ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΡΑΓΙΖΟΥΝ ΚΑΣΤΡΑ ΕΠΑΛΞΕΩΝ ΚΙ'ΆΣΤΡΑ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ!

 

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΡΑΓΙΖΟΥΝ ΚΑΣΤΡΑ ΕΠΑΛΞΕΩΝ

ΚΙ' ΑΣΤΡΑ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ!

    Ο Ήρωας Κώστας Ηλιάκης ετών 35 νυμφευμένος και πατέρας δύο ανήλικων παιδιών έπεσε στις 23 Μαΐου 2006 και ώρα 12:30 στο Αιγαίο Πέλαγος πλησίον της Καρπάθου, υπεραμυνόμενος των απαράγραπτων μας δικαιωμάτων στο Αιγαίο!

   Η απώλειά του έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια αναγνώρισης τουρκικού σχηματισμού τριών αεροσκαφών (Α/Φ), με σωρεία παραβάσεων και παραβιάσεων εντός της Ελληνικής περιοχής ελέγχου πτήσεων (FIR)!

    Είναι ίσως μακράν ο πλέον γνωστός  πεσών στο καθήκον από τους  Έλληνες πιλότους λόγω των συνθηκών απώλειάς του! Επεσε από αδέξιο ελιγμό Τούρκου Πιλότου, που αποτολμήθηκε  προς εκφοβισμό του, μ’αποτέλεσμα τη βίαια πρόσκρουσή αυτού στο πάνω μέρος του Α/Φ F16 του Ηλιάκη, τον ακαριαίο θάνατό του με πλήρη εξαΰλωση του σώματός του και τη διάσωση του "Φονιά" με επιτυχή εγκατάλειψη του Α/Φ του.

   Λεπτομερή ανάλυση του ατυχήματος έχω κάνει στο παρελθόν και δεν θα την επαναλάβω γιατί άλλος είναι ο σκοπός τούτης της συγγραφής!  

   Ο Κώστας Ηλιάκης του Ιωάννη εισήλθε στη Σχολή Ικάρων το Σεπτέμβριο του 1989, τον ίδιο μήνα που και εγώ πήγα εκεί με καθήκοντα Διοικητού της Σμηναρχίας Ακαδημαϊκής Εκπαίδευσης της Σχολής, θέση ας πούμε αντίστοιχη πρυτάνεως ΑΕΙ, μετά από τριετή άσκηση καθηκόντων  Διοίκησης στους Προμαχώνες του Αιγαίου Λήμνου και Σκύρου!

    Δυο χρόνια είχα τις Ευθύνες της Ακαδημαϊκής του Εκπαίδευσης, δυστυχώς μαθήματα έκανα μόνο στους Τριτοετείς και Τεταρτοετείς, αυτό φυσικά δε μ’εμπόδιζε αρκετά βράδια να πηγαίνω στη βιβλιοθήκη της Σχολής, εκεί στο Αναγνωστήριο και να περνώ τα Εθνικά μου μηνύματα στους εκκολαπτόμενους Γητευτές του Ουρανού καθώς του Αιγαίου μας και όχι μόνο!

    Ποτέ δεν έπαψα μετά την αποστρατεία μου να παρακολουθώ τις Μοίρες και τις Πορείες αυτών των Παιδιών, που παιδιά μου απριόρι τα θεωρούσα  και να θρηνώ απαρηγόρητα σε κάθε τραγικό, που τους συνέβαινε!

  Τα χρόνια γρήγορα περνούν κι’όσο περνούν τόσο την ευαισθησία μου νιώθω μέσα μου να θεριεύει! Έκανα πολλά γι’αυτά τα παιδιά κι’έγραψα πολλά, με τελευταία την εκδήλωση που έκανα στις 2/12/2024/19:30 στο πλημμυρισμένο από κόσμο τεράστιο Αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου και τίτλο «Κατάθεση Ψυχής σε Ωδές Δόξας, Υπερηφάνειας και Τιμής!

    Είχαν ήδη περάσει 18 χρόνια από την εξαΰλωση του Ηλιάκη, ο γιος του ήταν τότε ενάμιση έτους, σήμερα έφηβος στις σπουδές του σκέφτηκα.

    Ρώτησα,  Έψαξα, μόχθησα να τον βρω, μου’παν αρχικά  ότι ήταν στη ΣΣΑΣ στη Θεσσαλονίκη, μίλησα με τον Υποστράτηγο Διοικητή της, μετά από δυο μέρες μου είπε «Πέρασε στη Σχολή μας, λόγω μορίων από τον Ήρωα πατέρα του, αλλά πληροφορήθηκα ότι τελικά προτίμησε το ΕΚΠΑ/ Τμήμα Νομικής και είναι στην Αθήνα!

    Ξανά Αγώνα να τον βρω, τελικά την ημέρα της εκδήλωσης στο Πολεμικό Μουσείο, μου’δωσαν ένα EMail του, του’στειλα ένα επείγον μήνυμα στις 12:15 προσκαλώντας τον! Όμως απάντησα δεν έλαβα και στενοχωρήθηκα!

