ΠΟΤΕ ΔΕ ΞΕΧΝΩ
ΠΑΝΤΑ ΘΑ
ΘΥΜΑΜΑΙ!
Δυο Άγιοι! Δυο Άγγελοι!
Δυο Σύμβολα
που μείναν στην
Ψυχή μου Ανεξίτηλα
και έρχονται στον Ύπνο μου σαν Σύνδρομα
Δικαίωση Ζητώντας
μου στα Δίκαια!
Δυο Πάσχα, κάθε
Πάσχα μ'αναγκάζουν αναπόφευκτα να κλαίω
και με σφιγμένα χείλια και δόντια απ'τα έγκατα της ψυχής μου να λέω
και μ'όλο μου το είναι να πιστεύω ότι: «Πάλι
με Χρόνια με Καιρούς
πάλι δικά μας
Θα’ ναι!»
Και θα’ναι Πάσχα και
Λαμπρή κι’η πιο Μεγάλη μας Γιορτή που θα Γιορτάζουν οι Ρωμιοί την Άγια
τους Επιστροφή, ενώ οι Καμπάνες της Αγίας Σοφίας της Ρωμιοσύνης τον Παιάνα θα
Ηχούν χωρίς να σταματούν, ούτε και μια στιγμή να κουραστούν!
Καθώς Άγγελοι
και Αρχάγγελοι εναλλάξ θα τις χτυπούν,
στα πέρατα του Ελληνισμού ν’ακουστούν, ώστε οι πάντες να πειστούν, ότι το
Ιερότερο των Συμβόλων της Χριστιανοσύνης και της Ρωμιοσύνης ξανά τους προσκαλεί
για να λειτουργηθεί στην πιο μεγάλη της Γιορτή από καταβολής, Δύσης και Ανατολής!
Άλλο δεν αντέχω να προλογίσω τούτη την Αγία
Γραφή γιατί πρέπει στην ουσία της να συνεχίσω, αιτιολογώντας την όποια υπερβολή
κάποιοι διέκριναν κι’απίθανη στις πιθανότητες έκριναν!
Όμως οι μνήμες μου στα δυο αυτά Πάσχα που
προανέφερα ευελπιστώ στην ανάλυσή τους να πείσουν και τον πλέον δύσπιστο, ότι ο
Οραματισμός μου είναι Ρεαλισμός, ιδεαλισμός
και σ’ όλο το Μεγαλείο του
Ελληνισμός, όπως από των Χιλιετηρίδων το διάβα αυτού Ιστορικά απορρέει και δεν του
επιτρέπει εσαεί για χαμένες Πατρίδες να κλαίει!
Γιατί όταν τον Θάνατο Προτιμάς και Τιμάς την
δε Ζωή Περιφρονείς και Υποτιμάς την κρίσιμη ώρα που καλείσαι απόφαση να πάρεις
μεταξύ της Ουρανίας Λευτεριάς και της
Ταπεινωτικής Σκλαβιάς, εκείνη την ώρα Ζώσα παρακαταθήκη στους Απογόνους
και επιγόνους σου Αφήνεις με μια Φράση: «Μη Ξεχνάς και να θυμάσαι Πάλι με
Χρόνια με Καιρούς πάλι Δικά μας Θα’ναι!»
Ιδού λοιπόν
γιατί το Πάσχα των Ελλήνων είναι μακράν η Μεγαλύτερη του Έθνους των
Ελλήνων Γιορτή που αναμφίβολα συνιστά, κατά την προσωπική μου άποψη, ίσως μία
από τις πλέον ξέχωρες συγκυριακές σχετικές σελίδες της Ελληνικής και Παγκόσμιας
Ιστορίας!
Μια και ποτέ μα ποτέ Θρησκεία και Ιστορία
δε έτυχε να συμπέσουν και να συμπλεύσουν σε τέτοια συγκυρία! Συγκυρία που με τη
σειρά της συνιστά, κατά την ταπεινή μου άποψη, τη μέγιστη δυνατή διδαχής
ευκαιρία!
Όχι δεν θα σας κουράσω τελειώνω σε λίγο
κι’ελπίζω μέχρι το τέλος από τους καημούς και τη συγκίνηση να μη λιώσω!
