ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΕ Τ' ΌΝΕΙΡΟ!

 

Αφήστε μας να Πεθάνουμε

Αγκαλιά με τ’ όνειρο!

Κάντε  το τελευταίο μας Χατίρι

έτσι που να μη μοιάζει με Χαρακίρι!

 

   Άλλοι το είπαμε Όνειρο, άλλοι το είπαμε Όραμα κι’ας ήταν με τον κίνδυνο σαν αδελφάκι δίδυμο και κάπου τόσο επώδυνο, στο πρόωρό του κατευόδιο, σαν τ’ουρανού διόδιο κι’αγγελικό εφόδιο!

    Παιδάκια 18, 19 ετών κινήσαμε για’ κει που μας περίμενε μια υιοθεσία Ιερή, από Μανούλα μεν Θετή μα στο μυαλό μας Πανεθνική, που κάθε άλλο παρά εύκολη ήταν στην αποδοχή!

    Ξέραμε ότι στους δυο, παρά τη Νιότη τη Θέρμη και τη Λεβεντιά τον έναν μόνο  θ’ αποδεχόντανε, τον άλλον με μια ρετσινιά θα απέρριπτε, που ισόβια θα’ μενε στη ψυχή του σα μελανιά, με ένα υγειονομικό μείον που πονά διαχρονικά!

    Ναι αυτό συνέβαινε όταν έδινα εξετάσεις στη Σχολή των Υπερβάσεων ! Υπερβάσεων ναι κατά συρροήν και εξακολούθηση, γιατί ξέρεις ότι εκεί στήνει το δόκανο ο χάρος για να πάρει Έτοιμους Αγγέλους να τους στείλει ψηλά! Ίσως ποιος ξέρει με Θεία Εντολή, γιατί κάπου πρέπει κι’ο Παράδεισος να τραφεί και να τροφοδοτηθεί και πού αλήθεια θα’βρισκε καλύτερη Πηγή, εκτός από την Ικάρια Σχολή!

    Αυτή που αν μη τι άλλο σε θέλει υπερβασία στην Ανθρώπινη Φύση, μια και το Aviation Phycology λέει ότι: «Η Εξασφάλιση των προϋποθέσεων της Ανθρώπινης Φύσης δε μετέτρεψε την Ανθρώπινη Φύση, γι’αυτό και η Πτήση εξακολουθεί   ν’αποτελεί και σήμερα κατάσταση εκτός των Συνήθων!

    Αυτά τα ξέραμε όμως αν και τίποτα δε μετράγαμε, μερικά των Ων ουκ Άνευ Δεδομένων μας τα είχαμε δεδομένα! Μέσα στα δεδομένα Φυσικά και την Ισόβια περίθαλψή μας, αν η Μοίρα αλλιώς δεν ήθελε, από ένα Νοσοκομείο Περιωπής που από Γεννησιμιού του είχε το Καλύτερο όνομα στην Ελλάδα!

    Πολλοί Συνάδελφοί μας εκεί νοσηλεύτηκαν μετά από μείζονα ατυχήματα, με σοβαρότατα τραύματα, εγκαύματα κάθε είδους και τραύματα Θανατηφόρα! Κάποιοι επέζησαν χάριν των Γιατρών μας με τους οποίους μας συνέδεαν ακατάλυτοι δεσμοί από τις Μοίρες μας και τις Μονάδες μας όπου συνυπηρετούσαμε!

    Κάποιοι  εις Κύριον αποδήμησαν μετά από εξαμηνιαίες κωματώδεις καταστάσεις ακολουθώντας την κουστωδία των Αγγελικών μας Συναδέλφων που τα νούμερά τους είναι εκκωφαντικά!

    Έχουμε υπερβεί τους εφτακόσιους τριάντα πέντε (735) σε αριθμό και οι συντριπτικά περισσότεροι είναι ναι σε καιρό Ειρήνης! Και για να μη μιλάμε στο βρόντο οι Νεκροί μας στο Β΄ππ και τον καταραμένο εμφύλιο ανέρχονται μόνο περίπου στον αριθμό των πενήντα πέντε συν ή πλην πέντε (5)!   

Αλήθεια τί να πρωτομετρήσουμε, τί να απαριθμήσουμε τους Νεκρούς ανά τύπο και όλους Εν Ειρήνη; Τους Νεκρούς των Spitfire και των Harvard T-6, που άρχιζαν απ’τους Ικάρους και τέλειωναν σε πεπειραμένους Εκπαιδευτές; Τους Νεκρούς κατά πολλές δεκάδες και σχεδόν  εκατοντάδες των F- 84G, F-86E, F-84F!

    Τους δεκαοχτώ (18) Νεκρούς των F-104 G,  τους πενήντα (50) των Phantom F-4 ή τους λοιπούς των F-5, Α-7, Mirage F-1 και 2000, F-16 ή μήπως την ακολουθία νεκρών των πυροσβεστικών Αεροσκαφών και  λοιπών και λοιπών, ων ουκ έσται τέλος!

    Κύριοι εσείς οι όποιοι εμπλεκόμενοι καθ’ οιονδήποτε τρόπο με το θέμα αναλογιστείτε ότι στο Σώμα μας μάχονται αποκλειστικά  Αξιωματικοί και όχι  Στρατεύσιμοι και μάλιστα σε πεδία Μαχών απόμακρων περιοχών και μάλιστα Εχθρικών! Προπαντός δε θυμηθείτε ότι στο Όπλο μας δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ Πολέμου και Ειρήνης!

    Τώρα γιατί τα λέμε όλα αυτά, γιατί πονέσανε τ’ αφτιά μας ν’ ακούμε ότι κάποιοι απεργάζονται μέτρα και λύσεις για την καλύτερη και πιο επωφελή λειτουργία λέει του Νοσοκομείου μας, Φευ! Φευ Θεέ μου Φευ!

   Τα πρότυπα Κύριοι δεν τα πειράζουμε, απλά τα’ χουμε για παράδειγμα εξομοίωσης και παρομοίωσης αλίμονο δε κι’αν το Ιερό μας Νοσοκομείο δε συνιστά  Φάρο Οδηγό, μια και το Φωτοστέφανό του λάμπει και θα λάμπει στο διηνεκές ύπαρξης της κεφαλής του!  Εκτός αν κάποιοι αποτολμήσουν την αποκοπή της, για πρώτη φορά στην Ιστορία του!

  Κύριοι αφήστε και κάτι να διαφέρουμε κι’εμείς εκτός της Υπερηφάνειας και της Αξιοπρέπειάς μας , αφήστε μας έστω το δικαίωμα να πεθάνουμε αξιοπρεπώς σαν ελάχιστη προσφορά του Αίματός μας, του Ιδρώτα μας και του Άγχους που αναλώσαμε στ’ άγριο κυνηγητό του Χάροντα μια και επιβιώσαμε κι’απ’το  κοφτερό του δρεπάνι γλυτώσαμε!

   Ας μη δε λησμονείτε ότι είμαστε τόσο ταλαιπωρημένοι ψυχοσωματικά που είναι απίθανο κάποιος σας ν’αναλογιστεί  έστω τη διαφορά μας από την κατάταξή μας μέχρι των περισσοτέρων μας τη  σημερινή κατάσταση – κατάληξη - και για να μη θίγω Ιατρικά απόρρητα ας πω μόνο για μένα!

