ΕΠΙΒΛΕΠΟΝΤΕΣ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ

Σπύρου Κίκερη

ΕΠΙΒΛΕΠΟΝΤΕΣ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ

ΓΙΑ ΘΡΗΝΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΔΡΑΜΑΤΑ!

«Ο Θάνατος Ενός Ετοιμοπόλεμου Νεογνού!»

«Ανέκαθεν ήμουν της αρχής ότι η Πρόληψη απαιτεί

καλοπροαίρετα ανιδιοτελή κριτική

και πρόθεση διαυγή!»

«Στης καταχνιάς τα σύννεφα

μπήκε το παλικάρι

και του’μελλε σαν σήμερα

ο Χάρος να το πάρει!»

«Ανθυποσμηναγός Ιπτάμενος

Κώστας Δασοπάτης

Ετών 25!»

ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

«Όταν οι Επιβλέποντες

είναι διαπρέποντες!»»

  Σε ότι στη ζωή μου βίωσα και περιέχει «προληπτικά διδάγματα», δεν υπάρχει περίπτωση, λόγω φύσεως του χαρακτήρα μου, να μην αναφερθώ!

  Και για να εξηγηθώ απολύτως και να μην παρεξηγηθώ είναι πάμπολλοι οι μάρτυρες, που γνωρίζουν ότι το ίδιο έκανα σε όλες τις φάσεις ενάντια στις «αφασίες» του Αεροπορικού μου οδοιπορικού!

  Ήταν 28 Μαρτίου του 1974, ημέρα Πέμπτη! Μια απαίσια μέρα, ημέρα ζοφερή, με ελάχιστη ορατότητα σε όλη την επικράτεια! Λες και προαισθάνεται η Μοίρα και ο Θεός τους άδικους χαμούς! Η Λάρισα, είναι τοις πάσι γνωστό, ότι σε παρόμοιες καιρικές συνθήκες, έχει τα πρωτεία!

  Αυτή, λοιπόν τη μέρα, ήταν προγραμματισμένη, γενική αποδέσμευση αεροσκαφών (Α/Φ). Είναι η ίδια διαδικασία που ακολουθείται σε περίπτωση πολέμου!

  Στην περιοχή του αεροδρομίου δεν έβλεπες τη μύτη σου! Η εντολή του Διοικητού (Σμήναρχος Σάκης Αναγνώστου) σαφέστατη, η αποδέσμευση θα είναι ρεαλιστική!

  Αξιωματικός Ασφαλείας πτήσεων στη Μονάδα, ήταν ο Σμηναγός Χρ. Διαμαντόπουλος της 39ης Σειράς Ικάρων (Διοικούσα μου). Ώρα εννιά και κάτι, η πρωινή ενημέρωση είχε τελειώσει και είμαστε όλοι σε αναμονή, κατά βάση, στην καντίνα της Μοίρας!

  Κάποια στιγμή βγήκα έξω, ξαναείδα τον καιρό, είχα συμπληρώσει ήδη 6 χρόνια σε πολεμικές Μοίρες, ήμουν λίαν πεπειραμένος χειριστής!

  Ξαναμπαίνω μέσα, πιάνω το Διαμαντόπουλο και του λέω: «Χρήστο πάρτον τηλέφωνο, θα πάρει κανέναν άνθρωπο στο λαιμό του, έξω δε βλέπεις τίποτα, εμείς ξέρουμε και μπορούμε να φυλαχτούμε, έχουμε όμως τους πιτσιρικάδες, τον Ιορδάνου, το Μπετιχαβά, το Μανουσάκη, Το Δασοπάτη, το Ξιφαρά, που τώρα έχουν για πρώτη φορά αποδεσμευθεί για πτήσεις άνευ συνοδού!»

  Διευκρινίζω ότι όλες οι αποστολές της 348 ΜΤΑ, σε παρόμοιες περιπτώσεις, ήταν μεμονωμένες!

  Εκείνος μου είπε, «Ποιον να πάρω; Τον Αναγνώστου; Καταλαβαίνει αυτός;» Επέμενα «Πάρτον ρε παιδί μου, να έχεις ήσυχη τη συνείδησή σου!» Πράγματι τον πήρε τηλέφωνο μπροστά μου!

