ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ (ΑΤΥΧΗΜΑ F16 ΤΗΣ 26-8-2010) ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΝΑΧΑΙΤΙΣΗΣ

  

Σπύρου Κίκερη

ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΙΛΟΤΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΝΑΧΑΙΤΙΣΗΣ

(ΑΤΥΧΗΜΑ F-16 ΤΗΣ 26-8-2010).

*Διευκρίνιση

  Επειδή μου έχουν εκφρασθεί παράπονα για το ότι γράφω κατ’επιλογήν, διευκρινίζω: «Ότι γράφεται, εξυπακούεται ότι γράφεται για όλους, όσους μας κληροδότησαν τούτη τη βαριά κληρονομιά, που στάζει Αίμα, Δάκρυ, Δόξα, Τιμή και Υπερηφάνεια!

ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ!

‘‘Σ’αυτούς που τα όρια σπάνε

και φεύγουν, ψηλά, για να πάνε!

Σ’αυτούς που στη Γη δε γυρνάνε

κι’αγγέλων φτερά, που φοράνε!’’

«Όσο υπάρχει Αιγαίο και Λυκόφιλοι γείτονες

τούτος ο τρόπος εκπαίδευσης

θα πρέπει, αμείωτα, να συνεχιστεί!»

  Το παρόν γράφτηκε, κατά βάση, την ημέρα του ατυχήματος(26-8-2010), μ’αιτία την συγκινησιακή μου φόρτιση, που άρχισε τις 14:30, ώρα που πληροφορήθηκα το φοβερό δυστύχημα και αφορμή, την ασέβεια των ΜΜΕ, που στα επίσημα νυχτερινά δελτία αναφέρονταν σαν 8η, 9η, 10η ή νιοστή, τηλεγραφική είδηση!

  Η άγνοια ή η σκοπιμότητα μ’ενόχλησε αφάνταστα και με οδήγησε για διέξοδο στη γραφή του παρόντος, που περατώθηκε μετά την πληροφόρηση του θανάτου και του δεύτερου Σμηναγού.

  Το ατύχημα συνέβη σε άσκηση τακτικής εναέριας μάχης, στην οποία συμμετείχαν έξι Α/Φ F-16C BLOCK 52+ της 340 Μ/ΔΒ της 115 ΠΜ με προγραμματισμό δύο, εναντίον τεσσάρων. Τα τέσσερα υποτίθεται, ότι ήταν επιτιθέμενα εχθρικά και τα δύο φίλια, προς ανάσχεση και ανακοπή.

  Στην κρίσιμη φάση της ασκήσεως το ένα μονοθέσιο F-16 με χειριστή το ΣΜΗΝΑΓΟ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ ΜΠΑΛΑΤΣΟΥΚΑ, με 580 ώρες επί του τύπου ετών 33 νυμφευμένο, προσέκρουσε σε διθέσιο F-16 με χειριστές τους ΣΜΗΝΑΓΟ ΙΩΣΗΦ ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗ ετών 36, με 1456 ώρες επί του τύπου, παντρεμμένο επίσης, μ’ενα παιδί και τον ΑΝΘΥΠΟΣΜΗΝΑΓΟ Π. ΒΑΤΖΑΚΗ, με 119 ώρες στον τύπο ετών 25, ελεύθερο.

  Αποτέλεσμα της πρόσκρουσης ήταν ο ακαριαίος θάνατος και η εξαϋλωση του πρώτου (ο θάνατος επιβεβαιώθηκε από ίχνη του σώματός του στο σωσσίβιό του). Η εγκατάλειψη κάτω από δυσχερέστατες συνθήκες των δεύτερων, συνεπεία της οποίας ο σοβαρότατος τραυματισμός του ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗ (διάρρηξη πνεύμονα, θραύση λεκάνης, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, ακατάσχετη αιμορραγία) υποκύψας, μετά διημέρου, κατόπιν τριών ανακοπών! Ο νεαρός χειριστής διασώθηκε με κατάγματα και στα δύο άκρα!

   Για να επανέλθουμε στην άσκηση, τον προγραμματισμό της και τα συναφή της αποστολής ,επισημαίνεται με ιδιαιτερότητα, η σοβαρότητα αυτής και η επικινδυνότητα της. Καθόσον ουδόλως διαφέρει, από παρόμοια, πραγματικής κατάστασης!