   Πολλαπλές στρεβλώσεις και φθορές στον Αυχένα, καθώς των τεσσάρων τελευταίων σπονδύλων, με κάταγμα και σ’ ένα μου σπόνδυλο, καθώς στρέβλωση λεκάνης, τόσο από πτώση με αλεξίπτωτο το 1972 – Σχολή Αλεξιπτωτιστών- όσο και τις πολλές χιλιάδες ώρες  πτήσεών μου!

    Δύο ελκώδεις κολίτιδες με ακατάσχετες αιμορραγίες  είναι πολλές μία στην Ιταλία (NATO /AIRSOUTH 1986) όπου θυμάμαι τα αίσχη των ανεύθυνων  Συμπατριωτών μας, που άφησαν καμιά ογδονταριά οικογένειες εκτός Νατοϊκού Νοσοκομείου διαχρονικά από βλακείες που ντρέπομαι να πω και που νομίζω ότι και σήμερα ισχύουν, μ’αποτέλεσμα οι Έλληνες Αξιωματικοί σ’αντίθεση με τους Τούρκους, Ιταλούς και λοιπούς να τρέχουν στα απαίσια Δημόσια Νοσοκομεία των Ιταλών!

   Η άλλη μου κολίτιδα στη Σκύρο (135ΣΜ/Διοικητής/1988), εκεί όπου ο μεν Γιατρός στο Τεστ κοπώσεως του ΚΑΙ (Κέντρο Αεροπορικής Ιατρικής) μου έλεγε θα σπάσετε τα μηχανήματα και την ίδια ώρα τα μεγάφωνα με καλούσαν για άμεση μετάβαση στο αιματολογικό, γιατί ο Αιματοκρίτης μου χτύπαγε Συναγερμό!

    Τρεις γαστρορραγίες, με τη βίαια αποστρατεία μου (1991) εκ των οποίων η τελευταία παρ’ ολίγον θανατηφόρα είναι υπερβολικές για έναν άνθρωπο που στα δεκαοχτώ του έβαζε άνθρωπο 120 κιλών να πηδά στο στομάχι του !

    Μία (1) επέμβαση Αιμορροΐδων το 1995! Εννέα (9) μπαλονάκια και τέσσερα (4) Stent το 2020!  Τέλος τρείς (3) επεμβάσεις προστάτη, με την τελευταία παρ’ ολίγον θανατηφόρα μόλις το 2022!

    Και κάτι ακόμα αυτά που προσωπικά βίωσα στην πολυετή ενάσκηση καθηκόντων Αξιωματικού Ασφαλείας Πτήσεων στην 110 Πτέρυγα Μάχης τη δεκαετία του 1970, ούτε στα χειρότερα Γκραν Γκινιόλ δε μπορεί κανείς να δει και ν’αντέξει! Κύριοι για αναλογιστείτε στην Οικτρή Θέα Σαρκών, ο Γιατρός να καταρρέει και κάποιος Ψυχή τε και Σώματι Ταμένος κι’ ορκισμένος ν’αντέχει!

    Και να σας πω και κάτι ακόμα για να μην άλλο σας ταλαιπωρώ, τη Συσκευασία των Κενών Φερέτρων μόνον εμείς κι’εκείνοι οι Αδελφοί μας Γιατροί γνωρίζουμε, εμείς που έπρεπε λίγο μετά να σταθούμε ψηλά απαγγέλοντας σπαρακτικούς επικήδειους, επιτρέποντας μόνο στη ψυχή μας το κλάμα, απ’ το πολυδιάστατο δράμα!

    Δεν αναφέρομαι, από λόγους αξιοπρέπειας στο κεφάλαιο των Κινήτρων, που αμείωτα συρρικνώνονται για την προσέλκυση Νέων! Τί να τους πούμε Κύριοι αλήθεια ότι μετά απ’ όλα αυτά  και με πενήντα πέντε (55), εξήντα (60) συντάξιμα έτη η Λατρεμένη μας Πατρίς θα σας ανταμείψει με 1750 ευρώ και ίχνη μερίσματος, προς επιβίωση!

    Ή το πιο Τραγικό, ότι θέση απ’ ότι φαίνεται δεν θα υπάρχει στο Νοσοκομείο για αξιοπρεπή τερματισμό της Ζωής σας, γιατί έχει καταληφθεί από τους όποιους «εκλεκτούς» του Κοινοβουλίου ή τους Δικαιούχους Δικαστικούς ή ακόμα από κατηγορίες ανθρώπων, που δεν θα’πτρεπε  ν’αποτελούν μέρος του Κοινωνικού μας Συνόλου!!!

     Στο σημείο αυτό οφείλω με πικρό παράπονο να πω το τελευταίο περιστατικό που μου συνέβη στο 251 ΓΝΑ, χωρίς να θέλω κανένα να θίξω. Στα μισά Μαρτίου τρέχοντος Έτους πήγα να κλείσω ραντεβού για Κωλονοσκόπηση λόγω συμπλήρωσης τριών ετών απ'την προηγούμενη! 

    Εκεί στα εξωτερικά Ιατρεία έλαβε Χώρα ο Εξής διάλογος με την Γαστρεντερολόγο Υπηρεσίας: 

    -Κύριε Κίκερη δεν δικαιούστε εξέταση γιατί κλείνετε τα ογδόντα!

    - Ναι τον Ιούλιο κλείνω τα 79, αλλά έχω βαρύ Ιστορικό από εκκολπώματα, πολύποδες κτλ, κάποτε μου βρήκαν εννέα (9)!

   - Ναι αλλά στην Ηλικία που είστε είναι χειρότερα να κάνετε την εξέταση από το να μην την κάνετε!

     Κατάλαβα πως ήταν μάταιο να συνεχίσω αντιλήφθηκα πως είχα ήδη μπει στη λίστα γραμμής Εξαγωγής της Στυμμένης Λεμονόκουπας! Θα μου πείτε καλά δεν είχα έναν Ανώτατο Γνωστό να μεσολαβήσει; Καιρός ν' αλλάξουμε σκέφτηκα κι' έφυγα!

    Συνοψίζοντας και επειδή ίσως δεν έχετε αντιληφθεί κάτι βασικό, το Νοσοκομείο μας έχει σήμερα 350.000 δικαιούχους εκ των οποίων οι 300.000 είναι εκ των ων ουκ άνευ! Αν λοιπόν στο Νοσοκομείο μας αναθέσετε οχτώ (8) όπως λέγεται Εφημερίες ΕΚΑΒ ανά μήνα σημαίνει ότι οχτώ (8) επί εβδομήντα (70) με ογδόντα (80) Ασθενοφόρα την ημέρα   με  σοβαρά περιστατικά τουτέστι πεντακόσιες (500) με εξακόσιες (600) κλίνες κλεισμένες ανά μήνα! Άρα ούτε μία κλίνη για τους Ων Ουκ Άνευ δικαιούχους, άρα οι Δικαιούχοι στον Καιάδα!

