Αφήστε μας να
Πεθάνουμε
Αγκαλιά με τ’ όνειρο!
Κάντε το τελευταίο μας Χατίρι
έτσι που να μη
μοιάζει με Χαρακίρι!
Άλλοι το είπαμε Όνειρο, άλλοι το είπαμε Όραμα κι’ας ήταν με τον κίνδυνο σαν αδελφάκι δίδυμο και κάπου τόσο επώδυνο, στο πρόωρό του κατευόδιο, σαν τ’ουρανού διόδιο κι’αγγελικό εφόδιο!
Παιδάκια 18, 19 ετών κινήσαμε για’ κει που μας περίμενε μια υιοθεσία Ιερή, από Μανούλα μεν Θετή μα στο μυαλό μας Πανεθνική, που κάθε άλλο παρά εύκολη ήταν στην αποδοχή!
Ξέραμε ότι στους δυο, παρά τη Νιότη τη Θέρμη και τη Λεβεντιά τον έναν μόνο θ’ αποδεχόντανε, τον άλλον με μια ρετσινιά θα απέρριπτε, που ισόβια θα’ μενε στη ψυχή του σα μελανιά, με ένα υγειονομικό μείον που πονά διαχρονικά!
Ναι αυτό συνέβαινε όταν έδινα εξετάσεις στη Σχολή των
Υπερβάσεων ! Υπερβάσεων ναι κατά συρροήν και εξακολούθηση, γιατί ξέρεις ότι εκεί
στήνει το δόκανο ο χάρος για να πάρει Έτοιμους Αγγέλους να τους στείλει ψηλά! Ίσως
ποιος ξέρει με Θεία Εντολή, γιατί κάπου πρέπει κι’ο Παράδεισος να τραφεί και να
τροφοδοτηθεί και πού αλήθεια θα’βρισκε καλύτερη Πηγή, εκτός από την Ικάρια
Σχολή!
Αυτή που αν μη τι άλλο σε θέλει υπερβασία στην Ανθρώπινη Φύση, μια και το Aviation Phycology λέει ότι: «Η Εξασφάλιση των προϋποθέσεων της Ανθρώπινης Φύσης δε μετέτρεψε την Ανθρώπινη Φύση, γι’αυτό και η Πτήση εξακολουθεί ν’αποτελεί και σήμερα κατάσταση εκτός των Συνήθων!
Αυτά τα ξέραμε όμως αν και τίποτα δε μετράγαμε, μερικά των Ων ουκ Άνευ Δεδομένων μας τα είχαμε δεδομένα! Μέσα στα δεδομένα Φυσικά και την Ισόβια περίθαλψή μας, αν η Μοίρα αλλιώς δεν ήθελε, από ένα Νοσοκομείο Περιωπής που από Γεννησιμιού του είχε το Καλύτερο όνομα στην Ελλάδα!
Πολλοί Συνάδελφοί μας εκεί νοσηλεύτηκαν μετά από μείζονα ατυχήματα, με σοβαρότατα τραύματα, εγκαύματα κάθε είδους και τραύματα Θανατηφόρα! Κάποιοι επέζησαν χάριν των Γιατρών μας με τους οποίους μας συνέδεαν ακατάλυτοι δεσμοί από τις Μοίρες μας και τις Μονάδες μας όπου συνυπηρετούσαμε!
Κάποιοι εις Κύριον αποδήμησαν μετά από εξαμηνιαίες κωματώδεις καταστάσεις ακολουθώντας την κουστωδία των Αγγελικών μας Συναδέλφων που τα νούμερά τους είναι εκκωφαντικά!
Έχουμε υπερβεί τους εφτακόσιους τριάντα πέντε (735) σε αριθμό και οι συντριπτικά περισσότεροι είναι ναι σε καιρό Ειρήνης! Και για να μη μιλάμε στο βρόντο οι Νεκροί μας στο Β΄ππ και τον καταραμένο εμφύλιο ανέρχονται μόνο περίπου στον αριθμό των πενήντα πέντε συν ή πλην πέντε (5)!
Αλήθεια τί να πρωτομετρήσουμε, τί να απαριθμήσουμε τους Νεκρούς ανά τύπο και όλους Εν Ειρήνη; Τους Νεκρούς των Spitfire και των Harvard T-6, που άρχιζαν απ’τους Ικάρους και τέλειωναν σε πεπειραμένους Εκπαιδευτές; Τους Νεκρούς κατά πολλές δεκάδες και σχεδόν εκατοντάδες των F- 84G, F-86E, F-84F!