  Μετά από λίγο μας ενημέρωσαν ότι η αποδέσμευση θα είναι εικονική. Θα βάζαμε δηλαδή μπροστά, θα τροχοδρομούσαμε, θα μπαίναμε με την προβλεπόμενη σειρά στο διάδρομο, θα επιταχύναμε και στην πρώτη διασταύρωση, θ’απελευθερώναμε το διάδρομο και θα πηγαίναμε στα καταφύγια Α/Φ!

  Έτσι και έγινε, μέχρι του χώρου των Ζωτικών ενεργειών (προ του Διαδρόμου)! Στο σημείο αυτό όμως, κι’ενώ δεκάδες αεροπλάνα, ήταν σε αναμονή, ο πύργος ελέγχου ανακοινώνει «Προσοχή, προσοχή τόσο οι απογειώσεις, όσο και οι αποστολές θα εκτελεσθούν κανονικά!

  Χαμός! Χαμός στην κυριολεξία! Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά, στο λόγο της τιμής μου, που απογειώθηκα χωρίς να έχω προσδέσει πάνω μου, τις ζώνες ασφαλείας και χωρίς να έχω αφαιρέσει τις περόνες του εκτινασσόμενου καθίσματος!

  Υπογραμμίζεται για τους μη γνωρίζοντες, ότι η μη πρόσδεση των Ζωνών Ασφαλείας σε αεριωθούμενα και η μη αφαίρεση των περονών του καθίσματος, σημαίνουν αδυναμία εκτέλεσης εγκατάλειψης του Α/Φ!

  Η ορατότητα ήταν σαφέστατα κάτω του 1.5 χιλιομέτρου, από την αρχή του διαδρόμου, δεν ήταν ορατό ούτε το μέσον αυτού! Σαφέστατα οι συνθήκες απαγόρευαν αυστηρά τις πτήσεις όψεως και υπαγόρευαν αυστηρότερα άλλου είδους πτήσεων, με σύγχρονο όμως ηλεκτρονικό εξοπλισμό, τόσο των Α/Φ, όσο και του Αεροδρομίου! Ας ληφθεί δε υπόψη ότι η περίοδος ήταν ειρηνική!

  Στο σημείο αυτό και αναλογιζόμενος την μετά την Πολεμική Αεροπορία καριέρα μου, οφείλω να εκφράσω τον απόλυτο θαυμασμό μου για την εξαίρετη αυτή Μοίρα, που πρέπει να κατέχει, αναλογικά, όλα τα ρεκόρ πτήσεων σε καιρό, με τον διατιθέμενο εξοπλισμό Αεροδρομίου και αεροσκαφών!

  Ομολογώ δε, ότι η Μοίρα αυτή, θα πρέπει να είχε δικό της υπέρτερο Θεό και Φύλακα Άγγελο, για να μη θρηνήσει στο διάβα της περισσότερους «Αθάνατους!»

  Ας επανέλθουμε όμως στο «χαμό» της απογείωσης! Προσδέθηκα μετά την απογείωση με δυσκολία και αφαίρεσα τις περόνες του καθίσματος, κατευθυνόμενος προς Αγιά! Στη συνέχεια βγήκα στο Αιγαίο και έρποντας, ακολούθησα τη βόρεια ακτογραμμή προς Κατερίνη, Κοζάνη, Πτολεμαΐδα, εκτελώντας με υπεράνθρωπες προσπάθεια την αποστολή μου!

,

  Ο Δασοπάτης, ένα εξαίρετο, λιγομίλητο, γλυκό παιδί, πέρασε την Αγιά και έβαλε πορεία προς τις Σποράδες (Σκιάθο)! Τα ίχνη που έπρεπε ν’ακολουθήσει ήταν Αγιά – Σκιάθος – Βορειοανατολικό άκρο ΕυΒοίας – Λαμία, πιθανότατα είχε βασικό στόχο τη γέφυρα του «Γοργοποτάμου»

  Δυστυχώς για εκείνον, η φτωχή του εμπειρία δεν τον βόηθησε να αντιμετωπίσει τις δυσχέρειες μιας τέτοιας αποστολής, με αποτέλεσμα να μην αντιληφθεί απόλυτα το στίγμα του, στο σημείο στροφής της Εύβοιας, να επιμηκύνει ελάχιστα το ίχνος του και να συντριβεί πλησίον των βασιλικών της Ιστιαίας Ευβοίας σε ένα υψόμετρο περίπου 2000 ποδών!

Και η Ειρωνεία του Φακού!

Πρώτος από δεξιά Αθ. Μπανιάς αποβιώσας από Καρκίνο!