    Ε εδώ χωρά μία απόλυτα σωστή και εύλογη εισήγηση, που θα κάνω , όπως πάντα έμαθα να κάνω! Θεωρώ ότι θα’ταν ωφέλιμο εφόσον υφίσταται εμμονή προ εκάστης Εφημερίας, που απ’ότι γνωρίζω  αρχίζει από 09:00 μέχρι 21:00 ν’ αποστέλλεται στο ΕΚΑΒ Mail με τις Διαθέσιμες κλίνες του 251 ΓΝΑ! Που ελπίζω ο Θεός να μη μ’αξιώσει να δω ξανά βαπτισμένο από Μιαρό Νονό!

    Τώρα προσωπικά για να εξηγηθώ και να μην παρεξηγηθώ, έχω δηλώσει επανειλημμένως στο παρελθόν και εγγράφως, εγώ ο καλός κατά την κοινή γνώμη Αξιωματικός! Ναι ότι για Αξιωματικός δεν έκανα γιατί ήμουν παρορμητικός, όμως για Καμικάζι αν οι συνθήκες το καλούσαν γινόμουνα σε χρόνο Dt!

    Ε λοιπόν σας δηλώνω υπεύθυνα, αν το μυαλό μου καλά κρατεί, εκεί προς τη Δύση της Βιολογικής μου Ζωής κανείς δεν θα μπορέσει να μου στερήσει το δικαίωμα αυτή να τερματίσω όπου η Ψυχή μου Επιθυμεί η δε Πατρίδα ατύπως μου έχει υποσχεθεί κι’ όποιος διανοηθεί ας μην τολμήσει ενάντια  σ’αυτή να σταθεί!

    Πριν ολοκληρώσω ξέρω ότι έχω περισσότερο αναφερθεί στη Συναισθηματική πλευρά του θέματος και όχι στη Νομική, όμως απόλυτα φρονώ ότι ο Νυν Πρόεδρος της Ένωσης Αποστράτων ΑΑ αξιολογότατος Αντιπτέραρχος (Ι) Παναγιώτης Δημητριάδης κατέχει αρκούντως το θέμα και θα μεριμνήσει μ’όλες του τις δυνάμεις γι’αυτό!

     Ώστε και σήμερα και αύριο και πάντα κάθε φορά που την Πύλη του 251 ΓΝΑ περνάμε να αισθανόμαστε συνειδητά ότι την Πύλη του Παράδεισου περνάμε και όχι της Κολάσεως ήτοι μιας αντικατοπτρισμού Οάσεως!

    Και κάτι ακόμα, προτίθεμαι ν’αποστείλω την παρούσα συγγραφή στους αδελφούς μου φορείς, αν και γνωρίζω ότι το ύφος αυτής δε συνάδει με το πνεύμα γραφής αυτών στα επίσημα φύλλα που εκδίδουν!

 

                                                                              Με Τιμή

                                                                         Σπύρος Κίκερης

                                                                      41^ης Σειράς Ικάρων.

 

ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΣΤΑ Α/Φ F-104 G!

 

Επετειακή Αφιέρωση

Στους Επισμηναγούς Ιπταμένους (Ι)

και πρώτους πεσόντες των Αεροσκαφών (Α/Φ)  F-104

Παναγιώτη Αναγνώστου - Πέτρου Μαρίνου -

8 Μαΐου  1964 και Όχι Μόνο!

 

Σ’αυτούς που τους Ουράνιους θόλους Τρύπησαν

και ναι το πανελλήνιο όσο ποτέ συγκίνησαν!

Σ’αυτούς, που πρόωρα στους Ουρανούς Κλήθηκαν

και Χαρμόσυνα οι Παραδείσιες Καμπάνες ήχησαν!

     Ήταν η 25η Μαρτίου του 1964, πριν ελάχιστες μέρες είχαν αφιχθεί στο λιμάνι του Πειραιά, συσκευασμένα τα φημισμένα αεροπλάνα F-104, με ειδικά διασκευασμένο παλαιό Αεροπλανοφόρο!

   Νεαρούλης και’γώ τότε με διακαή πόθο να γίνω Ίκαρος, καμάρωνα τους λεβέντες στην παρέλαση, όταν κάποια στιγμή κατατρόμαξα βλέποντας έναν πύραυλο να πετά χαμηλά στην Πανεπιστημίου και ξαφνικά με κατακόρυφη άνοδο, ν' ανέρχεται με τρομακτική ταχύτητα τρυπώντας τον Ουρανό κι’εξαφανιζόμενο σε τρις Θεόρατα  ύψη! Η σκηνή επαναλήφθηκε δύο (2) ή τρεις (3) φορές !

    Αυτοί δεν είναι Άνθρωποι, είπα μέσα μου, αυτοί είναι τουλάχιστον Θεάνθρωποι!  Ήταν οι Επισμηναγοί (Ι)  Παναγιώτης Αναγνώστου και Πέτρος Μαρίνος,  Μοίραρχος και ΑΕ της Νεοσύστατης 335 Μοίρας Διώξεως Βομβαρδισμού με το υπ' αριθμ  62-12272/FG - 279 Α/Φ, τύπου F – 104 G!

   Με το ίδιο  Α/Φ, η Μοίρα τους επέλεξε για μόνιμους κάτοικους Ουρανών! Το τραγικό περιστατικό συνέβη, μ’έναν οικτρό και για τους δυο θάνατο στο βασικό της Τανάγρας, που θ’αποφύγω για ευνόητους λόγους την περιγραφή του, μετά 44 ημέρες ακριβώς 8/5/1964!, από εκείνη την αξέχαστη για μένα ημέρα!

    Μαζί είχαν πάει στις ΗΠΑ για εκπαίδευση, μαζί ανέλαβαν τη Μοίρα, μαζί σ’εκείνη τη Μοναδική Πτήση της 25^ης Μαρτίου του 1964, Μαζί και στον Παράδεισο την 8^η Μαΐου 1964!

   Αιωνία η Μνήμη στους Ανθρώπους, που αεροπορικά με συγκίνησαν, όσο κανείς, μα κανείς άλλος στην πεντηκονταετή Αεροπορική μου Καριέρα στην Ελλάδα και το Εξωτερικό!

    Όμως αλίμονο αν τη δύναμη βρεις εδώ να σταματήσεις τη γραφή που το δάκρυ πείσμονα να συνεχίσεις σε καλεί!

    Ποια Τέκνα αλήθεια Μάνα μου, Μάνα Ελλάδα

το Αίμα έκαναν σ’εσένα Τάμα σαν ολότελα καμένη Λαμπάδα!

    Καλό είναι κάποτε  οι Έλληνες  να μάθουν τα Βαθιά μας μυστικά αυτά που ζήσαμε τα Διλημματικά, που όχι δε μας έκαμψαν ούτε μια φορά τα ηθικά, αλλά  αντίθετα μας πεισμάτωναν γι’ακόμα πιο ψηλά!

    Τη στιγμή αυτή θεωρώ Χρέος μου να αναρτήσω σαν Εικόνισμα την πιο Ιερή ίσως Φωτογραφία του Όπλου μας! Είναι από την Ορκωμοσία του 1955 της Σχολής μας, όπου ο Αρχηγός αυτής Τριτοετής Ίκαρος Πέτρος Μαρίνος παραλαμβάνει τη Σημαία της Σχολής μας από τον Μόλις ορκισθέντα και Αρχηγό της Σειράς του Ανθυποσμηναγό (Ι) Χρήστο Ευθυμίου!