  Για να γίνω αντιληπτός, η περίπτωση, είναι πανομοιότυπη των αντίστοιχων που βιώνουν τακτικότατα οι πιλότοι μας, με τις παραβάσεις και παραβιάσεις των τούρκων στο Αιγαίο. Όπου, οι αναγνωρίσεις, οι προειδοποιήσεις, οι αναχαιτίσεις και εν τέλει οι εμπλοκές (πάλη, σώμα με σώμα) είναι αναπόφευκτες!

  Είναι κατά συνέπεια, άκρως αναγκαίος, ο ρεαλισμός της εκπαίδευσης και ρεαλισμός σημαίνει εξομοίωση με την πραγματικότητα, σημαίνει σκληρότητα, ρίσκα, κινδύνους, απώλειες!!! Και όλα αυτά, όχι φυσικά σε εξομοιωτές εδάφους (SIMULATORS), όπου τα πάντα εξομοιώνονται εκτός από τη ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ, των πιλότων!

  Ας υπογραμμισθεί, λοιπόν, για να εμπεδωθεί. Οσο υπάρχει Αιγαίο, τούτος ο τρόπος εκπαίδευσης θα πρέπει αμείωτα να συνεχιστει γιατί, δυστυχώς.δεν γίνεται αλλιώς. Άλλωστε ο πλήρης κύκλος εκπαίδευσης των χειριστών αναχαίτισης, πέραν των ηλεκτρονικών, πάντα έτσι κλείνει, με σκηνές, δηλαδή, και εικόνες αερομαχιών του ΄ΒΠΠ σε βελτιωμένη έκδοση φυσικά, εμπλουτισμένη με μανούβρες, ελιγμούς και καθιερωμένες, πλέον, επινοήσεις made in Greece!

  Έχω βιώσει επανειλημμένως, σαν Διοικητής, το πάθος των αναχαιτιστών μας, σε ασκήσεις Dissimilar, όπως λέγονται, λόγω διαφοράς τύπων, των συμμετεχόντων Α/Φ (Phadom- Mirage). Ήταν κάτι το εκπληκτικό, κι’αν είχαν αποφύγει να «συγκρουσθούν και να εξαϋλωθούν στον αέρα», στο έδαφος γινόνταν «μακελειό» και ο ρόλος του Διοικητού, ρόλος «Διαιτητού!»

  Έτσι, κάπως, φτάνουν οι Πιλότοι μας σε θριάμβους και διθυράμβους, γιατί θρίαμβος και διθύραμβος είναι το να πρωτεύεις στις μεγαλύτερες ασκήσεις του NATO, επί πραγματικής βάσεως και να κατατροπώνεις τους Αμερικανούς, στην έδρα τους (ΗΠΑ) με αναλογία καταρρίψεων ΕΝΑ προς ΔΕΚΑΤΡΙΑ (1/13).

…Αναφέρω δε το γεγονός, γιατί και ο πλέον αφελής, αντιλαμβάνεται, ότι το υπόψη ατύχημα, στο οποίο έγινε πρόσκρουση δύο εκ των συμμετεχόντων και εμπλεκομένων Α/Φ, σχετίζεται με το μένος των πιλότων μας, για αναμφισβήτητη παγίωση πρωτείων παγκοσμίως, στο συγκεκριμένο είδος της εναέριας μάχης, που ομολογουμένως είναι μακράν, το δυσκολότερο και επικινδυνότερο, από όλα τα είδη των μαχών στον αέρα!

  Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει, παρόμοιο ατύχημα, ούτε η δεύτερη, ούτε η τρίτη και τέταρτη και δεν θέλω, αλλά επιβάλλεται να πω, δυστυχώς, ούτε η τελευταία. Αυτό αποδεικύει τον Ηρωισμό και την Γενναιότητα των Πιλότων μας!

  Για να μη μακρηγορούμε, λοιπόν κι’ας γινει τοις πάσι γνωστό, ότι οι Έλληνες πιλότοι είναι, μακράν, οι καλύτεροι, απ’ολους τους πιλότους του κόσμου, σ’αυτό το είδος των αποστολών! Γιατί έχουν μακρόχρονη ιστορία και παράδοση στην αποστολή αναχαίτισης, από τα πρώτα αεριωθούμενα του είδους που κατασκευάστηκαν κι’ακόμα γιατί έχουν ξέχωρη ψυχή! Γιατί αυτοί έμαθαν τους αδαείς τούρκους, να μάχονται, αξιοπρεπώς, σ’αυτό το είδος των επιχειρήσεων! Και στο σημείο αυτό ας μου επιτραπεί η αναφορά περιστατικών, για να μή θεωρηθεί δογματικό το συμπέρασμα.