Τους δεκαοχτώ (18) Νεκρούς των F-104 G, τους πενήντα (50) των Phantom F-4 ή τους λοιπούς των F-5, Α-7, Mirage F-1 και 2000, F-16 ή μήπως την ακολουθία νεκρών των πυροσβεστικών Αεροσκαφών και λοιπών και λοιπών, ων ουκ έσται τέλος!
Κύριοι εσείς οι όποιοι εμπλεκόμενοι καθ’ οιονδήποτε τρόπο με το θέμα αναλογιστείτε ότι στο Σώμα μας μάχονται αποκλειστικά Αξιωματικοί και όχι Στρατεύσιμοι και μάλιστα σε πεδία Μαχών απόμακρων περιοχών και μάλιστα Εχθρικών! Προπαντός δε θυμηθείτε ότι στο Όπλο μας δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ Πολέμου και Ειρήνης!
Τώρα γιατί τα λέμε όλα αυτά, γιατί πονέσανε τ’ αφτιά μας ν’ ακούμε ότι κάποιοι απεργάζονται μέτρα και λύσεις για την καλύτερη και πιο επωφελή λειτουργία λέει του Νοσοκομείου μας, Φευ! Φευ Θεέ μου Φευ!
Τα πρότυπα Κύριοι δεν τα πειράζουμε, απλά τα’ χουμε για παράδειγμα εξομοίωσης και παρομοίωσης αλίμονο δε κι’αν το Ιερό μας Νοσοκομείο δε συνιστά Φάρο Οδηγό, μια και το Φωτοστέφανό του λάμπει και θα λάμπει στο διηνεκές ύπαρξης της κεφαλής του! Εκτός αν κάποιοι αποτολμήσουν την αποκοπή της, για πρώτη φορά στην Ιστορία του!
Κύριοι αφήστε και κάτι να διαφέρουμε κι’εμείς εκτός της Υπερηφάνειας και της Αξιοπρέπειάς μας , αφήστε μας έστω το δικαίωμα να πεθάνουμε αξιοπρεπώς σαν ελάχιστη προσφορά του Αίματός μας, του Ιδρώτα μας και του Άγχους που αναλώσαμε στ’ άγριο κυνηγητό του Χάροντα μια και επιβιώσαμε κι’απ’το κοφτερό του δρεπάνι γλυτώσαμε!
Ας μη δε λησμονείτε ότι είμαστε τόσο ταλαιπωρημένοι ψυχοσωματικά που είναι απίθανο κάποιος σας ν’αναλογιστεί έστω τη διαφορά μας από την κατάταξή μας μέχρι των περισσοτέρων μας τη σημερινή κατάσταση – κατάληξη - και για να μη θίγω Ιατρικά απόρρητα ας πω μόνο για μένα!
Πολλαπλές στρεβλώσεις και φθορές στον Αυχένα, καθώς των τεσσάρων τελευταίων σπονδύλων, με κάταγμα και σ’ ένα μου σπόνδυλο, καθώς στρέβλωση λεκάνης, τόσο από πτώση με αλεξίπτωτο το 1972 – Σχολή Αλεξιπτωτιστών- όσο και τις πολλές χιλιάδες ώρες πτήσεών μου!
Δύο ελκώδεις κολίτιδες με ακατάσχετες αιμορραγίες είναι πολλές μία στην Ιταλία (NATO /AIRSOUTH 1986) όπου θυμάμαι τα αίσχη των ανεύθυνων Συμπατριωτών μας, που άφησαν καμιά ογδονταριά οικογένειες εκτός Νατοϊκού Νοσοκομείου διαχρονικά από βλακείες που ντρέπομαι να πω και που νομίζω ότι και σήμερα ισχύουν, μ’αποτέλεσμα οι Έλληνες Αξιωματικοί σ’αντίθεση με τους Τούρκους, Ιταλούς και λοιπούς να τρέχουν στα απαίσια Δημόσια Νοσοκομεία των Ιταλών!