    Τον Θυσιασθέντα και αναληφθέντα Διοικητή της 335 Μ Δ/Β  στο βαθμό του Αντισμηνάρχου στις 15/7/1965  με τον ίδιο τύπο Α/Φ, ήτοι ένα χρόνο σχεδόν μετά τη θυσία των Πέτρου Μαρίνου και Παναγιώτη Αναγνώστου! Ήταν μια περιπέτεια, μια Ιστορία, που έμελλε να συνεχιστεί, μια και η Τιμή, η Δόξα μας και η Περηφάνια μας στην Ιεραποστολή που διαλέξαμε ποτίζονται με Θυσίας Αίμα!

      Μια τραγική αλήθεια που σ’όλο της το Μεγαλείο αποδεικνύει, αυτό που κατά κόρον στις αναρτήσεις μου συνηθίζω να λέω: «Σε τούτο το Όπλο δεν πέφτουν για ν’αναληφθούν οι λιγότερο Ικανοί, αλλά οι λιγότερο Τυχεροί, σε μια αυτονόητη σχετικότητα των Εννοιών, Τύχης και Ατυχίας!»

    Θα μου πείτε με τί κουράγιο συνεχίζαμε την Ιεραποστολή μας οι λοιποί σαν βλέπανε ακόμα και τους Μπροστάρηδες να πέφτουν ένας ένας; Θα σας δώσω την απάντηση της αληθείας που ίσως δεν θα πίστευε κανένας: «Ναι με μεγαλύτερη Πίστη, Θέρμη και Ζήλο, γι’αυτό που στη Ζωή μας  διαλέξαμε ασυζητητί να κάνουμε και που με τίποτα, μα με τίποτα, έστω κι’αν ακόμα τα μελλούμενα στον καθένα ξέραμε δεν θ’αλλάζαμε!

    Γι’αυτό και όχι μόνο αργότερα έγραψα: «Οι Θάνατοι, οι Θάνατοι γι’αυτούς δεν είναι Θάνατοι κι’ας ειν’αυτοί στου χάροντα  τη Λίστα Μελλοθάνατοι κοντολογίς Ιπτάμενοι στο Ύψος τους Ιστάμενοι!»

    Κι’ακόμα: «Οι Θάνατοι οι Θάνατοι γι’αυτούς δεν είναι θάνατοι, γιατ’είναι πια Ουράνιοι Άγγελοι και Αρχάγγελοι κοντολογίς Αθάνατοι στην Τόλμη τους Ανάδελφοι!»

 

 

  

  

Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ!

 

ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ

ΕΝΑΣ ΘΕΜΕΛΙΑΚΟΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΣ ΘΕΣΜΟΣ!

Σπύρος Κίκερης  Διοικητής 135 ΣΜ.

   Αφιερωμένο στον Εξαίρετο Φίλο και Συνάδελφο Σμήναρχο (Ι) Χρήστο Κοντσέ, που στις 8/5/2025/10:00 ππαραλάμβανε τη Διοίκηση του Προμαχώνα του Αιγαίου μας Σκύρου - 135 Σμηναρχία Μάχης  - σ’αντικατάσταση του επίσης Εξαίρετου Συναδέλφου Ταξιάρχου (Ι) Γρηγόρη Δήμου, ευχόμενος σ’αμφότερους Καλή Επιτυχία στη συνέχεια της Ιεραποστολής τους!

   Διοικητής λοιπόν, ο Θεσμός των Θεσμών κατά την ταπεινή μου άποψη των εκ μακράν Κραταιών, Εξαίρετων και Ιερών! Ίσως υπερβολικοί να μοιάζουν οι Χαρακτηρισμοί, όμως χίλιους Όρκους παίρνω πως δεν είναι!

Σπ. Κίκερης Διοικητης Ακαδημίας Ικάρων!

   Για να μην αμφισβητηθώ σαν άνθρωπος του Πραγματισμού και του Ρεαλισμού θ’αρκεστώ βασισμένος στη Διοικητική μου εμπειρία, καθώς την ιδιοσυστασία, μόνο να πω, πως βλέπουν οι Διοικούμενοι πάσης Φύσεως τον θέση και φύση Μπροστάρη τους και πως εκείνος οφείλει να βλέπει τον Εαυτό του!

  Δεν είναι Σούπερμαν, ούτε Υπερβατικός δεν είναι Όσιος, Άγιος, ούτε Χριστός, όμως δυστυχώς έτσι η πλειονότητα τον βλέπει έτσι και τον αισθάνεται ευτυχώς θα προτιμούσα  να πω έναντι του δυστυχώς, που στα μιαρά χέρια και μεθόδων γλοιωδών και χαμερπών, γίνεται κατάλυσης αυτοσκοπός, εφόσον δεν γίνει συνειδητά αντιληπτός!

    Για σκεφτείτε να σε πάρουν τηλέφωνο τρεμάμενοι οι Υπεύθυνοι Ασφαλείας της Μονάδας σου και να σου πουν ένας Σμηνίτης έπαθε Αμόκ, είναι στο Ιατρείο και είκοσι άτομα είναι αδύνατον να τον κρατήσουν, εισηγούμενοι τη μη προσέλευσή σου μέχρι Νεοτέρας, μέχρι να καταλαγιάσει μέσα του το «Τέρας!»

   Και’συ άμεσα να μεταβείς εκεί και επιτακτικά να πεις: «Όχι μόνο θα μπω, αλλά όταν θα μπω, θα πείτε όχι μόνον να τον αφήσουν ελεύθερο, αλλά και μόνους να μας αφήσουν, εντελώς μόνους!»

   Και ω του θαύματος, ο Τρελός να γίνεται άμεσα Λογικός, στην αγκαλιά σου να πέφτει κι’απαρηγόρηρα να κλαίει, δίνοντας την αδιαμφισβήτητη εντύπωση πως ήσουν Χριστός!

   Δεν Ιεροσυλώ διδακτικά και ρεαλιστικά μιλώ, εγώ που ήξερα καλά πως Ήμουν ο Διοικητής κι’ όχι ο Χριστός!

    Για σκεφτείτε αρχές Καλοκαιριού που’χεις οργανώσει μια πλαζ περιωπής επιζητώντας λίγη ανακούφιση στους πεντακόσιους Ερημίτες του Χειμώνα, που έφεραν τις οικογένειές τους σε μια κάμαρα  10 Τμ λίγο ν’ανακουφιστούν σε τέσσερα διπλά κρεβάτια – πάνω κάτω – Σμηνιτών !

   Για σκεφτείτε να σε πάρουν τηλέφωνο τρεμάμενοι και να σου πουν: «Κύριε Διοικητά Ένας τεράστιος Καρχαρίας εμφανίστηκε σχεδόν μέχρι την ακτή της Πλαζ και λίγο έλειψε να επιτεθεί στο Σμηναγό Δαύκο!