    Λίγες μέρες αργότερα από τον Πανελλήνιο Σύλλογο Πεσόντων Αεροπόρων μου’δωσαν το τηλέφωνό του! Του τηλεφώνησα, του είπα αν έλαβε το μήνυμά μου, μου είπε πως το’λαβε και ήρθε στην Εκδήλωση, ευχαριστώντας με θερμά, γι’αυτά που ακούστηκαν για τον Πατέρα του!

     Του είπα γιατί δεν ήρθε να τον δω και να γνωριστούμε, μου είπε δε με ήξερε και όταν ανέβηκα και μίλησα, ντράπηκε να’ρθεί γιατί ήμουν μπροστά με τους επίσημους!

   Σπύρος Κίκερης και Γιάννης Κ. Ηλιάκης σε λογοτεχνική εκδήλωση 15/12/2024/19:45 !

   Του είπα για ένα Φεστιβάλ Βιβλίου που διοργάνωνε ο  Εκδοτικός Οίκος Συνεργασίας μου «Συμπαντικές Διαδρομές», για τις 15/12/24 και αν μπορούσε να’ρθεί!

    Τελικά ήρθε μ’ένα εξαίρετο Κορίτσι συγκινήθηκα, συγκινήθηκε! Του είπα αν ήθελε να καθίσει δίπλα μου στη σύντομη ομιλία μου!

   Δεινοπάθησα απ' τη συγκίνηση, παρά την πείρα μου, να φέρω εις πέρας μια 15λεπτη απαράσκευη ομιλία μου!

      Στάθηκε περήφανα και ταπεινά στο πλευρό μου! Άρχισα την ομιλία μου μέσα σ’ένα Μπαρ το RockWood  έναντι του Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών ως εξής: «Είμαι ο …….. Έχω να μιλήσω εδώ από τις 18/12/ 2022/   την ώρα του Τελικού  Παγκοσμίου Κυπέλλου μεταξύ Αργεντινής και Γαλλίας κα μάλιστα στην παράταση αυτού στο 3 – 3, με γιγαντοοθόνη μετάδοσης! 

   Ακούστε Σύμπτωση, είναι σήμερα κοντά μας η Κόρη του Μαρίνου Μητραλέξη του Μεγαλύτερου Ήρωα της ΠΑ, ναι είναι αυτός που εμβόλισε το τρικινητήριο μεγαθήριο Ιταλικό βομβαρδιστικό το 1940 στην πορεία του για βομβαρδισμό της Θεσσαλονίκης, όταν του τέλειωσαν τα πυρομαχικά και το κατέρριψε εμβολίζοντάς το με την έλικά του, συλλαμβάνοντας  και τα τέσσερα διασωθέντα, από τα πέντε μέλη του πληρώματος μετά την  εγκατάλειψη του Α/Φ τους! Η Μοίρα όμως δε συμμερίστηκε την Ανδρεία του και τον πήρε στα 28 του χρόνια, μετά από βλάβη του Α/Φ του στην θαλάσσια περιοχή της Τήνου!

    Απόψε  εδώ στο πλάι μου έχω το Γιο ενός άλλου Μεγαλοήρωά μας του Κώστα Ηλιάκη, που πέρασαν 18 Χρόνια από το θάνατο του Πατρός του! Τότε ο Γιάννης ήταν ενάμιση έτους, σήμερα δέκα εννιάμιση!»

     Φυσικά και καταχειροκροτήθηκε  απ' το κοινό! Στο τέλος αγόρασα το βιβλίο μου "Ονειροδρόμια" και του το αφιέρωσα με μια στοργική και συγκινητική αφιέρωση!

    Όσο για τους προσελθόντες εκεί  στο Μπαρ Rock Wood, - ποτέ δε μου άρεσαν τέτοιες παρουσιάσεις να γίνονται σε μπαράκια -  μου φτάνουν αυτοί που ήλθαν: "Ένας φίλος καλός με ταξί από την Καλλιθέα, ο Κος Χρήστος Καπερώνης από τις Πηγές Άρτας, πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου, που έχει μεριμνήσει με τη συνδρομή και άλλων συγχωριανών  του για την κατασκευή Μνημείου πεσόντων για δυο Σμηναγούς (Ι) που έπεσαν υπέρ Πατρίδος το Φεβρουάριο του 1968 με Α/Φ F84F, στην τοποθεσία κοκκινόλακος της Πίνδου, έναντι και πλησίον του χωριού τους!  Και πρόθεσή τους είναι την ερχόμενη άνοιξη να το πάνε εκεί στον Ιερό Τόπο της Θυσίας, να το τοποθετήσουν στη Μνήμη τους για πάντα, μια και από παιδιά το είχαν τάμα!" 