  Από το 1952(είσοδος Ελλάδος και Τουρκίας στο ΝΑΤΟ) μέχρι το 1964, τουρκικό Α/Φ δεν διανοήθηκε να εισέλθει ούτε πόντο στο ελληνικό FIR! Αιτία η φήμη των πιλότων μας!

  Το 1964 εκμεταλλευόμενοι την κρίση του κυπριακού απετόλμησαν για πρώτη φορά, αθρόες παραβιάσεις στην θαλάσσια περιοχή Δωδεκανήσου, με το επιχείρημα εξάσκησης των πιλότων τους, σε περιοχή ευθύνης της (EARLY WARNING 41) σε περίπτωση πολέμου και εμπλοκής του ΝΑΤΟ.

  Η τότε κυβέρνηση στηριζόμενη και πάλι στην ικανότητα των πιλότων μας, ενημέρωσε το ΝΑΤΟ, άμεσα, ότι επεκτείνει αυτοδικαίως την περιοχή ευθύνης του Έλληνα Διοικητή και σε περίπτωση πολέμου, έτσι ώστε να καλύπτονται απολύτως τα ανατολικά και νότιοανατολικά όρια του ελληνικού FIR! Το μέτρο έγινε άμεσα δεκτό, με επιφύλαξη από το ΝΑΤΟ. Οι Τούρκοι λούφαξαν γιατί ήξεραν καλά τί τους περίμενε σε περίπτωση όχι παραβίασης, αλλά και της ελάχιστης παράβασης!

  Έτσι αισίως φτάσαμε στο σωτήριο έτος 1974! Τότε λοιπόν οι μεγάλοι αυτοί πιλότοι αποτόλμησαν για πρώτη, ουσιαστικά φορά παραβίαση του Αιγαίου ενθαρρυμένοι από την εξέλιξη του κυπριακού.

  Έστειλαν, λοιπόν, ένα ζεύγος F-102 (Α/Φ αναχαιτίσεως) πλήρως εξοπλισμένα, βαθιά στο Αιγαίο ! Ετσι, λοιπόν, στην θαλάσσια περιοχή ΒΔ της Σκύρου έγινε η πρώτη πραγματική Αερομαχία, όταν δύο Ελληνικά F-5 (A/Φ αναχαιτίσεως) της 111ΠΜ (Νέας Αγχιάλου), ενεπλάκησαν με τα Τουρκικά.

  Ο Νο1 των τούρκων καταρρίφθηκε σ’ελάχιστο χρόνο, ο Νο2 από τον πανικό του πήρε αρχικά δυτική πορεία περνώντας και την εύβοια, στη συνέχεια πήρε ανατολική πορεία, εγκατέλειψε ανατολικά Χίου ένεκα κρατήσεως του κινητήρα από καύσιμα, χωρίς ποτέ να βρεθεί!

 Χειριστές των Ελληνικών Α/Φ ήταν ο Σμηναγός και συμμαθητής μου ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΙΝΟΠΟΥΛΟΣ της 41ης Σειράς Ικάρων και Νο2 ο Ανθυποσμηναγός ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗΣ!

  Αυτό ήταν το επίπεδο ικανότητος των τούρκων πιλότων τα χρόνια εκείνα. Κάτω από τα πέντε χιλιάδες πόδια, στη θάλασσα πάθαιναν VERTIGO! Αυτά για να μαθαίνουν και οι νεώτεροι!

  Τώρα το τί έκανε η Μάνα Ελλάς, τούτη η απίστευτη «Μήδεια», για τον Ήρωα ΓΙΑΝΝΗ ΔΙΝΟΠΟΥΛΟ, ας μην το θίξουμε, ας σταθούμε εκεί στο ύψος που αρμόζει, για τους ανέκαθεν του είδους πρωταθλητές, σεβόμενοι την αφορμή γραφής.

  Έκαναν πολύ καιρό, έκτοτε, να ξαναμπούν οι Τούρκοι στο Αιγαίο, στη συνέχεια, για να κλείσουμε το τεράστιο, αυτό θέμα, που δεν είναι της παρούσης, οργανώσαμε ένα σχολείο εκπαίδευσης εναέριας μάχης στο Αιγαίο, με πρώτους μαθητευόμενους τους Τούρκους, τους οποίους, εν τέλει μάθαμε να πετάνε και να μάχονται αξιοπρεπώς!!!