Δεύτερος Χρ. Κυριακόπουλος ομοίως!

Τρίτος στη σειρά Κώστας Δασοπάτης, φονευθείς εν ώρα καθήκοντος!

  Και κάτι ακόμα, που αίφνης θυμήθηκα, σα φόρο τιμής στους ιδιαιτέρως αμειβομένους πιλότους μας σήμερα των 900 και 1000 , ευρώ, γι’αυτά που βιώνουν και απολύτως φαίνονται στην επόμενη για μένα πράξη του υπόψη μείζονος θανατηφόρου ατυχήματος!

  Με το που γυρίσαμε στη Μοίρα, μας μάζεψαν στο Briefing room, (Αίθουσα ενημερώσεως). Η γυναίκα του Διοικητού, είχε πάει στη γυναίκα μου – μέναμε δίπλα εντός του Αεροδρομίου - της είπε ότι «ένα Αεροπλάνο από τη Μοίρα του άνδρα σου δε γύρισε…..!» Εκείνη αμέσως πήρε τηλέφωνο στη Μοίρα, της είπαν «πως τώρα δε μπορείτε να μιλήσετε με τον Κο Κίκερη!»

  Ήταν δεκαεννέα ετών παιδούλα μ’ένα αβάπτιστο στα χέρια της πενήντα έξι (56) ημερών! Ήξερε πως ο σύντροφός της είχε καιρό να πετάξει, γιατί έλειπε σ’ένα σχολείο στην περιοχή Αθηνών, προφανώς την έζωσαν άγρια φίδια!

  Αργότερα σαν με είδε, με ρώτησε ποιος ήταν; Ο Κώστας ο Δασοπάτης της είπα! Δυο δάκρυα έτρεξαν από τα μάτια της, για ’κείνον, για μένα, για κείνη, για τη μικρή, για όλους; Δε ξέρω! Στο γυρισμό μας από την Αθήνα πριν τέσσερες(4) μέρες τον είχαμε μαζί μας στο αυτοκίνητο!

  Μετά από μία βδομάδα ακριβώς με πήρε έξαλλη στο τηλέφωνο «Θέλω να φύγω από δω μέσα, δεν αντέχω άλλο, δε μπορώ, θέλω να φύγω αυτή τη στιγμή….!» Δεν άντεχε να με καρτερέσει για να μου τα πει!

  Κι’όμως ήταν άσκηση (προαξιολόγηση) από ΑΤΑ! Εκείνη βρίσκονταν στο σπίτι του Διονύση του Μπράβου του Μετεωρολόγου, που ήταν ακριβώς απέναντι από το Ιατρείο! Μια σειρήνα εκκωφαντικά άρχισε ν’ακούγεται, τα παιδάκια να φωνάζουν «Σκοτώθηκε Αεροπόρος, Σκοτώθηκε Αεροπόρος…»

  Πετάχτηκαν όλες έξω είδαν την Abulance να σταματά στο ιατρείο, την πόρτα να ανοίγει, να κατεβάζουν ένα φορείο, που πάνω του είχε έναν πιλότο!

  Με το κλείσιμο του τηλεφώνου κατάλαβα ότι τα πράγματα ήταν πολύ σοβαρά! Πήρα άδεια πετάχτηκα μέχρι το σπίτι, προσπάθησα να της εξηγήσω, λέγοντας την αλήθεια «Μην κάνεις έτσι ηρέμησε, άσκηση πυρασφαλείας ήταν και αυτό που είδες ήταν «Ομοίωμα Πιλότου!»

  Τέτοια και άλλα χειρότερα βιώνουν οι Ιπτάμενοι, κατά περίπτωση και όλα αυτά χωρίς πόλεμο! Πάμε παρακάτω.

  Το επιμύθιο, αν είμαστε επιβλέποντες ύψιστης βαθμίδας, οι ευθύνες μας είναι τεράστιες τόσο για την πρόληψη των ατυχημάτων όσο και για τη διαφύλαξη της Εθνικής Περιουσίας!

  Οι γνώμες των επιτελών μας, θα πρέπει δεόντως να εκτιμώνται! Τα καιρικά ρίσκα σε καιρό Ειρήνης δεν έχουν θέση, εδώ προέχουν οι κανονισμοί!

  Τέλος η κατάφωρη παραβίαση, με το απεχθές «Αποφασίζω και Διατάζω» πρέπει να ανήκει παγίως εις τα « ουκ άνευ» των ποινικώς κολασίμων!