    Και’συ ημέρα Σάββατο να τα παρατήσεις όλα να τρέξεις εκεί δώδεκα η ώρα να δεις τα τρομαγμένα μάτια των συνωστισμένων στο υπαίθριο και καλαίσθητο εστιατόριο που είχες με μεράκι φτιάξει!

    Εκείθεν με θάρρος, τόλμη και αποφασιστικότητα να οπλιστείς και μ’ένα κανό στη θάλασσα να ριχτείς, τον πάγο του τρόμου και του Πανικού να σπάσεις,  και να φτάσεις μέχρι τ’απέναντι νησάκια με τις σπηλιές που Φώκλαντ στη Σκύρο λέγαμε!

    Για να δικαιωθείς 4-5 ώρες αργότερα όταν το Λιμεναρχείο σε πήρε να σου πει: «Κύριε Διοικητά μείνετε ήσυχος δεν ήταν Καρχαρίας, αλλά ένας Τεράστιος Ξιφίας που τον πιάσανε οι ψαράδες  από μια τράτα! Ξέρετε το πτερύγιο του Καρχαρία είναι ίδιο με του Ξιφία, με μόνη διαφορά ότι έχει δύο!

   Θα ήθελα αγαπητέ Χρήστο πολλά να πω, όμως εδώ στον επίλογο σε κάποια αναπόφευκτα οφείλω ν’αναφερθώ: Δεν αμφιβάλλω ότι θα είσαι Τίμιος, Δίκαιος, Ειλικρινής, Ακέραιος κι’έτσι όπως περιέγραψα οι Διοικούμενοι απολύτως θα σε δουν! Όμως αναλογίσου καλά τις ευθύνες σου, εξάντλησε τις σκέψεις σου λύση σε όλα να βρεις και με τη στάση σου να ξεκαθαριστείς, ώστε Ψηλά να σταθείς!

    Ψηλά να σταθείς όταν η Μοίρα σου επιφυλάσσει ακόμα και στιγμές σπαραγμού να ζήσεις, χωρίς να σπαράξεις στη Νεκρώσιμη ακολουθία που οφείλεις να κάνεις, εκεί στο μικρό εκκλησάκι της Μονάδας εσύ με τον προσωπάρχη σου, στο προσωπικό σου που υπέρ Πατρίδος θα τύχαινε να πέσει εντός Μονάδος και μετά ο ίδιος με τους πιστούς σου θα θάψεις, αφού τους τυλίξεις με το χαρτί συντήρησης Νεκρών που οφείλει να έχει ο εφοδιασμός, καθώς μπουκάλια που μέσα τους τα στοιχεία του καθενός οφείλεις να βάλεις, ώστε στο όποιο μέλλον αναγνωριστούν!

    Ή το ακόμα χειρότερο το ίδιο το σπίτι σου, που συνιστά η Μονάδα σου με τα Χέρια σου να κάψεις, όπως τα σχέδια ορίζουν σε κάποιες ακραίες κι’απευκταίες περιστάσεις!!!

    Όσο για το Σύστημα Διοίκησης που συνιστώ είναι το ακόλουθο, γιατί καλά ξέρουμε ότι το ψάρι απ'το κεφάλι βρωμάει! Μην ασχοληθείς με τους τελευταίους ασχολήσου με τους πρώτους, αυτούς που σε περιβάλλουν στενά, τουτέστι τους προϊσταμένους, κάνετε τους σούζα να στέκουν και εξήγησέ τους το γιατί, με το παράδειγμα του ψαριού! 

      Κι'ακόμα μετέφερέ τους  πως κάποιον Φίλο σου Συνάδελφο κάποτε τον όρισαν Γενικό Υπεύθυνο όλων των Τμημάτων της ΠΑ για την παρέλαση της 25ης Μαρτίου του 1990! Κι'εκείνος κάποια μέρα από την εν γένει εμφάνιση εξοργίστηκε και διέταξε να παραταχθούν χωριστά Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί και Οπλίτες βάζοντας τους τρεις Ανώτερους να κάνουν εξονυχιστική Επιθεώρηση! Ήταν ν'απορείς βλέποντας τα χάλια των Αξιωματικών! Εκείθεν τα είπε σε  ανοιχτή ομιλία  ωμά, υποδεικνύοντας έμπρακτα την αιτία για τα όποια χάλια!

    Φίλε Χρήστο το σύστημα το είχα δει από ένα Μεγάλο Άνδρα που έτυχε κοντά του να βρεθώ όταν και στο Σμήνος VIP υπηρετούσα! Ήταν ο Ανυπέρβλητος Κωντσταντίνος Καραμανλής που Υπουργοί όπως Ο Παναγιώτης Κανελόπουλος , Κωνσταντίνος Τσάτσος , Δοξιάδης και λοιποί κάθονταν στη παρουσία του απόμακρα και προσοχή και αν δεν ζήταγε κάποιον δεν τον πλησίαζε κανείς!

   Εκείθεν κάτι ακόμα, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό, προσέξτε κάτι πέρα από την Αξιωματική Ιεραρχία, προσέξτε ιδιαίτερα την Ηθική Ιεραρχία γιατί έχει μακράν μεγαλύτερη της πρώτης σημασία και Αξία! Αρχηγοί όλοι δεν θα γίνετε αλλά εάν και κάποιοι γίνετε και δεν περάσετε τον πήχη της Ηθικής Ιεραρχίας, σας προειδοποιώ καήκατε, με την περιφρόνηση που θα αντιμετωπίσετε!

    Το ξέρω ότι πολύ περισσότερα θα έπρεπε να πω, όμως θυμηθείτε ότι στην άσκηση των καθηκόντων σας δεν υπάρχουν λεπτομέρειες, είναι όλα βασικά κι’απαιτητικά! Με συνειδητό και Ηθικό θάρρος όλα θα τα ξεπεράσετε αξιοπρεπώς κι’επιτυχώς! Θυμηθείτε δε πάντα ότι ο Προφορικός και γραπτός λόγος είναι όπλα ισχυρά και διαχρονικά όπως τότε που δίδασκα τους Ικάρους έλεγα, «Γιατί η Οβίδα και η Γραφίδα είναι από το ίδιο μέταλλο και ένας λόγος στην κρίσιμη ώρα μπορεί να ισοδυναμεί στο Ηθικό σε ανυπολόγιστο των διαθέσιμων δυνάμεων Πολλαπλασιασμό!

 Σας  εύχομαι ολόψυχα κάθε Επιτυχία, ήθελα να είμαι κοντά σας αυτή την ώρα Τιμής, προσπάθησα αλλά δυστυχώς δε μπόρεσα, όμως ήμουν συνειδητά εκεί ωσεί Παρών!  

    Σας αποχαιρετώ με μια Φωτογραφία μου Αναμνηστική από την παράδοση των Καθηκόντων στη Σκύρο, κάπου το Φθινόπωρο του 1989, μετά τη συμπλήρωση δύο ετών εκτέλεσης της Ιεραποστολής μου ως Διοικητού της 135 Σμηναρχίας Μάχης!

