΝΕΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ 10-6-2014

Σπύρου Κίκερη

ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ ΝΕΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ

ΣΧΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ 10/6/2014!

«Στα μάτια τα κομματικά ήταν ορκωμοσία

στα μάτια τα στοχαστικά ήταν υποκρισία!»

ΗΤΑΝ ΤΑ ΝΕΑ ΜΑΣ ΠΑΛΙΑ

«Ήταν τα νέα μας παλιά, στα ορκισμένα τα παιδιά

μ’απορημένη τη ματιά, στου στοχαστή μας τη θωριά!»

Περίσσια τα χαμόγελα περίσσια κι’η χαρά

μας πνίξανε τ’απόνερα στα σάλια τα πολλά!

Γνωστά ήταν τα άγνωστα τα νέα μας παλιά

γνωστά και τα μετέπειτα και τα μελλοντικά!

Κατάφατσα Αρχιταγοί και πλάι Ιεράρχες

απέναντι Υποταγοί κι’οι κάμερες στις πλάτες!

Μπροστά τους ευαγγέλιο, μ’εφτά φαρδιές παλάμες

μια τυπική διάταξη, σε τούτες τις παράτες!

Ντυμένοι στα ιδανικά με την καλή τους φορεσιά

ξαναυπόσχονται πολλά με υπομάλης σιγουριά

και στου παπά το ωσαννά με λερωμένα τα βρακιά

ο στοχαστής ασφυκτιά, απ’τη βαριά τη μυρωδιά!

Ο ένας τον άλλον άγγιζε στη Θεία επαφή

κι’ο στοχαστής εδάκρυζε στην περισυλλογή!

Το δράμα ήταν στην αρχή κι’από κοντά του το γιατί

μα έργο που’χει σιχαθεί, πρέπει, αυτός, να ξαναδεί!

Έχει για τίτλο «Οι ρωμιοί, οι Αθεράπευτοι Ταγοί

κι’είναι γνωστή κάθε σκηνή, σ’αυτήν εδώ την τελετή!

Τώρα ομνύουν οι Ταγοί, στων καθηκόντων την τιμή

κι’ο στοχαστής ανησυχεί πάνω σ’αυτό π’ακολουθεί!

Το δράμα θα συνεχιστεί στο θέατρο που λεν Βουλή

εκεί που δίνει ρεσιτάλ η σούπερ υποκριτική!

Εκεί η γύμνια θα φανεί στην πιο φαιδρή παραλλαγή

με την οικτρή παραδοχή, αυτοί κι’αν ειν’ ηθοποιοί!

Ο στοχαστής αναφωνεί, Θέ μου σαράντα πέντε!

Ξαναμετρά και απορεί, στους παραπάνω πέντε!

Θεσούλες θέλουνε, Θεέ, με αμοιβές που καίνε

όμως εμείς Θεούλη μου, πεσ’μου εμείς τί φταίμε;

Μέρα καλή, μονολογεί, για να’βρει την αιτία

που οι αστέρες της Βουλής, του φέρνουν αλλεργία!

Λες, να θαρρούν οι αφελείς, πως γράφουν Ιστορία;

Πόση Θεέ μου, πόση πια, σ’αυτούς η ουτοπία;

Στον Όρκο κατανυκτικά πίστη και νόμο τάζουν

κι’απ’την πολύ κατάνυξη, το στοχαστή τρομάζουν!

Σ’εκείνου μοιάζουν τη ματιά, με κόρακες που κράζουν

και οιωνούς κατάμαυρους, που μέλλον προδικάζουν!

Εκείνοι, ξέρει πως ξεχνούν και υποσχέσεις αθετούν

ολιγωρούν και δεν πονούν όταν σκληρά νομοθετούν

κι’ακόμα ξέρει πως τολμούν και συνειδήσεις να πουλούν

κι’ότι συχνά επιορκούν απλήστως να χρηματισθούν!

Να το γιατί πονά βαθιά στα ίδια και τα ίδια

και νιώθει στάχτη στη ματιά από τ’αποκαϊδια!

Μα για να μην κακολογεί με την πικρή αλήθεια

παρακαλεί ψεύτης να βγει, με δαγκωτά τα χείλια!

Μ’αυτός μελλούμενα θωρεί, κοιτώντας πάντα πίσω

κι’όσο Θεέ μου προχωρεί τόσο γυρνάει πίσω!

Στην Ιστορία μελετά, κάθε στραβό και ίσιο

για να θωρεί στα μέλλοντα και του στραβού το δίκιο!

Κανείς τους δε μετρά σωστά, κανείς τους δε γνωρίζει

κι’όταν κανείς πίσω κοιτά, Θέ μου αλληθωρίζει!

