ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ!

ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ!

WARNING!

   Η Λέξη για μας τους Πιλότους λέει πολλά κι’όταν τη βλέπουμε στα διάφορα Εγχειρίδια των Αεροσκαφών (Α/Φ) που πετάμε στεκόμαστε με ευλάβεια στα γραφόμενά της, για την τυφλή τήρησή της! Γιατί η παράβλεψή της σημαίνει Ρίσκα, αγχώδεις περιπέτειες και αρκετές φορές Θάνατο!

    Την άνοιξη είχα δημοσιεύσει κάτι σχετικό – προειδοποιητικό -, με τους κινδύνους της Άνοιξης και τα γιατί, αναλύοντας το κάθε τι ! Εστιαζόμενος στη  βαθμιαία και ραγδαία αύξηση των Τροχαίων Ατυχημάτων! Η Στατιστική δε λαθεύει και επαληθεύει ή διαψεύδει! Λυπάμαι για την επαλήθευση στο Πανελλήνιο!

    Τώρα, έστω και κάπως αργά – ποτέ δεν είναι αργά – θα σταθώ σ’έναν άλλο παράγοντα γενεσιουργό πάσης φύσεως Ατυχημάτων, στο  ΔΕΙΚΤΗ ΔΥΣΦΟΡΙΑΣ (ΔΔ)!

     Ο ΔΔ Συνιστά έναν αριθμό συνέγερσης για αυξημένη πρόληψη! Εξάγεται από τη Μετεωρολογία με βάσει κάποιων στοιχείων πρωτευόντως Θερμοκρασίας και Υγρασίας, δίδεται δε προς χρήση για λόγους προλήψεως  κατά βούληση, από τους διάφορους φορείς!

     Στην Πολεμική μας Αεροπορία (ΠΑ) χρησιμοποιείται εδώ και πολλά χρόνια και φτάνει μέχρι αυτή ταύτη τη Διακοπή των Πτήσεων! Μάλιστα σήμερα ο δείκτης ποικίλει ανάλογα του τύπου Α/Φ!  Στο Rafale  για παράδειγμα είναι 27, για το Mirage 2000 είναι 28,6.

    Προχθές 23/7/2025/14:45 περίπου συνέβη ένα Μείζον Ατύχημα σε ένα ιδιαίτερης Ικανότητας Πυροσβεστικό Ελικόπτερο (Ε/Π) Ericson Αμερικανικής Κατασκευής, κόστους αγοράς από 25 έως 30 εκατομμυρίων δολαρίων! Συμμετείχε σε κατάσβεση Πυρκαγιάς στον Ασπρόπυργο, έπεσε στον Κόλπο της Ελευσίνας κατά την υδροληψία περί της 14:30, με θερμοκρασία περιβάλλοντος περί τους 40^ο  Κελσίου!

   Χθες 19:40 περίμενα εναγώνια σε γνωστό κανάλι ν’ακούσω τις απόψεις γνωστού εξαίρετου Επαγγελματία Πιλότου Ε/Π! Ο παρουσιαστής του έδωσε το λόγο και του τον πήρε πριν πάρει δεύτερη ανάσα! Ντροπή Κύριε, Ντροπή! Ίσως κάτι ιδιαίτερα αξιόλογο για τους πάντες να έλεγε!

   Κάτι σαν αυτά που και εγώ περιγράφω για λόγους συνέγερσης και γενικής πρόληψης πάσης φύσεως ατυχημάτων αυτή τη Στιγμή προς το καλό των Πάντων!

   Κύριοι οι άνθρωποι αυτοί – Χειριστές Α/Φ Αεροπυρόσβεσης -λειτουργούν κάτω από ιδιαίτερα ακραίες συνθήκες, που θα τις χαρακτήριζα συνθήκες Πολέμου! Τέτοιες που θα επέβαλλαν και  τη συνέχιση των Πτήσεων στην ΠΑ και σε περιπτώσεις μακράν της υπέρβασης του Δείκτη Δυσφορίας!