                                                                        

                                                             

 

   

ΠΑΣΧΑ 20/4/2025/21:30

 

ΠΑΣΧΑ 20/4/2025/21:30

Κλειτορία Αχαϊας Mont Helmos Hotel

    Ειδική Προσφορά σαν αμοιβή στα Πληρώματα Επιφυλακής του Αιγαίου μας και γενικότερα της Πατρίδας μας, εκεί στην Εθνική τους Μοναξιά, με την Υψίστη Προσφορά και τη Βάρδια τη Βαριά, γιορταστικά!

   Εκεί λοιπόν κάτω από τη Σκιά των Αροάνιων Ορέων περισσότερο γνωστών ως Χελμός, που σ’εμένα αρέσκονται και στη μεταφορική  τους μετονομασία σαν «Ουράνιων Ορέων», μια κι’έχουμε απωλέσει Συναδέλφους σ’αυτά!

   Αυτά που σχηματίζουν το τόσο  γνωστό σας Φαράγγι του Βουραϊκού, που συνιστά αδιαμφισβήτητη πηγή έμπνευσης του Αεροπορικού σας Δυναμισμού, όπως αναπόφευκτα αποδεικνύεται στην κατ’ έτος Πολυεθνική Άσκηση «Ηνίοχος» εκεί στο σχετικά γειτονικό Αεροδρόμιο της Ανδραβίδας (117 Πτέρυγα Μάχης!) 

Ηνίοχος!

Τα Μάτια δείχνουν τη Ψυχή και η Ψυχή τα Μάτια

του δε Ηνίοχου η Ματιά τ’ αετίσια Παλικάρια! 

    Μια Σημαντικότατη Άσκηση με Συμμετοχή έντεκα (11) Κρατών, που για φέτος τελείωσε μόλις πριν ακριβώς εννέα (9) μέρες (11/4/2025)!  Όχι δεν σας ξεχάσαμε και σε μια Υπέροχη Βραδιά, κοντά στο Νου μας σας Φέραμε ξανά!

     Εκεί στης Βάρδιας σας την Εθνική και Οικογενειακή Μοναξιά και κάτι για σας προσφέραμε, σαν Ηθική και Συγκινητική Στήριξης Παρηγοριά κι’ ενίσχυσης από τη δική μας Πασχαλινή Συντροφιά!

   Προσωπικά σαν ένας Απόμαχος Αητός από την ίδια Μάνα με σας, έγραψα κάτι για σας και ευχαριστώ κι’ευχαριστούμε την Πρέσβειρα TANGO της  UNESCO  (2009) Εξαίρετη Καλλιτέχνιδα εξ Ουρουγουάης ΖΑΝΕΤ ΚΑΠΟΥΓΙΑ, που σαν Ύμνο Κατάνυξης, παρά την Ερωτική του Διάσταση Συγκινητικά το είπε, αφιερώνοντάς σας την εξαίρετη Εκτέλεση σα Μυσταγωγίας Τέλεση!

 

   Με Άπειρη Εκτίμηση!

   Σπύρος Κίκερης – Ζανέτ Καπούγια

   Γεωργία - Αλέξανδρος – Απόστολος – Δήμητρα – Ιάσωνας- Εύα!

   Οικογένεια Δημ. Μπαρλογιάννη

   και όσους από τους Πασχαλινούς Θαμώνες

   του Mont Helmos Παραβρέθηκαν!

Και μια Ζωή Μαζί σου να Πετάω! 

Τα μάτια σου μ’αρέσει να κοιτάζω

τις ώρες που σφιχτά σε αγκαλιάζω

και μέσα τους να βλέπω ότι κάνω

σε φόντο καστανόμαυρο και άσπρο!

Τα μάτια σου μ’αρέσει να κοιτάζω

 στις κόρες σου τις δυο να εστιάζω

και μέσα σου να είμαι πρώτο πλάνο

σε φόντο καστανόμαυρο και άσπρο!

«Μου πήρες Άγγελέ μου το μυαλό

χωρίς φτερά μ’αρέσει να πετώ

να μπλέκω το Θεό με το Θνητό

και σένα να ρωτώ ποιος ειμ’εγώ!»

 Τα μάτια σου μ’αρέσει να κοιτάζω

Φτερά, τα βλέφαρά σου να τα κάνω

και μια Ζωή μαζί σου να πετάω

σε φόντο καστανόμαυρο και άσπρο!

 

Τα μάτια σου, μ’αρέσει να κοιτάζω

τις ώρες, που ατέλειωτα, σε πάω

σε άλλον Ουρανό, σε Κόσμο άλλο

με φόντο καστανόμαυρο και άσπρο!

«Μου πήρες Άγγελέ μου το μυαλό

χωρίς φτερά μ’αρέσει να πετώ

να μπλέκω το Θεό με το Θνητό

και σένα να ρωτώ ποιος ειμ’εγώ!»

    Το Τραγούδι – Αφιέρωση – πρωτευόντως στους Αετούς των Απόμακρων μεμονωμένων Επάλξεων και όχι μόνο, μπορείτε να το βρείτε και να το ακούσετε στο YUTUBE με τον ακόλουθο Σύνδεσμο

https://youtu.be/R-zP2WdllNM

ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΘΥΜΑΜΑΙ!

 

ΠΟΤΕ ΔΕ ΞΕΧΝΩ

ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΘΥΜΑΜΑΙ!

Δυο Άγιοι! Δυο Άγγελοι! Δυο Σύμβολα

που μείναν στην Ψυχή μου Ανεξίτηλα

και έρχονται  στον Ύπνο μου σαν Σύνδρομα

Δικαίωση Ζητώντας μου  στα Δίκαια! 

Δυο Πάσχα, κάθε Πάσχα μ'αναγκάζουν  αναπόφευκτα να κλαίω

και με σφιγμένα χείλια και δόντια  απ'τα έγκατα της ψυχής μου να λέω

και μ'όλο μου το είναι να πιστεύω ότι: «Πάλι με Χρόνια με Καιρούς

πάλι δικά μας Θα’ ναι!»

   Και θα’ναι Πάσχα  και  Λαμπρή κι’η πιο Μεγάλη μας Γιορτή που θα Γιορτάζουν οι Ρωμιοί την Άγια τους Επιστροφή, ενώ οι Καμπάνες της Αγίας Σοφίας της Ρωμιοσύνης τον Παιάνα θα Ηχούν χωρίς να σταματούν, ούτε και μια στιγμή να κουραστούν!

   Καθώς Άγγελοι και  Αρχάγγελοι εναλλάξ θα τις χτυπούν, στα πέρατα του Ελληνισμού ν’ακουστούν, ώστε οι πάντες να πειστούν, ότι το Ιερότερο των Συμβόλων της Χριστιανοσύνης και της Ρωμιοσύνης ξανά τους προσκαλεί για να λειτουργηθεί στην πιο μεγάλη της Γιορτή από καταβολής, Δύσης και Ανατολής!

   Άλλο δεν αντέχω να προλογίσω τούτη την Αγία Γραφή γιατί πρέπει στην ουσία της να συνεχίσω, αιτιολογώντας την όποια υπερβολή κάποιοι διέκριναν κι’απίθανη  στις πιθανότητες έκριναν!