Δυο λόγια για το Πάσχα του 1453! Ναι ήταν η
πρώτη μέρα του Απριλίου, ημέρα που λέμε τα μεγάλα ψέματα, όμως τα μελλούμενα
ήταν υπερβέβαια και φυσικά όχι ψέματα αλλά αλήθεια τραγική πνιγμένη στα αίματα!
Γιατί των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, για να μην κακό μπελά
γυρεύουν κι’ από αφέντες καταλήξουν
επαίτες!
Εν
πάση περιπτώσει η Πόλη ήταν πολιορκιμένη κι’όταν μια Αυτοκρατορία την καταντάμε
Πόλη, ότι και να πεις δεν φταίνε κάποιοι, φταίνε όλοι κι’ αν επιμερίσουμε τις
Ευθύνες σε κάποιους από τους Ταγούς πέφτει σίγουρα το μεγάλο βάρος, με την
αδηφαγία τους στην εξουσιαστική περιουσία τους, καθώς την επανάπαυση για την
Θεότητά τους και την Αιωνιότητάς τους!
Όμως Σοφοί, Ιστορικοί, Φιλοσόφοι, Κοινωνιολόγοι,
Ψυχολόγοι κι’ειδικοί λένε συμφωνούντες όπως και να’χει ότι το πολυτιμότερο πράγμα στη βιολογική μας
διαδρομή είναι μακράν ναι η Ζωή! Κι’ όταν κάποιος φτάσει στο σημείο αυτής την
αξία να υπερβεί καιν’αποποιηθεί, τα σκαλιά της Δόξας με μιας θα ανεβεί και στα
ύψιστα επίπεδα της Ιστορίας εκεί με τους Ελάχιστους θα καταχωρηθεί!
Όλοι
ξέρανε τι και ποιο και ότι το τελευταίο Πάσχα των Χριστιανών ήταν Αυτό της
1ης/4/1453! Η πολιορκία είχε νωρίτερα αρχίσει όλα ήταν ορατά και τα αόρατα
αναμενόμενα και απολύτως προβλεπόμενα!
Δεν θα ήθελα ν’ αναφερθώ εκτενώς στο στερνό
λόγο του Αυτοκράτορα στο τελευταίο πολεμικό συμβούλιο, απλά για την Ιστορία
παρατίθενται σημεία αυτού: «Ὑμεῖς μέν, Εὐγενέστατοι Άρχοντες καὶ Εκλαμπρότατοι
Δήμαρχοι καὶ Στρατηγοὶ καὶ Γενναιότατοι Στρατιῶται καὶ πᾶς ὁ πιστὸς καὶ τίμιος
λαός, καλῶς οἴδατε ὅτι …. »
Στο σημείο αυτό ας μου επιτραπεί η χρήση της
Νεοελληνικής σαν λιγότερο κουραστικής
και ευκολότερο κατανοητής, παρά του ότι λάτρης της Αρχαιοελληνικής είμαι ένεκα
του ότι στα χρόνια μου τη διδάχθηκα απολύτως!
«…Η ώρα έφτασε που ο Θανάσιμος Εχθρός της
Πίστης μας αποφάσισε σα δηλητηριώδες Φίδι το δηλητήριο στις σάρκες μας να χύσει
και σαν ανήμερο λιοντάρι τις σάρκες μας να ξεσκίσει και να εξαφανίσει!
Γι’αυτό λοιπόν ακριβώς μεν σας καλώ,
ιδιαιτέρως δε για τέσσερες Ανυπέρβλητες Αξίες τον πανάξιο θάνατο δια της μέχρις
εσχάτων μάχης να προτιμήσουμε και να τιμήσουμε! Και υπογραμμίζω με
ιδιαιτερότητα αυτές τις Αξίες: Πρώτον Υπέρ της Πίστεως και Ευσεβείας αυτής! Δεύτερον
Υπέρ της Φίλτατης Πατρίδας! Τρίτον Υπέρ του Βασιλέως Ημών Ιησού Χριστού και Τέταρτον Υπέρ των Συγγενών μας και Φίλων μας!