   Ως προς τα αίτια της πτώσης του Ε/Π αν και δεν μπορώ να είμαι βέβαιος πριν την περάτωση της Διερεύνησης, θα τα απέδιδα πιθανότατα στην όχι και τόσο καλή Ψυχοσωματική κατάσταση του πληρώματος!  Μόνον εκείνοι ξέρουν αν καλά κοιμήθηκαν την προηγούμενη, πότε έφαγαν, τι έφαγαν, τι ήπιαν! Υπογραμμίζεται ότι ένας πιλότος της ΠΑ και ένα (1) ποτήρι Μπύρα να πιούν με το νυχτερινό τους γεύμα, απαγορεύεται να πετάξουν την επομένη, γιατί επιβραδύνεται ο χρόνος αντίδρασής τους, τα αντανακλαστικά τους που συνήθως λέμε!

   Αυτά προς γενική συμμόρφωση κατά περίπτωση  και κατά δύναμη, επισημαίνοντας για παράδειγμα ότι Ηλίαση μπορούμε να πάθουμε και όταν κολυμπάμε, εφόσον δε βουτάμε το κεφάλι μας στη θάλασσα και γενικότερα ότι ο Δείκτης δυσφορίας (ΔΔ) επιβραδύνει την ομαλή διεξαγωγή των Λειτουργιών της Λογικής και της Δεξιότητες του Ατόμου!

ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ ΑΝΘΥΠΟΣΜΗΝΑΓΩΝ 97ης ΣΕΙΡΑΣ ΙΚΑΡΩΝ!

 

ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ ΑΝΘΥΠΟΣΜΗΝΑΓΩΝ 97ης  ΣΕΙΡΑΣ ΙΚΑΡΩΝ!

8/7/2025/10:00!

Έπρεπε να πάμε, οφείλαμε να πάμε ν'αφήσουμ' ένα δάκρυ

εκεί που το χρωστάμε!

Σ’αυτούς που ήταν πλάι μας και πρόωρα χαθήκανε, σ’αϊτούς

π’αναληφθήκανε και Αρχάγγελοποιηθήκανε!

Έπρεπε να πάμε, να δούμε, να χαρούμε, να ξαναθυμηθούμε

και ας συγκινηθούμε!

 

Έπρεπε να πάμε μπορούμε, δε μπορούμε, τα δεν να υπερβούμε

και να αναθαρρούμε!

 

Έπρεπε να πάμε στον καύσωνα ν’αντισταθούμε, να αναμετρηθούμε

Ψηλά και να σταθούμε!

Όφειλα να πάω, εκεί να προσκυνήσω, τα μάτια μου να κλείσω

τα δάκρυα να κρύψω, πίσω απ’τα γυαλιά μου και τα αισθήματά μου

τα ευαισθητικά μου και υπερβατικά μου!

Με θρησκευτική κατάνυξη παρακολούθησα όλο το διαδικαστικό

Κι’άφησα τη σκέψη μου να φύγει, να πάει στο ποθητό! 

Και ήταν σα να μην άλλαξε «τίποτα», «τίποτα» ουσιαστικό

 κι’ήταν σα να μην άλλαξε ούτε το παραμικρό!

 

    Οι ίδιες εικόνες οι ίδιες σκηνές γυρνούσαν στο μυαλό μου σαν τρελές

εμένα στροβιλίζοντας, σε παραζάλης τις στροφές!

 

Κι’ας ήταν κάποιες άνισες, κατά βάση στους Θεατές, στις εύκολες προσβάσεις τους και  σύγχρονες δομές, αφόρητες συγκριτικά και συγκινητικές!

 

Για μας δυο χούφτες άνθρωποι στη Βόρεια πλευρά, εκεί με δίχως σκέπαστρο και ρούχα ταπεινά, που πίσω αφήσανε δουλειές και

Χρέη τους πολλά!

 

Κι’εκεί στην ώρα της Αιχμής πήγα να υψώσω τη δεξιά μου ξανά να ορκιστώ, όμως ο υπέρ ακάνθιος μου ευτυχώς, μου ψιθύρισε στη σιωπή, μη καλέ μου Αφέντη, μη γιατί πονώ και ψηλά δε μπορώ να σταθώ!

Ακολούθησα την πομπή με λιτή περιβολή και τη μελαγχολία σαν αφηρημένη ζωγραφιά πνιγμένη με μια ανάκατη χαρά!

Απ’την πλούσια  σε εδέσματα Γιορτή, ήπια δυο γουλιές νερό,  μπας κι’ο κόμπος πάψει να  μου σφίγγει το λαιμό!