  Και κάτι ακόμα για τους Ηγέτες μας! Ο «Μπαμπούλας» του ΑΤΑ (Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας) αρκετές φορές έχει συντελέσει, με την εν γένει στάση του και την καλλιεργούμενη εν γένει νοοτροπία, σε αδικαιολόγητες απώλειες! Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι στο Θυρεό του, αναγράφεται η πάνσοφη ρήση του Ισοκράτους «ΡΩΜΗ ΜΕΤΑ ΦΡΟΝΗΣΕΩΣ!»

  Τα παραπάνω καθίστανται ακόμα πιο επικίνδυνα, όταν ένιοι Διοικητές δεν έχουν την απαιτούμενη προσωπικότητα και προσπαθούν με υπερβολές και βλακώδεις δήθεν «ανδραγαθίες» να δείξουν ότι Αξίζουν!

  Στο σημείο αυτό, θ’αναφέρω μια φράση, όπως ακριβώς αναγράφεται στο βιβλίο μου «Ο Δικαιούχος»: «Εκείνος (ο Διαμαντόπουλος) προσπάθησε να τον μεταπείσει…. Ποιον όμως να μεταπείσει, το Σάκη τον Αναγνώστου; Εκείνος μόνο το θρόνο έβλεπε, στην άκρη του ορίζοντα, άσχετα και αν ο Βασιλιάς θα’μοιαζε με γελωτοποιό!» Προς άρση παρεξηγήσεων υπογραμμίζεται, ότι το βιβλίο δεν πωλείται! Δεν θέλω να σχολιάσω περισσότερο τον Κύριο Αναγνώστου, όσοι τον Βίωσαν γνωρίζουν τι και ποιο!

  Εκείνο που θέλω να πω στους σημερινούς Ηγέτες όλων των Βαθμίδων είναι: Πρώτον, ότι οι «Ήρωες δε γίνονται εκβιαστικά, αλλά Εθελοντικά! Και επειδή πιστεύω ότι αυτό απόλυτα πρέπει να κατανοηθεί, θα το επαναλάβω και με άλλα λόγια: «Η πτήση Καμικάζι, δε γίνεται με Διαταγή και μάλιστα αυστηρή, αλλά με οικειοθελή κι’απόλυτη αποδοχή! Αυτή δε η αποδοχή, προϋποθέτει πολύπλευρη εκτίμηση και πολυδιάστατη αγάπη, σαν πρωταρχικούς συντελεστές και αυθόρμητους οδηγούς, σε θυσίες περίσωσης Αρχών και Αξιών!»

  Το δεύτερο, που θέλω να πω είναι: «Το ότι οι μεγάλοι Ηγέτες, δεν αναδεικνύονται μέσα από ιδιοτελείς διεργασίες και καιροσκοπικούς καριερίστες, κομματικών ή επαναστατικών ιντρίγκων, αλλά καθαρώς Αξιοκρατικών και Δημοκρατικών διαδικασιών επιλογής και ανάδειξης!»

  Το τρίτο, που θα ήθελα να πω είναι το ότι « Η σιωπή ειδικά για την Ασφάλεια Πτήσεων, κάθε άλλο παρά χρυσός είναι, γι’αυτό και η καλοπροαίρετη άσκηση κριτικής, λαθών και κάθε λογής ανεπίτρεπτων συνθηκών ή ανικανότητας «Ηγετών», είναι εκ των ων ουκ άνευ, ανεξαρτήτως συνεπειών!

  Συνοψίζοντας μόνο οι αξιοκρατικές επιλογές, εξελίξεις και τοποθετήσεις μπορούν να κατοχυρώσουν κατά τον καλύτερο τρόπο, τόσο την Ασφάλεια πτήσεων, όσο και την επαύξηση της επιχειρησιακής ικανότητας!

                                                                                     Με Τιμή

                                                                               Σπύρος Κίκερης

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑ ΟΜΙΛΙΑ (ΦΡΑΓΗ)

 

Σπύρου Κίκερη

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑ ΟΜΙΛΙΑ!

« ΦΡΑΓΗ! »

Στο στόμα δημόσια, θα βάλω «φραγή»

γιατί ποτέ στη ζωή μου

δεν ανέχθηκα προσβολή!

