Η ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΠΤΩΣΗΣ ΤΟΥ Ε/Π Α-109 ΣΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ (28/9/2023)!

 

*Η Διερεύνηση της πτώσης του Ε/Π Α-109 Προληπτικά!

   *Ας συγχωρεθώ από την ορισθείσα της Διερεύνησης Επιτροπή και από τους όποιους συναδέλφους, που ίσως δε μπορέσουν στο βαθύτερο πνεύμα τούτης της γραφής να εισέλθουν!

   *Όμως νιώθω εντονότατη την ανάγκη πίεσης της σκέψης μου, προς απόσταξη των όποιων ωφέλιμων συμβουλών, χάριν μιας πλειάδας χειριστών, εμπιστευόμενος τη χειριστική μου γνώση και όχι μόνο, απ’όσους έτυχε στο χειριστικό, εκπαιδευτικό και διδακτικό μου διάβα από κοντά να με γνωρίσουν!

   *Ίσως σε κάποιους παράξενα φανούν κάποια απ’αυτά που εδώ θα ειπωθούν, όμως σίγουρος είμαι ότι από τους καλοπροαίρετους και τους Βαθέως νοήμονες κυρίως της ψυχολογικής ιδιοσυστασίας του Ιπταμένου, αρκούντως θα αιτιολογηθούν και αυτό ίσως συνιστά την πεμπτουσία οφέλους πρόληψης, τούτης της δύσκολης γραφής!

   *Δεν σας κρύβω ότι νιώθω σαν εκείνον που για πρώτη φορά αποτόλμησε τη λύση του Κύβου Ρούμπικ προκειμένου να καταφέρω σε μια λογική ακολουθία – σαν θεία λειτουργία - να φέρω τις πολυδιάστατες παραμέτρους του  τραγικού ατυχήματος, ενός ιδιαίτερα πεπειραμένου Χειριστή!

   *Η ανάληψη της αποστολής, δύσκολη περίπτωση, εύκολη για τους περισσότερους! Ο Καιρός απολύτως απαγορευτικός για τους πολλούς, ιδιαίτερα προβληματικός για πολύ λιγότερους και αρκούντως προκλητικός για λιγοστούς! Σ’αυτούς τοποθετώ και τον εαυτό μου σταθμίζοντας τις τελευταίες φάσεις της πεντηκονταετούς πτητικής μου εμπειρίας!

   *Θ’αρχίσω από μια βασική παραδοχή που αναγράφεται σαν θεμελιώδης αρχή σε όλα σχεδόν τα έγκριτα επιστημονικά εγχειρίδια της “Ψυχολογίας των Χειριστών - Aviation Psychology –“ και λέει: «Η Εξασφάλιση των προϋποθέσεων της Ανθρώπινης Πτήσης, δε μετέτρεψε την ανθρώπινη φύση, γι’αυτό η πτήση εξακολουθεί να θεωρείται και σήμερα κατάσταση εκτός των συνήθων για τον άνθρωπο!»

   *Δεν πρόκειται να μπούμε στο λαβύρινθο του τεράστιου αυτού θέματος, όμως καλό είναι ο κάθε ασχολούμενος με τις πτήσεις καθ’οιονδήποτε τρόπο οφείλει κατά την ταπεινή μου άποψη να το κάνει, γιατί αν μη τι άλλο το κεφάλαιο των Παραισθήσεων και του Vertigo οφείλει ανυπερθέτως καλά να το μάθει!

   *Γιατί αν ανώδυνα έστω και μία φορά στην αεροπορική του διαδρομή, στην πραγματικότητα δεν το πάθει, τότε θεωρώ απίθανο σαν υπαρκτό να το εκλάβει και τότε δεν το συζητώ, ότι από την άγνοια αυτή και μόνο, ίσως έχει αρχίσει βαθέως τον τάφο του να σκάβει!

   *Δεν θέλω να τρομάξω, σας ορκίζομαι πως θέλω να προλάβω, ναι να προλάβω! Αφήστε τους εξομοιωτές, καλοί και άριστοι είναι όμως η συνειδητή γνώση πως είναι προσομοιωτές δεν είναι δυνατόν τους εγκεφάλους μας να ξεγελάσει και την πραγματικότητα από τα κέρατα να πιάσει!

   *Ας δώσουμε έναν βασικό ορισμό: Παραίσθηση ή Vertigo σημαίνει απώλεια προσανατολισμού στο Χώρο! Όχι του που είμαστε γεωγραφικά, αλλά του πως είμαστε αισθητικά, βάσει των υποτίθεται αλάνθαστων αισθητηρίων μας!

   *Σαν βασικό και κύριο αισθητήριο για παράδειγμα στην περίπτωση, είναι το ατελέστατο στον αέρα, αισθητήριο της ισορροπίας, που βρίσκεται εντός υγρού στους χώρους των αυτιών μας, με την υποβοήθηση κάποιων αγγείων λεγόμενων τριχοειδών, που διεγείρονται ανάλογα με τις κινήσεις της κεφαλής μας!