Χαιρέτισα κάποιους Συναδέλφους που πραγματικά εκτιμώ και μπλέχτηκα μέσα στο γεμάτο συγκινήσεις κοινό των ορκισθέντων Ανθυποσμηναγών – Νεογνών -! 

Έσφιξα εγκάρδια τα χέρια κάποιων εξ’αυτών των Νεοσσών Αετών, ευχόμενος Τύχη τους Καλή! Είδα ότι όλοι με κοίταζαν παράξενα, τους καθησύχασα λεκτικά:

--«Παλιός σας Συνάδελφος, Παλιός σας Συνάδελφος!» 

– «Ιπτάμενος, Ιπτάμενος; Τί Σειρά, τί σειρά;»

- «41^η Παιδιά, 41^η Παιδιά!»

Κι’εκείνοι μ’ένα στόμα:

-«Για Σκεφτείτε και ’μεις 97^η και ’μεις 97^η!

 

Πήρα των ομματιών μου, έχοντας προ των οφθαλμών μου τη Μάνα μου, τη μόνη ύπαρξη που είχε παραστεί στη δική μου ορκωμοσία!

Και ήταν θυμάμαι κι’ήταν θυμάμαι η 17^η /9/1968 , ημέρα Τρίτη, τρίτη και Πάλι!

«Πάμε Μάνα» είπα, «πάμε», μέσα μου νιώθοντας μια άγρια Πάλη! «Πάμε Μάνα πάμε, τώρα έχω αυτοκίνητο, δεν θα πάμε με το Λεωφορείο!»

  Η Ζέστη αφόρητη, η συγκίνηση αχώρητη, κι’η παρανόηση ασυγχώρητη!

-         «Να πάμε πού παιδί μου; Να πάμε Πού;  Ακόμα δεν κατάλαβες ότι δεν είμαι εδώ κι’είμαι αλλού;»

-         «Όχι Μάνα, όχι, προχθές στις τέσσερις (4) του Ιούλη έκλεισα τα 79 και μπήκα στα 80, συγχώρα με Μάνα, συγχώρα με, ίσως από δω και πέρα να πιστεύω και’γω απολύτως στην Ανάσταση, έστω σαν Ανάπλαση, έστω σαν Ανάπλαση, υπέρβασης Ανάπλαση και κάπου Αναπαράσταση!

ΓΕΝΕΘΛΙΑΚΟΣ ΣΤΟΧΑΣΤΙΚΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ

 

ΓΕΝΕΘΛΙΑΚΟΣ ΣΤΟΧΑΣΑΤΙΚΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ!

   Να πω πως χαίρομαι θα ψεύδομαι και θα ντρέπομαι, από μικρός απεχθανόμουν το ψέμα και την υποκρισία, ακόμα και τα κατά συνθήκη, συνήθη!

   Γεννημένος την 4^η Ιουλίου βρήκα κα’γω μέρα να γεννηθώ  και το κεφάλι μου να βγάλω απ’ τη Μήτρα της Μάνας μου τον Κόσμο να δω και να νιώσω ότι περιστρέφομαι με Αστρική Ταχύτητα απ’την πρώτη στιγμή, μια και μου’παν ότι είχαν περάσει ήδη τριάμισι, τέσσερα χρόνια από το πρώτο μου κλάμα, μέχρι την πρώτη συνειδητοποιημένη σκηνή!

    Μεγάλωσα πέρασαν γενέθλια και γενέθλια στη Ζούλα χωρίς τούρτα κεράκια και Γιορτή! Χρόνια άσχημα, χρόνια καταραμένα, άστα να πάνε στην οργή!

      Όχι δεν τα γιορτάζαμε στην ηλικία μου, γιορτάζαμε λέει τ’όνομα, σιγά τα ωά, κι’αν μ’έλεγαν σαρδανάπαλο κάτι θα’λαζε, ο χαρακτήρας έχει αξία το κατάλαβα νωρίς, χωρίς να μου γίνει αυτοσκοπός!

     Τα γενέθλια γενέθλια έστω με προσβολή της Ελληνικής Happy Birthday to You, Happy Birthday to Spyros, ώσπου λέγε λέγε ήρθε ο «Σοφός» για να σε προσγειώσει  αναγκαστικώς, δυστυχώς!