Η άλλη μου κολίτιδα στη Σκύρο (135ΣΜ/Διοικητής/1988), εκεί όπου ο μεν Γιατρός στο Τεστ κοπώσεως του ΚΑΙ (Κέντρο Αεροπορικής Ιατρικής) μου έλεγε θα σπάσετε τα μηχανήματα και την ίδια ώρα τα μεγάφωνα με καλούσαν για άμεση μετάβαση στο αιματολογικό, γιατί ο Αιματοκρίτης μου χτύπαγε Συναγερμό!
Τρεις γαστρορραγίες, με τη βίαια αποστρατεία μου (1991) εκ των οποίων η τελευταία παρ’ ολίγον θανατηφόρα είναι υπερβολικές για έναν άνθρωπο που στα δεκαοχτώ του έβαζε άνθρωπο 120 κιλών να πηδά στο στομάχι του !
Μία (1) επέμβαση Αιμορροΐδων το 1995! Εννέα (9) μπαλονάκια και τέσσερα (4) Stent το 2020! Τέλος τρείς (3) επεμβάσεις προστάτη, με την τελευταία παρ’ ολίγον θανατηφόρα μόλις το 2022!
Και κάτι ακόμα αυτά που προσωπικά βίωσα στην πολυετή ενάσκηση καθηκόντων Αξιωματικού Ασφαλείας Πτήσεων στην 110 Πτέρυγα Μάχης τη δεκαετία του 1970, ούτε στα χειρότερα Γκραν Γκινιόλ δε μπορεί κανείς να δει και ν’αντέξει! Κύριοι για αναλογιστείτε στην Οικτρή Θέα Σαρκών, ο Γιατρός να καταρρέει και κάποιος Ψυχή τε και Σώματι Ταμένος κι’ ορκισμένος ν’αντέχει!
.jpg)
Και να σας πω και κάτι ακόμα για να μην άλλο σας ταλαιπωρώ, τη Συσκευασία των Κενών Φερέτρων μόνον εμείς κι’εκείνοι οι Αδελφοί μας Γιατροί γνωρίζουμε, εμείς που έπρεπε λίγο μετά να σταθούμε ψηλά απαγγέλοντας σπαρακτικούς επικήδειους, επιτρέποντας μόνο στη ψυχή μας το κλάμα, απ’ το πολυδιάστατο δράμα!
Δεν αναφέρομαι, από λόγους αξιοπρέπειας στο κεφάλαιο των Κινήτρων, που αμείωτα συρρικνώνονται για την προσέλκυση Νέων! Τί να τους πούμε Κύριοι αλήθεια ότι μετά απ’ όλα αυτά και με πενήντα πέντε (55), εξήντα (60) συντάξιμα έτη η Λατρεμένη μας Πατρίς θα σας ανταμείψει με 1750 ευρώ και ίχνη μερίσματος, προς επιβίωση!
Ή το πιο Τραγικό, ότι θέση απ’ ότι φαίνεται δεν θα υπάρχει στο Νοσοκομείο για αξιοπρεπή τερματισμό της Ζωής σας, γιατί έχει καταληφθεί από τους όποιους «εκλεκτούς» του Κοινοβουλίου ή τους Δικαιούχους Δικαστικούς ή ακόμα από κατηγορίες ανθρώπων, που δεν θα’πτρεπε ν’αποτελούν μέρος του Κοινωνικού μας Συνόλου!!!
Στο σημείο αυτό οφείλω με πικρό παράπονο να πω το τελευταίο περιστατικό που μου συνέβη στο 251 ΓΝΑ, χωρίς να θέλω κανένα να θίξω. Στα μισά Μαρτίου τρέχοντος Έτους πήγα να κλείσω ραντεβού για Κωλονοσκόπηση λόγω συμπλήρωσης τριών ετών απ'την προηγούμενη!
Εκεί στα εξωτερικά Ιατρεία έλαβε Χώρα ο Εξής διάλογος με την Γαστρεντερολόγο Υπηρεσίας:
-Κύριε Κίκερη δεν δικαιούστε εξέταση γιατί κλείνετε τα ογδόντα!
- Ναι τον Ιούλιο κλείνω τα 79, αλλά έχω βαρύ Ιστορικό από εκκολπώματα, πολύποδες κτλ, κάποτε μου βρήκαν εννέα (9)!
- Ναι αλλά στην Ηλικία που είστε είναι χειρότερα να κάνετε την εξέταση από το να μην την κάνετε!