   *Η Στατιστική των Αεροπορικών Ατυχημάτων λέει αριθμητικά, άρα απολύτως πειστικά ότι το μερίδιο που αναλογεί επί τοις εκατό στις λεγόμενες Παραισθήσεις – Vertigo -  φτάνει το 10%, από αυτό δε ένα ποσοστό της τάξεως του  90% καταλήγει σε θανατηφόρα ατυχήματα!

   *Για την ανάληψη της αποστολής τα είπαμε, προσωπικά και’γω το ίδιο θα’κανα, θα την αναλάμβανα, τώρα αν θα την εκπλήρωνα ή θα γύρναγα ή στον Ουρανό  θα πήγαινα, δε ξέρω – μιλώ με όλη μου την ειλικρίνεια – μετά βεβαιότητας να σας πω!

   *Πάμε στην εκτέλεση λοιπόν της αποστολής που έμελλε  να είναι θανατηφόρα! Η Απογείωση (Α/Γ) γίνεται από τις Αφίδνες – Κιούρκα – 08:00, με εκδήλωση φραστικής απορίας από τον Μηχανικό υπεύθυνο του Ελικοδρομίου! Μέσω τερματικής Τανάγρας και προφανώς ανάμεσα σίγουρα από ποικίλες αντιξοότητες ο λίαν πεπειραμένος χειριστής καταλήγει στην περιοχή Μαντουδίου, όπου και εξαναγκάζεται σε προσγείωση (Π/Γ) λόγω δυσμενέστατων καιρικών συνθηκών!

   *Εκεί αφού αναμένει για διάστημα μιας ώρας και δέκα πέντε λεπτών, επανεκτιμώντας ιδίοις όμμασι την καιρική κατάσταση, απογειώνεται στις 10:13 λεπτά εκ νέου προς συνέχιση του ταξιδίου του, ποντάροντας κυρίως ότι το ίχνος πτήσεως θα ήταν κατά βάση άνωθεν θαλάσσης!

   *Η πτήση αυτή έμελλε να συνεχιστεί περίπου για 20 – 25 λεπτά ακόμη και εντός θαλάσσης ατάκτως και ανεξελέγκτως να τερματισθεί, στην παράπλευρη  παραθαλάσσια περιοχή Αχλαδίου Ευβοίας!

   *Η Διανυθείσα απόσταση από Α/Γ – Μαντούδι - μέχρι πτώση δεν υπερβαίνει επουδενί τα 15 – 17 ναυτικά μίλια (ΝΜ), που σημαίνει ότι ο χειριστής πέταγε με ταχύτητα μικρότερη των 35 – 30 μιλίων και σε πολύ χαμηλό ύψος, λόγω ανυπέρβλητων καιρικών συνθηκών!

   *Εκεί στο διάστημα αυτό τα είδε όλα, μα όλα, ακόμα και το Χάρο! Είναι όμως βέβαιο ότι τουλάχιστον τα περισσότερα τα είχε ξαναδεί!

   *Εδώ θα μου επιτραπεί ν’αναλύσω για λίγο το τι σημαίνει πείρα! Ο καθένας μας είναι μία τράπεζα αποταμίευσης εικόνων και υποτύπωσης αυτών στο μυαλό μας! Ο Μιχάλης είχε αποταμιευμένες πολλές εικόνες, παρόμοιες μ’αυτή! Εδώ είναι που έρχεται η πρόκληση να εναντιωθεί στην πρόληψη!

   *Να λοιπόν η ευκαιρία να προσθέσουμε μία ακόμα, 40, 45 χρόνια εικόνες συλλέγουμε και μ’αυτές παλεύουμε, πάμε για μια ακόμα, η ιδιοσυστασία σου, σου υπαγορεύει και’συ υπακούς ν’ανταγωνιστείς ποιον; Το όνομά σου στο χώρο, δηλαδή τον εαυτό σου! Βλέπεις έτσι έχεις γαλουχηθεί δέσμιος να’σαι εκτέλεσης της αποστολής πάση θυσία! Στρατιώτης γαρ, τουτέστι πολεμιστής!

   *Φτάνει  λοιπόν κάποια στιγμή  στη συγκεκριμένη περίπτωση, που δε βλέπεις τίποτε, τίποτε απολύτως, η πρώτη σκέψη αυτό το Άγιο πλεονέκτημα του Ε/Π,  μια Π/Γ ανάγκης ακόμα!  Κλίση προς τα αριστερά, κάθοδος πιο χαμηλά, μαλακά όμως μαλακά, γιατί πετάς στα τυφλά!

   *Πόσες αλήθεια από τις κινήσεις του χειριστηρίου καταγράφονται από το αισθητήριο ισορροπίας, μακάρι κι’ο Θεός να’ξερε, αφού για να καταγραφεί μια κίνηση στροφής πρέπει να’χει ρυθμό μεγαλύτερο των δύο (2^ο) ανά δευτερόλεπτο κι’εκεί χαμός από εκτροπές και ολισθήσεις, αθέλητες κι’ηθελημένες!!!