    Τώρα πώς ο σύνδεσμος μαζί μου; Από δυο Στίχους μου σε μια παλιά μου σχετική Δημοσίευση :"Στις Πίνδου τις Βουνοκορφές αίφνης  βροντάν δυο Αστραπές κι'από της Άρτας τις Πηγές βλέπουν αυτές σα δυο Ψυχές!" Ελπίζω ν'ανταποκριθούμε σαν όπλο στην πρόσκληση που θα μας αποσταλεί!

   Επίσης με συγκίνησε ιδιαίτερα μία μεσήλιξ γυναίκα, που με δάκρυα στα μάτια με πλησίασε και μου είπε: "Κύριε Κίκερη σας παρακαλώ, βάλτε μου μία υπογραφή  και μια αφιέρωση στο βιβλίο σας!" Τη ρώτησα αν είχε κάποια σχέση με την Αεροπορία, μου είπε όχι, απλά με συγκίνησαν τα λόγια σας!

    Και φυσικά ο Γιος του Ήρωα ο Γιάννης, αυτό το παιδί που η σεμνότητά του ανεξίτηλα θα μείνει στη Μμήμη μου!

   Ανεπανάληπτες Στιγμές και Σκηνές που ανεκτίμητα μπαίνουν και  ανεξίτηλα μένουν στο Άλμπουμ των Αναμνήσεών σου!

    Όσο για την εμπορικότητα του βιβλίου μου με τίτλο «Ονειροδρόμια» και σελίδες 678, μου είπαν ότι είναι στην Τρίτη έκδοση! Όμως νιώθω αδήριτη την ανάγκη να ομολογήσω, ότι δε μ’ενδιαφέρει και ότι έχω δαπανήσει, παρά τα πενιχρά μου έσοδα, περισσότερα από αυτά που μου δόθηκαν!

     Το δεύτερό μου βιβλίο με τίτλο ο "Δικαιούχος" 330 σελίδων και 1.500 αντιτύπων το μοίρασα σχεδόν ολοσχερώς, αν και το είχα δώσει αρχικά στον εκδοτικό οίκο χριστάκη, Ακαδημίας! Δεν αισθανόμουνα καλά όταν μου'λεγε συνάδελφος: "ότι αγόρασα το βιβλίο σας!"

  Εμένα μ’ενδιαφέρει το εκχύλισμα της ψυχής μου να βγει και ίσως απ’τα διδάγματά της κάποιος  διδαχτεί, γιατί έμπορος δεν είμαι ούτε και πρόκειται στον Αιώνα τον άπαντα να γίνω! Αν το εμπόριο προτιμούσα θα'βαζα τον εκδότη στους προθαλάμους του Πολεμικού Μουσείου, όπου σίγουρος ήμουν ότι μια ακόμη έκδοση εκείνη την απίστευτη βραδιά θα'φευγε!

    Αυτό με κάποιο πικρό παράπονο το λέω, γιατί κάπου τ'αυτί μου πήρε ότι κάποιος φτηνός συνάδελφος κάτι σχετικό αποτόλμησε να πει, αγνοώντας προφανώς την απόλυτη ιδιοσυστασία μου, πολύ δε περισσότερο τώρα που η ζωή μου νιώθω συνειδητά, πως προς το λιόγερμά της γέρνει   βιαστικά!

    Και για να κλείσουμε, με πόνο ψυχής συνδύασα δυο βραβευμένα μου ποιήματα για το Μεγαλοήρωα Ηλιάκη, που με τον εξαίρετο συνθέτη Μιράν Τσαλικιάν το μελοποιήσαμε σε πνιγμένο στην ιδιαιτερότητα ζεϊμπέκικο! Στο τέλος το είπαμε "Το Ζεϊμπέκικο του Κώστα Ηλιάκη", που κάποιος σπουδαίος χορευτής, χόρεψε σε όλως ιδιαίτερο ρυθμό στην εκδήλωση του Πολεμικού Μουσείου και που σύντομα θα σας γνωστοποιηθεί, με video !

     Για ένα είμαι σίγουρος, ότι το ζεϊμπέκικο του Κώστα Ηλιάκη θα γίνει το διαχρονικό σλόγκαν όλων των Γενναίων της Χώρας μας αφήνοντας ανεξίτηλα το στίγμα του σ'όλες τις Λεβέντικες ψυχές, σε έκστασης, δόξας,  συγκίνησης και Υπερηφάνειας Στιγμές!

     Τώρα θα μου πείτε τί σχέση έχει το Βιβλίο "Ονειροδρόμια" με την εκδήλωση του Πολεμικού Μουσείου "Κατάθεση Ψυχής σε Ωδές Δόξας, Υπερηφάνειας και Τιμής;" Απλά αυτή είναι το απόσταγμα του Βιβλίου και θα έλεγα αυτού η Ουσία! Όσο για τον Ύμνο της ΠΑ θα έλεγα ότι συνιστά Αυτού την Πεμπτουσία!