Εάν για τα δικά μας λάθη ο Θεός τη Νίκη
δώσει στους Ασεβείς, τότε λοιπόν Αδελφοί και Συστρατιώτες να θυμάστε ότι το
Μνημόσυνο τούτο, καθώς η Μνήμη και η Φήμη
αυτού την Ιδέα της Ελευθερίας αιωνία Ζώσα θ’αφήσει !!!!!»
Έτσι περίπου αισίως φθάσαμε στην 29η/5/1453 στην τελευταία
Λειτουργία και απολογία θα έλεγα του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, εκεί
που όλα είχαν κριθεί και μέχρι και οι
Εικόνες δάκρυσαν στην τελευταία του φράση: «Εάν κάποιον άθελά μου έβλαψα ας
με συγχωρήσει!»
Ιδού λοιπόν και η απάντηση του Γενναίου
Άντρα προς το Σουλτάνο τους και τους ante portas κατακτητές: «Το δε την
Πόλις σοι δούναι ούτ' εμον εστί, ούτ' άλλου των κατοικούντων εν αυτή. Κοινή γάρ
γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ού φεισώμεθα της ζωής ημών!»
Ναι αυτή η Μεγαλειώδης φράση ήταν η απάντηση του Κωνσταντίνου ΙΑ' Παλαιολόγου,
προς τον Σουλτάνο Μωάμεθ Β' και έτσι ακριβώς εγένετο και ίσως επέπρωτο!
Πέρασαν
σχεδόν έξι (6) Αιώνες - 571 χρόνια - από τότε που η Πόλις εάλω όμως τα γενναία
λόγια του Ηρωικού Ανδρός και όχι μόνο εισέτι αντηχούν και θ’αντηχούν στ’ αυτιά πολλών από μας, των
περισσότερων, για να μην αδικούμε εαυτούς, δυστυχώς όμως, δυστυχώς όμως όχι όλων μας, όχι όλων εμάς των Νεοελλήνων!
Ας πάμε λοιπόν νοερά 368 χρόνια μετά,
χρόνια οικτρής και φριχτής σκλαβιάς φυσικά με όσα Ανθρώπινος νους δε χωρά! Για
πάμε στο Πάσχα του 1821, εκεί στις 10
Απριλίου του 1821 που το χαμόγελο των Ελλήνων μόλις είχε αρχίσει να σπάει στα
ερμητικά κλεισμένα χείλη των Ελλήνων και ο Ήλιος της Λευτεριάς άρχισε
ν’ανατέλει δειλά δειλά για πρώτη φορά!
Τί γίνονταν μέχρι τότε τις Πασχαλινές
Ημέρες; Απλά επαφίονταν στις ορέξεις του κάθε «Βοεβόδα» - Τοπικού Στρατιωτικού
Άρχοντα – που ήταν φυσικό να θέλουν τους Ρωμιούς άλλοτε Βόδια κι’άλλοτε Αμνούς,
ποτέ Ανθρώπους!
Όμως τη μέρα εκείνη ήταν αλλιώς, η Ανάσταση
ήταν όντως Ανάσταση, Χριστός και Λαός ξανά μαζί τη μεγάλη αυτή Γιορτή! Η
κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είχε οριστικοποιηθεί! Οι Τούρκοι ακόμα
και στην Υπόδουλη εισέτι Ελλάδα, έτρεμαν βλέποντας τους Σκλάβους να γιορτάζουν
το Πάσχα με πρωτόγνωρα εκρηκτικά, επινοημένα για πρώτη φορά!
Και να σκεφτεί κανείς ότι οι Έλληνες τότε
αριθμούσαν τρία με τέσσερα εκατομμύρια και στην Αθήνα οι Ρωμιοί μόλις που
έφταναν στις τρεισήμισι (3.500) έως τέσσερις Χιλιάδες (4.000)!
Όμως το μένος των μέχρι τώρα Κατακτητών
έπρεπε κάπου να βγει και βγήκε! Πού; Μα πού αλλού από εκεί που η Ρωμιοσύνη
πλήρωσε τα πιο πολλά διαχρονικά! Στην Πόλη Φυσικά, όπου οι Έλληνες είχαν στα
σπίτια τους κλειδαμπαρωθεί!