   *Η Επιφάνεια της θάλασσας ίδιο χρώμα με της στεριάς απ’την αθρόα μεταφορά χωμάτων και λογής πραγμάτων, οι παραισθήσεις στον εγκέφαλο του χειριστού πανηγύρι, διέξοδος στ’αδιέξοδο ο αλάνθαστος τεχνητός ορίζοντας!

   *Παναγία μου 30^ο μοίρες κλίση αριστερά και’γω μ’εντύπωση σχεδόν  ευθείας και οριζοντίας πτήσης; Ακαριαία διόρθωση τεχνητός ορίζοντας οριζόντιος, μα εγώ σίγουρος είμαι με τελεσίγραφο απ’τον εγκέφαλό μου, ότι πλέον έκανα υπερδιόρθωση με κλίση προς τα δεξιά κι’εκεί αρχίζει η άγρια πάλη, με τη Μοιραία κατάληξη!

   *Εμένα το ατύχημα αυτό μου θύμισε ένα άλλο με Αεροσκάφος F-5  και χειριστή τον υποσμηναγό (Ι) Παναγιώτη Πετσούλα ετών 26, που έλαβε  χώρα στις 19/11/1975 στην Αγχίαλο!

   *Ήταν μια μέρα αποφράδας ύπουλη! Σύννεφα πουθενά όμως Αχλύς παντού, καταχνιά, εκεί που ο Χάρος βγαίνει παγανιά στα μουλωχτά! Πέταγα και’γω στη Λάρισα την Ίδια ώρα, ίδια αποστολή, δε θυμάμαι ποιον είχα στο φτερό μου, δεν έχει σημασία!

   *Ο Πετσούλας αρχηγός σχηματισμού ενόργανης Πτήσης, έχασε τη ζωή του ακούστε πως, όπως προέκυψε από την κατάθεση του Νο2: «Είδα τον Αρχηγό να βάζει ασυναίσθητα κλίση αριστερά καμιά εικοσαριά μοιρών, μετά να διορθώνει απότομα με κλίση προς τα δεξιά μεγαλύτερη καμιά τριανταπενταριά μοιρών, μετά αμέσως βιαιότερα αριστερά με κλίση ακόμα μεγαλύτερη, μετά δεξιά με κλίση εξήντα και πλέον μοιρών, μετά βιαιότατα αριστερά, όπου δεν μπόρεσα να κρατηθώ στο σχηματισμό και έσπασα, αφού φυσικά τον έχασα!

   *Ο Υποσμηναγός έπεσε  σε ανώμαλη θέση, εγκατέλειψε το Α/Φ που κατέπεσε πλησίον του Καρπενησίου χωρίς να διασωθεί! Τι έπαθε; VERTIGO! Τί ήταν όλο αυτό που ο Νο2 περιέγραψε; Απλά η πάλη που έκανε μεταξύ των εγκεφαλικών μηνυμάτων παραισθήσεων και των ενδείξεων του τεχνητού ορίζοντα που διέφεραν μεταξύ τους κατά 180^ο μοίρες! Ποιος Νίκησε στην πάλη; Μα φυσικά ο εγκέφαλος και η ανθρώπινη φύση που έμαθε σ’αυτόν και τις επιταγές του να υποτάσσεται!

   *Τι έπρεπε να γίνει; Να διαγραφεί ο εγκέφαλος από το λογισμικό του χειριστού και η όραση προσηλωμένη στον τεχνητό ορίζοντα, σα μόνο όργανο σωτηρίας να καταστεί! Αυτή είναι η αλήθεια που σώζει, όχι όμως στα 300, 200, 100 … πόδια!

   *Δεν θα επιθυμούσα τίποτα παραπάνω να πω, ελπίζω κάτι να προσέφερα προληπτικά  στη μεγάλη μας οικογένεια και για να αποκλείσω κάθε περίπτωση παρεξήγησης, ένα θα πω: Μακάρι και να’ξερα πόσες φορές το «κλατς» στη θάλασσα δεν περίμενα ν’ακούσω ή το Crash στη στεριά σε κοιλάδες , πεδιάδες και Βουνά! Λέτε να ήμουν εγώ, πιο ικανός; Όχι βέβαια απλά πιο τυχερός!

   *Όμως, όμως αγαπητοί μου συνάδελφοι όλων των κατηγοριών: Αυτή είναι η Μοίρα μας, αυτή είναι η Μοίρα μας της Περηφάνιας Μήτρα μας, της Περηφάνιας Μήτρα μας!

   *Στο Καλό Καλέ μας Συνάδελφε στο Καλό και θα’μαστε όλοι εκεί στη στερνή σου τελετή, κάπου στην Κάτζα Τρίτη μου είπαν ώρα 12:00 μεσημβρινή! Εκεί που η Καμπάνα θα ηχεί και Άγγελοι κι’αρχάγγελοι θα ετοιμάζονται για σένα Μιχάλη Λάμπο μου την Ουράνια μεγάλη σου υποδοχή!