   Όμως οι μνήμες μου στα δυο αυτά Πάσχα που προανέφερα ευελπιστώ στην ανάλυσή τους να πείσουν και τον πλέον δύσπιστο, ότι ο Οραματισμός μου είναι Ρεαλισμός, ιδεαλισμός  και σ’ όλο το Μεγαλείο  του Ελληνισμός, όπως από των Χιλιετηρίδων το διάβα αυτού Ιστορικά απορρέει και δεν του επιτρέπει εσαεί για χαμένες Πατρίδες να κλαίει!

   Γιατί όταν τον Θάνατο Προτιμάς και Τιμάς την δε Ζωή Περιφρονείς και Υποτιμάς την κρίσιμη ώρα που καλείσαι απόφαση να πάρεις μεταξύ της Ουρανίας Λευτεριάς και της  Ταπεινωτικής Σκλαβιάς, εκείνη την ώρα Ζώσα παρακαταθήκη στους Απογόνους και επιγόνους σου Αφήνεις με μια Φράση: «Μη Ξεχνάς και να θυμάσαι Πάλι με Χρόνια με Καιρούς πάλι Δικά μας Θα’ναι!»

   Ιδού λοιπόν  γιατί το Πάσχα των Ελλήνων είναι μακράν η Μεγαλύτερη του Έθνους των Ελλήνων Γιορτή που αναμφίβολα συνιστά, κατά την προσωπική μου άποψη, ίσως μία από τις πλέον ξέχωρες συγκυριακές σχετικές σελίδες της Ελληνικής και Παγκόσμιας Ιστορίας!

     Μια και ποτέ μα ποτέ Θρησκεία και Ιστορία δε έτυχε να συμπέσουν και να συμπλεύσουν σε τέτοια συγκυρία! Συγκυρία που με τη σειρά της συνιστά, κατά την ταπεινή μου άποψη, τη μέγιστη δυνατή διδαχής ευκαιρία!

   Όχι δεν θα σας κουράσω τελειώνω σε λίγο κι’ελπίζω μέχρι το τέλος από τους καημούς και τη συγκίνηση να μη λιώσω!

    Δυο λόγια για το Πάσχα του 1453! Ναι ήταν η πρώτη μέρα του Απριλίου, ημέρα που λέμε τα μεγάλα ψέματα, όμως τα μελλούμενα ήταν υπερβέβαια και φυσικά όχι ψέματα αλλά αλήθεια τραγική πνιγμένη στα αίματα! Γιατί των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, για να μην κακό μπελά γυρεύουν  κι’ από αφέντες καταλήξουν επαίτες!

    Εν πάση περιπτώσει η Πόλη ήταν πολιορκιμένη κι’όταν μια Αυτοκρατορία την καταντάμε Πόλη, ότι και να πεις δεν φταίνε κάποιοι, φταίνε όλοι κι’ αν επιμερίσουμε τις Ευθύνες σε κάποιους από τους Ταγούς πέφτει σίγουρα το μεγάλο βάρος, με την αδηφαγία τους στην εξουσιαστική περιουσία τους, καθώς την επανάπαυση για την Θεότητά τους και την Αιωνιότητάς τους!

     Όμως  Σοφοί, Ιστορικοί, Φιλοσόφοι, Κοινωνιολόγοι, Ψυχολόγοι κι’ειδικοί λένε συμφωνούντες όπως και να’χει ότι  το πολυτιμότερο πράγμα στη βιολογική μας διαδρομή είναι μακράν ναι η Ζωή! Κι’ όταν κάποιος φτάσει στο σημείο αυτής την αξία να υπερβεί καιν’αποποιηθεί, τα σκαλιά της Δόξας με μιας θα ανεβεί και στα ύψιστα επίπεδα της Ιστορίας εκεί με τους Ελάχιστους θα καταχωρηθεί!

     

Όλοι ξέρανε τι και ποιο και ότι το τελευταίο Πάσχα των Χριστιανών ήταν Αυτό της 1ης/4/1453! Η πολιορκία είχε νωρίτερα αρχίσει όλα ήταν ορατά και τα αόρατα αναμενόμενα και απολύτως προβλεπόμενα!

    Δεν θα ήθελα ν’ αναφερθώ εκτενώς στο στερνό λόγο του Αυτοκράτορα στο τελευταίο πολεμικό συμβούλιο, απλά για την Ιστορία παρατίθενται σημεία αυτού: «Ὑμεῖς μέν, Εὐγενέστατοι Άρχοντες καὶ Εκλαμπρότατοι Δήμαρχοι καὶ Στρατηγοὶ καὶ Γενναιότατοι Στρατιῶται καὶ πᾶς ὁ πιστὸς καὶ τίμιος λαός,  καλῶς οἴδατε ὅτι …. »

   Στο σημείο αυτό ας μου επιτραπεί η χρήση της Νεοελληνικής  σαν λιγότερο κουραστικής και ευκολότερο κατανοητής, παρά του ότι λάτρης της Αρχαιοελληνικής είμαι ένεκα του ότι στα χρόνια μου τη διδάχθηκα απολύτως!

   «…Η ώρα έφτασε που ο Θανάσιμος Εχθρός της Πίστης μας αποφάσισε σα δηλητηριώδες Φίδι το δηλητήριο στις σάρκες μας να χύσει και σαν ανήμερο λιοντάρι τις σάρκες μας να ξεσκίσει και να εξαφανίσει!

     Γι’αυτό λοιπόν ακριβώς μεν σας καλώ, ιδιαιτέρως δε για τέσσερες Ανυπέρβλητες Αξίες τον πανάξιο θάνατο δια της μέχρις εσχάτων μάχης να προτιμήσουμε και να τιμήσουμε! Και υπογραμμίζω με ιδιαιτερότητα αυτές τις Αξίες: Πρώτον Υπέρ της Πίστεως και Ευσεβείας αυτής! Δεύτερον Υπέρ της Φίλτατης Πατρίδας! Τρίτον Υπέρ του Βασιλέως Ημών Ιησού Χριστού και Τέταρτον  Υπέρ των Συγγενών μας και Φίλων μας!

     Εάν για τα δικά μας λάθη ο Θεός τη Νίκη δώσει στους Ασεβείς, τότε λοιπόν Αδελφοί και Συστρατιώτες να θυμάστε ότι το Μνημόσυνο τούτο, καθώς η Μνήμη και η Φήμη  αυτού την Ιδέα της Ελευθερίας αιωνία Ζώσα θ’αφήσει !!!!!»

   Έτσι περίπου αισίως  φθάσαμε στην 29η/5/1453 στην τελευταία Λειτουργία και απολογία θα έλεγα του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, εκεί που όλα είχαν κριθεί  και μέχρι και οι Εικόνες δάκρυσαν στην τελευταία του φράση: «Εάν κάποιον άθελά μου έβλαψα ας με συγχωρήσει!» 

    Ιδού λοιπόν και η απάντηση του Γενναίου Άντρα προς το Σουλτάνο τους και τους ante portas κατακτητές: «Το δε την Πόλις σοι δούναι ούτ' εμον εστί, ούτ' άλλου των κατοικούντων εν αυτή. Κοινή γάρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ού φεισώμεθα της ζωής ημών!» Ναι αυτή η Μεγαλειώδης φράση ήταν η απάντηση του Κωνσταντίνου ΙΑ' Παλαιολόγου, προς τον Σουλτάνο Μωάμεθ Β' και έτσι ακριβώς εγένετο και ίσως επέπρωτο!