Κατάλαβα πως ήταν μάταιο να συνεχίσω αντιλήφθηκα πως είχα ήδη μπει στη λίστα γραμμής Εξαγωγής της Στυμμένης Λεμονόκουπας! Θα μου πείτε καλά δεν είχα έναν Ανώτατο Γνωστό να μεσολαβήσει; Καιρός ν' αλλάξουμε σκέφτηκα κι' έφυγα!
Συνοψίζοντας και επειδή ίσως δεν έχετε αντιληφθεί κάτι βασικό, το Νοσοκομείο μας έχει σήμερα 350.000 δικαιούχους εκ των οποίων οι 300.000 είναι εκ των ων ουκ άνευ! Αν λοιπόν στο Νοσοκομείο μας αναθέσετε οχτώ (8) όπως λέγεται Εφημερίες ΕΚΑΒ ανά μήνα σημαίνει ότι οχτώ (8) επί εβδομήντα (70) με ογδόντα (80) Ασθενοφόρα την ημέρα με σοβαρά περιστατικά τουτέστι πεντακόσιες (500) με εξακόσιες (600) κλίνες κλεισμένες ανά μήνα! Άρα ούτε μία κλίνη για τους Ων Ουκ Άνευ δικαιούχους, άρα οι Δικαιούχοι στον Καιάδα!
Ε εδώ χωρά μία απόλυτα σωστή και εύλογη εισήγηση, που θα κάνω , όπως πάντα έμαθα να κάνω! Θεωρώ ότι θα’ταν ωφέλιμο εφόσον υφίσταται εμμονή προ εκάστης Εφημερίας, που απ’ότι γνωρίζω αρχίζει από 09:00 μέχρι 21:00 ν’ αποστέλλεται στο ΕΚΑΒ Mail με τις Διαθέσιμες κλίνες του 251 ΓΝΑ! Που ελπίζω ο Θεός να μη μ’αξιώσει να δω ξανά βαπτισμένο από Μιαρό Νονό!
Τώρα προσωπικά για να εξηγηθώ και να μην παρεξηγηθώ, έχω δηλώσει επανειλημμένως στο παρελθόν και εγγράφως, εγώ ο καλός κατά την κοινή γνώμη Αξιωματικός! Ναι ότι για Αξιωματικός δεν έκανα γιατί ήμουν παρορμητικός, όμως για Καμικάζι αν οι συνθήκες το καλούσαν γινόμουνα σε χρόνο Dt!
Ε λοιπόν σας δηλώνω υπεύθυνα, αν το μυαλό μου καλά κρατεί, εκεί προς τη Δύση της Βιολογικής μου Ζωής κανείς δεν θα μπορέσει να μου στερήσει το δικαίωμα αυτή να τερματίσω όπου η Ψυχή μου Επιθυμεί η δε Πατρίδα ατύπως μου έχει υποσχεθεί κι’ όποιος διανοηθεί ας μην τολμήσει ενάντια σ’αυτή να σταθεί!
Πριν ολοκληρώσω ξέρω ότι έχω περισσότερο αναφερθεί στη Συναισθηματική πλευρά του θέματος και όχι στη Νομική, όμως απόλυτα φρονώ ότι ο Νυν Πρόεδρος της Ένωσης Αποστράτων ΑΑ αξιολογότατος Αντιπτέραρχος (Ι) Παναγιώτης Δημητριάδης κατέχει αρκούντως το θέμα και θα μεριμνήσει μ’όλες του τις δυνάμεις γι’αυτό!
Ώστε και σήμερα και αύριο και πάντα κάθε φορά που την Πύλη του 251 ΓΝΑ περνάμε να αισθανόμαστε συνειδητά ότι την Πύλη του Παράδεισου περνάμε και όχι της Κολάσεως ήτοι μιας αντικατοπτρισμού Οάσεως!
Και κάτι ακόμα, προτίθεμαι ν’αποστείλω την
παρούσα συγγραφή στους αδελφούς μου φορείς, αν και γνωρίζω ότι το ύφος αυτής δε
συνάδει με το πνεύμα γραφής αυτών στα επίσημα φύλλα που εκδίδουν!
Με Τιμή
Σπύρος Κίκερης
41ης Σειράς Ικάρων.