Την ημέρα αυτή, ημέρα Πάσχα 10 Απριλίου του
1821 άρχισαν φοβερές των Ελλήνων σφαγές, με την αρχή να θέλει τον Ηρωικό
Πατριάρχη Γρηγόριο τον Έ, οικτρά και φριχτά προπηλακισμένο και απαγχονισμένο,
με τα τελευταία του λόγια ν’αντηχούν αντανακλώμενα, στα Εθνικά μας Αυτιά και
την Καρδιά, διαχρονικά!
Λόγια που ειπώθηκαν από το Ηρωικό και Ιερό
του στόμα προς τους ξένους διπλωμάτες που τον εκλιπαρούσαν για φυγή με την
αμέριστη και κατοχυρωμένη συνδρομή τους Θα μου επιτρέψετε και πάλι να
μεταγλωττίσω τις Φράσεις του Μεγάλου Ανδρός : «Με παροτρύνετε πείσμονα να
φύγω, ενώ τα γιαταγάνια των Άπιστων θα πνίγουν στο αίμα το Ποίμνιό μου και των
λοιπών πόλεων των Χριστιανικών Επαρχιών! Εσείς επιθυμείτε όπως μεταμφιεσμένος
να καταφύγω σε πλοίο ή να κλειστώ στην οικία κάποιου ευεργέτη από εσάς Πρεσβευτή, την ίδια ώρα που θ’ακούω
τους Δήμιους να κατακρεουργούν τον ορφανεμένο μου Λαό! Όχι αυτό δεν το μπορώ!
Εγώ γι’αυτό είμαι Πατριάρχης! Ο Θάνατός μου εκτιμώ ότι θα επιφέρει μεγαλύτερη
ωφέλεια από τη Ζωή μου! Οι Ξένοι Χριστιανοί Ηγεμόνες πιστεύω ότι θα εκτιμήσουν
το θάνατό μου και ότι η πίστη τους στο πρόσωπό μου προσβλήθηκε! Παράλληλα ότι
οι Μαχόμενοι Έλληνες θα μάχονται με μεγαλύτερη μανία για να φέρουν την τελική
νίκη πιο κοντά! Για τούτα είμαι πεπεισμένος γι’αυτό και με καρτερία προσμένω
οτιδήποτε κι’αν μου συμβεί!
Και για να φτάσουμε στο επιμύθιο σιγά σιγά!
Είδατε λοιπόν πως και γιατί το Πάσχα συνιστά για μας μακράν τη μεγαλύτερη
Χριστιανική και Ιστορική μας Γιορτή, με
σημαντικότατη αξία διαχρονική και διδακτική!
Διδακτική γιατί απ'ότι φαίνεται στην
απόλυτη σοβαρότητα του θέματος δυστυχώς κάποιοι
έχουν μια κάποια αποστροφή και μοιάζουν σα ν' ακολουθούν τους βαρβάρους με βήμα
αργό, διστακτικό και βαρύ, παρεξηγήσιμο αναπόφευκτα αρκετές φορές εύκολα
ασυζητητί και κάποιοι πολύ λιγότεροι αυτών με αλόγιστη εμμονή!
Λόγω του Πάσχα του 2025, απευθύνω εγκάρδιο
Χαιρετισμό ομού με τις καλύτερες Ευχές σε όλους μα όλους τους Έλληνες και
Ελληνίδες απανταχού της Γης, καλώντας τους Εθνικά ν’αναλογιστούν το Μεγαλείο των
δύο Τεράστιων Ανδρών του Γένους, του Μαρμαρωμένου Βασιλιά και του Πατριάρχη
Γρηγορίου του Έ και προπαντός Αυτών τη Στάση Εν τη φετινή Αναστάσει !
*Χθες το Χάρτη του Αγαίου και της Ελλάδος είδαμε! Όμως τα Ανατολικά όρια της Ευρώπης έστω με διακεκομμένη γραμμή δεν είδαμε, αυτά που αναπόφευκτα και δικαιωματικά περιλαμβάνουν το Δυτικό τμήμα της Πόλης των Πόλεων και την Ασχίστη Προσβολή Μετατροπής της Αγιάς Σοφιάς σε Τζαμί! Μα θέλημα Θεού είναι οσονούπω να τα ξαναδούμε!
Καλή μας Ανάσταση κι'αποκατάσταση!!!
.jpg)