      Μια αόρατη φωνή κραύγαζε πείσμονα στη σιωπή σπάζοντας το φράγμα του ήχου, στο σκληρό σου δίσκο! Φύγε απ’την ουτοπία σου Σοφέ, απόδιωξε τις παναισθήσεις – ψευδαισθήσεις – που φύτεψε μέσα σου ο άθλιος Ψεύτης, ο Καθρέφτης!

      Μα’συ Χριστιανέ μου δεν έγραψες κάποτε «Άυλη του Είδωλου ουσία, που έτεκες την ειδωλολατρεία σ’έρωτα με δίχως συνουσία μέσα στου καθρέφτη τη Μαγεία …» Και’συ λοιπόν το αγνοείς πως καμιά μετάλλαξη πάνω σου δεν έχει συνειδητοποιηθεί κι’ο μόνος αναλλοίωτος στη Γη είναι ο Σπύρος ο δικός σου, χάρισμα του Μέγιστου Μάγου και Ψεύτη στη Γη;

     Εκείθεν έστω προς Στιγμή, Αναλογισμός, ορθολογισμός, υπολογισμός, Στίγματος, τροχιάς και Προσγείωσης Αναγκαστικής! Σταθμός ογδόντα (80) κι’ο Φάρος του Προσδόκιμου αμέσως μετά, οι λάμψεις του σαν αστραπές να λάμπουν εκτυφλωτικά!

     Και μετά οι μνήμες – λύπες – ο χαμός της Μάνας από μελαγχολία στα ογδόντα και δύο (82) κτλ κτλ να σκίζουν τη ψυχή σου στα δύο!

     Όμως πάλι η αόρατη φωνή  και πάλι εκκωφαντικά παρήγορη στη Σιωπή : «Στάσου στάσου μην παίρνεις φόρα στην κατηφόρα, στάσου κι’έχει κι’άλλη ανηφόρα φίλε, άγνωστη στην κλίση, γνωστή  στη Φορά, σίγουρα δηλαδή Δυτικά, αλλά στοπ τα παράπονα, φαίνονται άδικα και κάπου άπονα! Ισολογίσου και καμιά φορά, σου μιλώ σοβαρά Φίλε, πολύ Σοβαρά!

    Προχθές δεν είπες στο ‘Α Κοιμητήριο Αθηνών έναν επικήδειο σε Φίλο σου επιστήθιο τέσσερις φορές Βουλευτή, συμμαθητή σου απ’το Δημοτικό κι’εξαίρετο παιδί; Ε δεν θα μπορούσαν φίλε μου οι ρόλοι σας να έχουν αντιστραφεί;

      Σαράντα (40) δε βγήκατε το 1968 από τη Σχολή Ικάρων, τρεις (3) ο Χάρος δεν πήρε πρόωρα στο άγριο κυνηγητό που σας έκανε στον αέρα; Τον Αντώνη στα Είκοσι (23); Το Θόδωρο στα  Τριάντα και δύο (32); Το Σάκη στα  Τριάντα και Οχτώ (38); Πάνω από Δέκα (10) και παραπάνω  δεν είπες έφυγαν από τους Σαράντα (40), πρόωρα από άλλες αιτίες, αρκετοί παιδεμένοι οικτρά;

      Πόσα χρόνια είπες πέταγες συνολικά; Πενήντα (50), σωστά; Πόσοι Συνάδελφοί σου έφυγαν; Μην μπαίνεις στον κόπο να μετράς θα χάσεις πολύ χρόνο και δεν κάνει σήμερα που γιορτάζεις!

     Και κάπου εδώ κλείνει η Φωνή στη Σιωπή με μια Ευχή: «Μην αδικείς Φίλε, μην Αδικείς, σκέψου βαθύτερα τί είναι η Ζωή, Happy Birthday Spyros, Happy Birthday και στα εκατό με Υγεία κι’Ευτυχία κι’όχι γκρίνια και μεμψιμοιρία!

     Σας Ευχαριστώ όλους προκαταβολικά για τις Θερμές σας Ευχές και συγνώμη για τις μελαγχολικές μου αναδρομές, ίσως χρειάζονται και καλό να κάνουν κι’αυτές!