  Από το θέμα της συγγραφής και τα παραπάνω εκτεθέντα, αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς, ότι έχω κάποια φριχτά παράπονα, σχετικά με την πρόσφατη δημόσια ομιλία μου, που έγινε στο πνευματικό κέντρο «Όαση» του Δήμου Πρέβεζας στις 6/11/2016 (19:30)

  Ναι, για όσους δεν το γνωρίζουν, την υπόψη ημερομηνία και ώρα έκανα ομιλία με θέμα «Το Πρόβλημα του Αιγαίου!» (Ο Ακήρυχτος Πόλεμος!). Η ομιλία προγραμματίσθηκε και οργανώθηκε από το Δήμο Πρεβέζης, στα πλαίσια των πολιτιστικών εκδηλώσεων του τρέχοντος έτους!

  Ο προγραμματισμός είχε ένα μεγάλο μείον, γιατί είχε από καιρό προγραμματισθεί με ώρα έναρξης, την ίδια ακριβώς με την ώρα έναρξης του ντέρμπι Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού!

  Πολλοί μου πρότειναν την αναβολή, ένεκα αυτού του λόγου, για την επόμενη εβδομάδα την ίδια ώρα! Την πρόταση απέρριψα ασυζητητί, λέγοντας: «Κύριοι, δεν έχετε να κάνετε με Βουλευτή ή Πολιτευτή, έχετε να κάνετε με έναν ανιδιοτελή Ομιλητή και τίποτα παραπάνω! Μ’έναν ομιλητή, που οφείλει να σεβαστεί, έστω και έναν ακροατή!»

  Κατάπληξη μου έκαναν προ της ομιλίας δύο πράγματα! Πρώτον την παραμονή της ομιλίας, κάποιος σχετικά γνωστός μου, με ρώτησε περί του θέματος! Όταν του το είπα, μου στραβομουτσούνιασε!

  Γιατί τον ρώτησα, σ’ενοχλεί, που δεν είναι καθαρά πολιτικό; Ε, ναι, μου είπε! Κάνεις λάθος του είπα, είναι Γεωπολιτικό, επίκαιρο όσο κανένα άλλο και διαχρονικό επί 50 και πλέον έτη!

  Το δεύτερο, που με πείραξε ήταν ότι σε κάποια δοκιμή, ένας των εθελοντικά προσφερθέντων να μ’εξυπηρετήσουν, είπε ενώπιόν μου, σε κάποιον τέως Δήμαρχο της πόλης, που η σύζυγός του είναι και ανηψιά μου, ότι αύριο μιλάει ο Κος Κίκερης και έχει μια αξιόλογη ομιλία! Εκείνος, χωρίς να σκεφτεί τίποτε, του απαντά «Άκου να σου πω, εγώ όταν παίζει ο Παναθηναϊκός, δεν ακούω τίποτα!»

  Ναι, επειδή όμως είναι άσχημο κανείς από παράπονα ν’αρχίζει, γι’αυτό θεωρώ σκόπιμο ν’αρχίσω από τους ψαλμούς, ευλογιών κι’ευχαριστιών κι’έχουμε καιρό για τους «εξάψαλμους» «αχαριστιών» και «αηδιών!»

  Θα ήθελα κατ’αρχάς να ευχαριστήσω, όσους με τίμησαν με την παρουσία τους, ειδικά δε εκείνους, που προσήλθαν από μέρη εκτός Πρεβέζης, αποκλειστικά γι’αυτό το σκοπό, όπως οι «φίλοι μου από την Άρτα!»

  Επίσης θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, για τα καλά λόγια, των ακροατών και συμπατριωτών μου, με το τέλος της ομιλίας καθώς για τα δώρα, που μου προσφέρθηκαν!

  Επιπρόσθετα ευχαριστώ τους «ποδοσφαιρόφιλους», που στο δίλημμα ομιλία ή «ποδοσφαιρομανία», επέλεξαν την πρώτη, αποδεικνύοντας ότι έχουν ευγενή, υγιή και καθώς πρέπει νοοτροπία!

  Στο Φίλο που προσέτρεξε μεμονωμένα να μου εγχειρίσει κάποια φυλλάδια πολιτικής παράταξης, έχω με αγάπη να του πω τα ακόλουθα: «Εκτιμώ απεριόριστα τον Άνθρωπο και πολιτικό, που σας ενέπνευσε, στην οργάνωση του φορέα σας! Έχω κάνει ομιλίες και αναφορές σ’ εκείνον εκφωνώντας διθυράμβους! Όμως, λυπάμαι!