  Ακόμη οφείλω να πω ότι, σύμφωνα με την ταπεινή μου άποψη, ένας από τους βασικούς λόγους, της Ερωτοτροπίας των ισραηλινών, που επιδεικνύεται , τελευταία, για αεροπορική συναλλαγή, έχει σαν κίνητρο, τα επίπεδα απόδοσης των  ελλήνων πιλότων στην εναέρια μάχη του κύκλου της αναχαίτισης! Ενός κύκλου όπου η τυποποίηση κανόνων και αρχών σ’αγώνα ζωής και θανάτου, είναι πάρα πολύ δύσκολη και ο αυτοσχεδιασμός, η έμπνευση και ακόμα η διαίσθηση έπαιξαν, παίζουν και θα παίζουν το ρόλο τους, προς εξασφάλιση των παραμέτρων κατάρριψης με όλους τους διαθέσιμους τρόπους!

  Όσο για τον αυξημένο αριθμό ατυχημάτων, που ορισμένοι καλοθελητές ή αγνοούντες μίλησαν, οφείλουμε να πούμε ότι όλα τα σχετικά συμπεράσματα εξάγονται για όλες τις Αεροπορίες του Κόσμου, από έναν Στατιστικό αριθμό, που λέγεται ΔΕΙΚΤΗΣ ΑΤΥΧΗΜΑΤΩΝ. Ο ετήσιος αυτός αριθμός για την ΠΑ αποδεικνύει, αδιαμφισβήτητα τον υψηλό βαθμό ασφαλείας των πτήσεών της!

  Επί του προκειμένου οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι η ΠΑ είναι από τις ελάχιστες Αεροπορίες του κόσμου (δεν υπερβαίνουν τις πέντε), που έχουν επιτύχει Μηδενικό δείκτη ατυχημάτων, στα χρονικά ύπαρξης των Αεροποριών και ότι τα ατυχήματα εκπαίδευσης στις σκληρές αερομαχίες και τις πραγματικές εμπλοκές, είναι ελαχιστότατα!

  Και για να επανέλθουμε στο θέμα μας, το θέμα των Ελλήνων Πιλότων στην αποστολή αναχαίτισης, του τρόπου εκπαιδεύσεως και του υπόψη ατυχήματος των F-16 της 340 ΜΔ/Β. Πρωτεύσεις σε τέτοιους τομείς δεν επιτυγχάνονται άνευ θυσιών, να γιατί το ατύχημα του ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΜΠΑΛΑΤΣΟΥΚΑ και του ΙΩΣΗΦ ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗ, που να σημειωθεί ότι μάχονταν ενώπιον του Διοικητού της Μοίρας τους (συμμετείχε στην εξάδα) είναι τιμή και όχι ντροπή για την Αεροπορία μας και την Πατρίδα μας!

  Το υπόψη ατύχημα ντοπάρει και δε σοκάρει κι’αν κάποιους τρομάζει είναι άλλοι και όχι οι πιλότοι μας! Γιατί το ατύχημα, αυτό, ανυψώνει και δεν ταπεινώνει! Να γιατί έπρεπε να υπερηφανευτούμε, και όχι να κρυφτούμε γι’αυτό!

  Μας Τιμά το ατύχημα αυτό, δε μας υποτιμά! Μας Τιμά γιατί δείχνει το τρόπο που θα μάχονται στην πραγματικότητα, οι Έλληνες Πιλότοι όποτε χρειαστεί.

  Να γιατί ήταν ντροπή να τρέχουμε στους BLOGGERS και στα FACE BOOK για να μάθουμε τις δηλώσεις του Προέδρου Δημοκρατίας, του Πρωθυπουργού, του Υπουργού Εθνικής Αμυνας και να πληροφορηθούμε εν τέλει για το τριήμερο πένθος και την επέκτασή του!

  Κατά την ταπεινή μου άποψη, τούτη η παράλειψη, βαρύνει τα γραφεία των καλών μας Ταγών, εκτός κι’αν η παράνοια της Ελευθερίας, σε τούτο τον άμοιρο τόπο, έχει καταλύσει πλέον κάθε Ιερό και κάθε Όσιο! Γιατί όσιο και ιερό και υπέρτατο χρέος είναι ο καλός λόγος και η ευρεία δημοσιοποίησή του, για εκείνους, που για σένα, στο καθήκον τους πέφτουν! Πολύ δε περισσότερο όταν εκείνοι, από υπερβάλλοντα ζήλο, για την Ελλάδα χάνονται, αφήνοντας πίσω Χήρες και ορφανά!

ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ

ΕΣΕΙΣ ΚΙ’ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ

Στης τόλμης το δύσβατο διάβα

τραβώντας τα όρια στ’άκρα

τιμούν τη Μητέρα Ελλάδα

και παν πιο ψηλά από τ’άστρα !

Αφιερωμένο στους Σμηναγούς Ιπταμένους

ΙΩΣΗΦ ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗ

και

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ ΜΠΑΛΑΤΣΟΥΚΑ!

Πήγαν στη δουλειά τους το πρωί, φίλησαν γυναίκα και παιδί!

Έκαναν γνωστή διαδρομή κι’ήταν μοναχοί στην προσευχή!

Μοίρα η φωλιά τους και αυτοί, άνθρωποι μαζί και σταυραϊτοί

Άγρυπνοι του Έθνους μας φρουροί, φύλακες Αιγαίου τρομεροί!

Πάνω στο τιμόνι το κλειδί, πάντα ανοιχτό το γιώτα χι

ξέρουν το γιατί οι σταυραϊτοί, μα το μυστικό είναι βαθύ!

Πήγαν για να βγάλουν το ψωμί, όπως λιγοστοί μας λειτουργοί

μπήκαν στο χαλύβδινο πουλί, κι’έβαλαν μπροστά τη μηχανή!

Βγήκαν απ’την πίπα βρυχηθμοί, όραμα, ελπίδες, στεναγμοί

ήρθανε στο νου κάποιοι καημοί, μ’από ’κείνους ήταν πιο αργοί!

Λίγο παραπάνω οι Θεοί, λίγο παρακάτω οι θνητοί

λίγο παραπέρα οι εχθροί, μόνοι σας εσείς κι’οι Ουρανοί!

Έφτασε της μάχης η στιγμή, πρέπει η ομάς να χωριστεί!

Δυο εσείς και τέσσερις αυτοί, φίλοι που το έπαιζαν εχθροί!

Άνιση, ξανά, κατανομή, έχει ο εχθρός υπεροχή

έτσι δυστυχώς μία ζωή, πάντοτε κατά, οι αριθμοί

Άρχισαν ξανά οι ελιγμοί, πάλι το κορμί θα διπλωθεί

πάλι η ψυχούλα σας θα βγει, δίχως ένα ώχ, να ακουστεί!

Έχουν απηυδήσει μια ζωή, κι’εχουν στη ζωή τους χιλιοπεί

μπλέξαμε, μ’αφέντη μαχητή, που μας ξεγελά, με αντιτζί(anti-G!)

Πέσατε στην πάλη τη σκληρή, πέσατε σ’ιεραποστολή!

Πέσατε σε μάχη τρομερή, έστω και αν ήταν φιλική!

Ήταν μία άτυχη στιγμή, άτυχη μαζί και τυχερή!

Ήταν μια υπέρβασης στιγμή, πέρα από τούτη τη Ζωή!

Γίνατε κι’οι δυο μαρτυρικοί, πάνω στου Σταυρού σας την Τιμή

ίδιοι κι’απαράλλαχτοι Χριστοί, Ίκαροι, στον Όρκο σας, πιστοί!

Έχασε το σώμα τη ψυχή κι’έψαχνε στ’αστέρια να τη βρει

Άγγελοι καθόταν προσοχή κι’ήταν του Θεού η Εντολή!

Ήρθαν τα μαντάτα και στη Γη, μαύρα και πικρά και σιωπή!

Όταν το τηλέφωνο βαρύ, άλλη συνιστάται συνταγή!

Τώρα το καθήκον απαιτεί, άμεση Θεέ μου, επαφή

φτάνει, των ουκ άνευ, η στιγμή, κι’άρνηση σ’ εκείνη δε χωρεί!

Τρέξαν δυο συνάδελφοι, γνωστοί κι’είχανε μαζί το Δοικητή !

Χτύπησαν την πόρτα την κλειστή, κι’άνοιξε γυναίκα γελαστή!

Πάγωσε στη θέα τη ψυχρή, πάγωσε θαρρείς κι’η σιωπή

κι’άμεσα στο όχι και στο μη, έφτασε στ’αστέρια, η κραυγή!

                                                                    Με Τιμή

                                                                      Σπύρος Κίκερης