Ανύπαρκτα κενά περνά, κώνωπα διυλίζει

και καταπίνει κάμηλο, καθώς τυφλά βαδίζει!

Άλλος θα παίζει τον παπά, με τον παπά στον πόνο

κι’ άλλος θα κρύβει τον παπά πίσω από’να νόμο!

Άλλος θα μοιάζει μαραγκός με ξύλινο το λόγο

και θα το παίζει και χρηστός με ψέματα και δόλο!

Πρόβατα θα΄ναι στο μαντρί, πνιγμένα μεσ’τη γλίτσα

που στο μαχαίρι πέρδονται, και χέζονται στη γκλίτσα!

Πρόβατα με προσκόμματα, στην ίδια παρεϊτσα

πρόβατα για τα όμματα έρμη μου Ελλαδίτσα!

Κι’αίφνης αλλάζει πρόσωπο φτάνοντας στο δια ταύτα

και με φωνή στεντόρεια, βγάζει καημούς αράδα!

Σε πρώτο τώρα πρόσωπο, τα λόγια του σταράτα

μιλώντας γι’αναθέματα και για βαριά κατάρα!

Ε, σεις νεότευκτοι Ταγοί, ακούστε πριν χαθείτε

μία φωνή σπαρακτική, γι’αυτό που σεις ασκείτε

ειν’η φωνή του στοχαστή, που σας καλεί ν’αρθείτε

στο ύψος του καθήκοντος, για να μη λερωθείτε!

Ψάχνω Ταγό με το κερί και Τηνιακή λαμπάδα

κι’από κοντά μου η Ελλάς να πνίγεται στο κλάμα

και παίρνω ρίσκα για Δαφνί και για μεγάλη στράτα

παραμιλώντας συνεχώς, για των Ταγών τα χάλια!

Ανάθεμά σας Άρχοντες, ανάθεμά σας λέω

π’ακόμα και στον Όρκο σας, με κάνετε να κλαίω

στον ύπνο να παραμιλώ απ’τα κακά που βλέπω

και να υφαίνω στ’όνειρο, μαύρο το πεπρωμένο!

Και για να μην μακρηγορώ, σ’αυτή την Ιστορία

λέω δεν είναι βίτσιο μου και οιονεί η γκρίνια

μα είναι το καπρίτσιο μου, σε κάθε κοροϊδία

και η αλήθεια με σπαθί, κρατώντας το αντρίκια!

Τελειώνοντας ολιγωρώ, διστάζοντας να κλείσω

τα χάλια «Γόρδιος Δεσμός» π’αδυνατώ να λύσω!

Μια ύστατη προσπάθεια θα την αποτολμήσω

έχω ακόμα δάκρυα, λίγο να την ποτίσω !

Στους νεοσύλλεκτους Ταγούς, ευθέως θα μιλήσω

και επειδή τους συμπαθώ, αισθήματα θα θίξω!

Να τους αλλάξω την τροχιά, Θέ μου, θα προσπαθήσω

κι’ελπίζω, αν εισακουσθώ, κάποιους να τους βοηθήσω!

Έχετε κότσια, τσαγανό, Σταυρό να φορτωθείτε

και σαν Χριστοί στο Γολγοθά, σκληρά να πορευτείτε;

Ε τότε κάντε την αρχή για να διορθωθείτε

τις πράξεις προκατόχων σας, κρίνετε πριν κριθείτε !

Δικάστε τους επίορκους, σφετεριστές, κεκράκτες

καταδικάστε τους φελλούς, τους αναξιοκράτες

κρεμάστε τα μιάσματα και τους παραχαράκτες

κι’απλά φερθείτε εύσπλαχνα κι’όχι σαν τρομοκράτες!

Διαλέξτε δρόμους ηθικής κι’ όχι δρόμους κακίας

και γίνετε Ηρακλειδείς μιας Παλιγγενεσίας!

Τιμήσατε τη Μάνα Γη, τη Γη της παρθενίας

που ξεπαρθένεψαν Ταγοί και γιοι αιμομιξίας!

Εμπρός λοιπόν Νεοταγοί, Ταγοί μου γρηγορείτε

στην κολυμβήθρα σιλωάμ τρέξτε να ξεπλυθείτε

τρεχάτε μεταλάβετε, εξομολογηθείτε

και πριν τον Όρκο δώσετε, Ταγοί μου, ξορκιστείτε!

Αυτά, Ταγοί μου διαλεχτοί, θέλω να σας μηνύσω

με τις προθέσεις αγαστές κι’ευχές να σας υμνήσω

ειν’η ελπίδα μου φωτιά, που δε μπορώ να σβήσω

όσο και να σας σιχαθώ, όσο και να σας φτύσω!