  Έχω επιλέξει στη ζωή μου, να μείνω ανένταχτος, τουλάχιστον τυπικά, στην πολιτική, μέχρι το άκρος της ζωής μου, ενδιαφερόμενος για την Πατρίδα μου, με το δικό μου τρόπο! Έτσι δεν απομένει καλέ μου φίλε, παρά να σας ευχηθώ, ολόψυχα τύχη καλή!

  Σε όσους έπρεπε να’ρθούν για πολλούς και διάφορους λόγους και δεν ήλθαν αναιτίως, οφείλω να πω, ότι δεν θα αισθανθούν και τόσο ευχάριστα, κι’αυτό θα το καταλάβουν, όταν θα’ρθούν αντικριστά με όσα στην ομιλία μου είπα!

  Ειδικά οι Συνάδελφοί μου Ιπτάμενοι της Πολεμικής Αεροπορίας (Π.Α) είναι βέβαιον, κατά την ταπεινή μου άποψη, ότι στην ίδια περίπτωση, θα αισθανθούν τραγικά, για την απουσία τους, πολύ δε περισσότερο καθόσον η ομιλία, έγινε τη δεύτερη μέρα του τετραήμερου Εορτασμού της Πολεμικής Αεροπορίας, λόγω των προστατών αυτής, Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ!

  Τις ευχαριστίες μου θα κλείσω, μ’ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Διοικητή του Αεροδρομίου Ακτίου Σμήναρχο Ιπτάμενο Κο Τσούτσουρα, που λόγω μετάβασής του, στη Λάρισα, δε μπόρεσε να παραστεί, αλλά ανέθεσε την υποχρέωση στον Υποδιοικητή της Μονάδας Αντισμήναρχο Ιπτάμενο Κο Σωτήρη. Παπαχρήστο και τον Προσωπάρχη Επισμηναγό Κο Βησσαρίωνα Βέργο!

  Ειδικά τον παραπάνω Αντισμήναρχο και Υποδιοικητή της Μονάδας Ακτίου, ευχαριστώ ιδιαίτερα, για τη συγκίνηση, που μου προξένησε, όταν μου θύμισε, πως ήταν πρωτοετής στη Σχολή Ικάρων, την ίδια περίοδο, που ήμουν Διοικητής της Σμηναρχίας Ακαδημαϊκής Εκπαίδευσης της Σχολής!

  Συγκίνηση ιδιαίτερη, γιατί με συγκλόνισε στην κυριολεξία, όταν μου ανέφερε φράσεις από την Ημερήσια Διαταγή, παραδόσεως των καθηκόντων μου ένεκα αποστρατείας μου!

  Και ήταν ειλικρινά, η δεύτερη φορά, που μου συνέβαινε, το συγκλονιστικό για μένα, γεγονός, σε διάστημα ενός μηνός, ενισχύοντας την αίσθηση, ότι κάτι άφησα πίσω μου, κάτι ζωντανό, έστω κι’αν πέρασαν είκοσι πέντε (25) χρόνια και εφτά (7) μήνες από τότε!

  Σε όλους τους παραπάνω οφείλω να πω, ότι με βαθιά λύπη θα τους αποχωριστώ, οριστικά και αμετάκλητα, ως προς τον τρόπο αυτού του είδους επαφής, καθόσον δεν προτίθεμαι του λοιπού, να ξανακάνω Δημόσια ομιλία!

  Το λέω με πλήρη συνείδηση και επίγνωση, παρά το γεγονός, ότι με την ανακοίνωση της υπόψη ομιλίας στο διαδίκτυο, είχα σχετικές προτάσεις από τέσσερις πόλεις της Χώρας μας!

  Το γιατί της φραγής, θα γίνει αντιληπτό ευθύς αμέσως, γιατί κάθε άλλο παρά, μ’αρέσουν οι περιστροφές, οι υπεκφυγές, οι αλληγορίες και πολύ περισσότερο τα χρυσωμένα χάπια και τα μασημένα λόγια!

  Ναι, μ’ενόχλησε ανεπανόρθωτα η παντελής απουσία εκπροσώπησης, της Δημοτικής Αρχής Πρεβέζης, στην ομιλία μου! Δεν αναφέρομαι σε θέματα οργάνωσης και σχετικές λεπτομέρειες, γιατί αυτά πάει καιρός, που θεωρούνται, ψιλά και περιττά πράγματα, για εκείνους!