    Πέρασαν σχεδόν έξι (6) Αιώνες - 571 χρόνια - από τότε που η Πόλις εάλω όμως τα γενναία λόγια του Ηρωικού Ανδρός και όχι μόνο εισέτι αντηχούν  και θ’αντηχούν στ’ αυτιά πολλών από μας, των περισσότερων, για να μην αδικούμε εαυτούς, δυστυχώς  όμως, δυστυχώς όμως όχι  όλων μας, όχι όλων εμάς των Νεοελλήνων!

     Ας πάμε λοιπόν νοερά 368 χρόνια μετά, χρόνια οικτρής και φριχτής σκλαβιάς φυσικά με όσα Ανθρώπινος νους δε χωρά! Για πάμε στο Πάσχα του 1821, εκεί  στις 10 Απριλίου του 1821 που το χαμόγελο των Ελλήνων μόλις είχε αρχίσει να σπάει στα ερμητικά κλεισμένα χείλη των Ελλήνων και ο Ήλιος της Λευτεριάς άρχισε ν’ανατέλει δειλά δειλά για πρώτη φορά!

    Τί γίνονταν μέχρι τότε τις Πασχαλινές Ημέρες; Απλά επαφίονταν στις ορέξεις του κάθε «Βοεβόδα» - Τοπικού Στρατιωτικού Άρχοντα – που ήταν φυσικό να θέλουν τους Ρωμιούς άλλοτε Βόδια κι’άλλοτε Αμνούς, ποτέ Ανθρώπους!

    Όμως τη μέρα εκείνη ήταν αλλιώς, η Ανάσταση ήταν όντως Ανάσταση, Χριστός και Λαός ξανά μαζί τη μεγάλη αυτή Γιορτή! Η κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είχε οριστικοποιηθεί! Οι Τούρκοι ακόμα και στην Υπόδουλη εισέτι Ελλάδα, έτρεμαν βλέποντας τους Σκλάβους να γιορτάζουν το Πάσχα με πρωτόγνωρα εκρηκτικά, επινοημένα για πρώτη φορά!

    Και να σκεφτεί κανείς ότι οι Έλληνες τότε αριθμούσαν τρία με τέσσερα εκατομμύρια και στην Αθήνα οι Ρωμιοί μόλις που έφταναν στις τρεισήμισι (3.500) έως τέσσερις Χιλιάδες (4.000)!

    Όμως το μένος των μέχρι τώρα Κατακτητών έπρεπε κάπου να βγει και βγήκε! Πού; Μα πού αλλού από εκεί που η Ρωμιοσύνη πλήρωσε τα πιο πολλά διαχρονικά! Στην Πόλη Φυσικά, όπου οι Έλληνες είχαν στα σπίτια τους κλειδαμπαρωθεί!

    Την ημέρα αυτή, ημέρα Πάσχα 10 Απριλίου του 1821 άρχισαν φοβερές των Ελλήνων σφαγές, με την αρχή να θέλει τον Ηρωικό Πατριάρχη Γρηγόριο τον Έ, οικτρά και φριχτά προπηλακισμένο και απαγχονισμένο, με τα τελευταία του λόγια ν’αντηχούν αντανακλώμενα, στα Εθνικά μας Αυτιά και την Καρδιά, διαχρονικά!

    Λόγια που ειπώθηκαν από το Ηρωικό και Ιερό του στόμα προς τους ξένους διπλωμάτες που τον εκλιπαρούσαν για φυγή με την αμέριστη και κατοχυρωμένη συνδρομή τους Θα μου επιτρέψετε και πάλι να μεταγλωττίσω τις Φράσεις του Μεγάλου Ανδρός : «Με παροτρύνετε πείσμονα να φύγω, ενώ τα γιαταγάνια των Άπιστων θα πνίγουν στο αίμα το Ποίμνιό μου και των λοιπών πόλεων των Χριστιανικών Επαρχιών! Εσείς επιθυμείτε όπως μεταμφιεσμένος να καταφύγω σε πλοίο ή να κλειστώ στην οικία κάποιου ευεργέτη  από εσάς Πρεσβευτή, την ίδια ώρα που θ’ακούω τους Δήμιους να κατακρεουργούν τον ορφανεμένο μου Λαό! Όχι αυτό δεν το μπορώ! Εγώ γι’αυτό είμαι Πατριάρχης! Ο Θάνατός μου εκτιμώ ότι θα επιφέρει μεγαλύτερη ωφέλεια από τη Ζωή μου! Οι Ξένοι Χριστιανοί Ηγεμόνες πιστεύω ότι θα εκτιμήσουν το θάνατό μου και ότι η πίστη τους στο πρόσωπό μου προσβλήθηκε! Παράλληλα ότι οι Μαχόμενοι Έλληνες θα μάχονται με μεγαλύτερη μανία για να φέρουν την τελική νίκη πιο κοντά! Για τούτα είμαι πεπεισμένος γι’αυτό και με καρτερία προσμένω οτιδήποτε κι’αν μου συμβεί!

    Και για να φτάσουμε στο επιμύθιο σιγά σιγά! Είδατε λοιπόν πως και γιατί το Πάσχα συνιστά για μας μακράν τη μεγαλύτερη Χριστιανική και Ιστορική μας  Γιορτή, με σημαντικότατη αξία διαχρονική και διδακτική!

    Διδακτική γιατί απ'ότι φαίνεται στην απόλυτη σοβαρότητα του θέματος δυστυχώς  κάποιοι έχουν μια κάποια αποστροφή και μοιάζουν σα ν' ακολουθούν τους βαρβάρους με βήμα αργό, διστακτικό και βαρύ, παρεξηγήσιμο αναπόφευκτα αρκετές φορές εύκολα ασυζητητί και κάποιοι πολύ λιγότεροι αυτών με αλόγιστη εμμονή!

    Λόγω του Πάσχα του 2025, απευθύνω εγκάρδιο Χαιρετισμό ομού με τις καλύτερες Ευχές σε όλους μα όλους τους Έλληνες και Ελληνίδες απανταχού της Γης, καλώντας τους Εθνικά ν’αναλογιστούν το Μεγαλείο των δύο Τεράστιων Ανδρών του Γένους, του Μαρμαρωμένου Βασιλιά και του Πατριάρχη Γρηγορίου του Έ και προπαντός Αυτών τη Στάση Εν τη φετινή Αναστάσει  !

*Χθες το Χάρτη του Αγαίου και της Ελλάδος είδαμε! Όμως τα Ανατολικά όρια της Ευρώπης έστω με διακεκομμένη γραμμή δεν είδαμε, αυτά που αναπόφευκτα και δικαιωματικά περιλαμβάνουν το Δυτικό τμήμα της Πόλης των Πόλεων και την Ασχίστη Προσβολή Μετατροπής της Αγιάς Σοφιάς σε Τζαμί! Μα θέλημα Θεού είναι οσονούπω να τα ξαναδούμε!

Καλή μας Ανάσταση κι'αποκατάσταση!!!