  Πειράχτηκα λοιπόν, ναι πειράχτηκα και έχω τόσους λόγους γι’αυτό!

  Ποτέ δεν παρακάλεσα κανέναν, βήμα να μου δώσει, δημόσια να μιλώ! Κι’αν έκανα κάποιες διαλέξεις στη ζωή μου, πέραν εκείνων, που απέρρεαν από τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις, τις έκανα κατόπιν παρακλήσεων και προσκλήσεων !

  Ειδικά για τη γενέτειρά μου την Πρέβεζα, για πρώτη φορά μίλησα, αφού συμπατριώτες μου μετέβησαν στο Δήμο εισηγούμενοι τον προγραμματισμό μου, για την παρουσίαση αρχικά των λογοτεχνικών μου βραβεύσεών!

  Στη συνέχεια, ένεκα του ότι τακτικότατα αρθρογραφώ στην ημερήσια εφημερίδα «Τοπική φωνή», παρακλήθηκα πολλάκις από αναγνώστες, πάνω στο ίδιο θέμα!

  Επίσης υπογραμμίζω ότι δεν είναι λίγοι οι πολίτες της Πρέβεζας, που επιζητούν ευθέως, τη φωνή μου, ενθαρρύνοντας την πεποίθησή μου, ότι κάτι θετικό τους προσφέρω!

  Άλλωστε οι μέχρι τώρα δημόσιες ομιλίες μου, περιβλήθηκαν με αγάπη, αναγνώριση και εκτίμηση, που αποδεικνύονταν από την προσέλευση του κόσμου! Του κόσμου, που πάντα υπερέβαινε κατά πολύ, το μέσο όρο προσέλευσης κοινού, σε παρόμοιες εκδηλώσεις!

  Για μένα βασικό κίνητρο τέλεσης των ομιλιών, υπήρξε η δημόσια έκφραση συγχαρητηρίων, από απλούς κι’απέριττους ανθρώπους, που αν αρχίσω να καταγράφω τα ονόματά τους θ’αργήσω να τελειώσω.

  Ανθρώπων απλών και Λαϊκών! Ανθρώπων του λιμανιού, της αγοράς και της πιάτσας, σαν αυτούς που χάρηκα στη ζωή μου μέχρι τα δέκα οχτώ, κυρίως στο Κουρείο του Πατέρα μου, όπου και τους ξεσκόνιζα επί έτη οχτώ!

  Ξέρετε τι ακούω από παρόμοιους απλούς, απέριττους, μα καλλιεργημένους ανθρώπους; Ανθρώπους, που το μεγαλείο τους βρίσκεται στην σεμνότητα, την αντροσύνη και την αγνότητα, κάθε που μιλάω; Ευχαριστίες ακούω, που ευθέως και δημόσια λένε!

  Και όταν σου λένε ευθέως «σ’ευχαριστούμε γιατί μας μαθαίνεις πράγματα, που δεν τα ξέρουμε και δεν τα’χουμε ακούσει άλλη φορά, παρά την ηλικία μας,» σε συγκινούν, γιατί λόγια σαν κι’αυτά, είναι εύσημα απαράμιλλης αξίας και κίνητρα ελκτικά! Κίνητρα ακαταμάχητα, προς συνέχιση, αφενός των προσπαθειών σου βελτίωσης, του γραπτού και προφορικού σου λόγου και εκείθεν προσφοράς στους Πολίτες, με γνώμονα, πάντα την ανιδιοτέλεια!

  Όμως όχι έτσι, δε γίνεται έτσι, η προσβολή είναι φραγή, για μένα, που ποτέ δεν τη σήκωσα, ποτέ δεν την ανέχθηκα και πάντοτε μετά βδελυγμίας την απέρριψα, ανεξαρτήτως συνεπειών, επιθυμιών και κλίσεων!

  Η προσχηματική εκπλήρωση υποχρέωσης, είναι κόκκινο πανί για μένα! Το χρυσωμένο χάπι εμετικό και θανατηφόρα αλλεργικό! Αυτά τα λέω, γιατί ίσως αυτή τη στιγμή, ο Αντιδήμαρχος Κος Κοσμάς Κορωναίος, εκπλήσσεται!

  Ίσως να εκπλήσσεται γιατί ήρθε, με δέκα λεπτά καθυστέρηση, παρέμεινε ακριβώς δέκα εφτά λεφτά και απεχώρησε, εις θέα απάντων των παρευρισκομένων, αρκετοί των οποίων σίγουρα ήταν ψηφοφόροι του!

  Όσο για τους χρόνους, πιλότος υπήρξα Κε Κορωναίο! Πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας, με πενήντα χρόνια πτητική δραστηριότητα, φυσικό είναι λοιπόν, ένα εγκεφαλικό μου «τσιπάκι» να’χει, προ πολλού, μετατραπεί σε χρονόμετρο ακριβείας!

  Τόσο καθίσατε Κε Αντιδήμαρχε! Η ομιλία μου, που διήρκεσε δύο συνολικά ώρες με την προβολή και κάποιων σχετικών βίντεο, περιείχε εβδομήντα τρεις (73) εικόνες και διαφάνειες, με χρόνους διάφορους, για την προβολή τους σε δευτερόλεπτα! Υπήρχε διαφάνεια, για παράδειγμα, προβολής ενός λεπτού και πενήντα δύο (΄1:52΄΄) δευτερολέπτων και άλλη εφτά (7΄΄) δευτερολέπτων!\

  Εβδομήντα τρεις εικόνες κι’όμως δε ξέφυγα ούτε ένα δευτερόλεπτο, παρά του ότι η ομιλία μου ήταν στα ¾ από στήθους, και παρά του ότι δεν έβλεπα, κατά κανόνα την οθόνη προβολής, ούτε και είχα άνθρωπο, για το timing μεταξύ λόγων και εικόνων!

  Ξέρετε πώς ένιωσα Κε Αντιδήμαρχε, όταν φύγατε; Ένιωσα σα να με κάλεσαν σε δείπνο και να μ’άφησαν μόνο μου, με την ηθική δέσμευση να παραμείνω! Ντροπή Κε Κορωναίο! Ντροπή! Χίλιες φορές Ντροπή!

  Το πού πήγατε, το ξέρω! Πήγατε να δείτε το ντέρμπι, δικαίωμά σας το συμμερίζομαι! Όμως δικαίωμά μου και μένα, να κρίνω! Να κρίνω με το χέρι στην καρδιά και με επίγνωση λόγου!

  Κύριε Κορωναίο, θα ήθελα ειλικρινά να ξέρω, τα θέματα που ανέλυσα, τα ξέρετε; Κι’εσείς και ο Δήμαρχος και ο Περιφερειάρχης και οι άλλοι Τοπικοί φορείς; Ξέρετε κύριοι ότι έξω από το μονολίθι και σε απόσταση 6 και 10 ναυτικών μιλίων μπορείτε να δείτε, τούρκικα αεροπλάνα και αερομαχίες;

  Έχετε αντιληφθεί, ότι δεν αποκλείεται να ξαναδείτε το κεφαλάκι σας «Φεσωμένο;» Θα μου πείτε δε σας νοιάζει και πολύ, γιατί μπορεί και τότε να γίνετε «Δημογέροντες, Κοτζαμπάσηδες, Καϊμακάμηδες, Μπέηδες και Πασάδες!»

  Δε μπορείτε Κε Κορωναίο και ’σεις και ο Κος Δήμαρχος, άλλες φορές να με πνίγετε στα λουλούδια, άλλες σε δώρα ασήκωτα και άλλες να λάμπετε δια της απουσίας σας!

  Εκτός και αν, εκτός και αν, κάτι στο ενδιάμεσο σας πείραξε! Λέτε να σας πείραξαν τα άρθρα μου στην τοπική φωνή; Μα πάνε χρόνια, που τα γράφω και πάντοτε στο ίδιο στυλ! Πάντα για την Ελλάδα φροντίζω, μέσω αυτών, κάνοντας τους Έλληνες να την προσέχουν, να την τιμούν και να την αγαπούν λίγο περισσότερο!

  Άρα εγώ δεν άλλαξα! Εσείς μήπως είστε πάνω σε καμιά πολιτική στροφή; Γιατί οι πολιτικές στροφές στην Ελλάδα είναι σαν τις στροφές στις Ζεμπεκιές και το σπάσιμο πάνω σ’αυτές τις στροφές, αιτία για μαχαιριές ή ξυλιές από «Βεργούλες, παραγγελιές!»

  Μήπως σας ενόχλησε ότι τέλος Αυγούστου, αναφερόμενος στην «μπόχα» της παραλίας, λόγω του απαράδεκτου και βαρέως νοσούντος βιολογικού, παρομοίωσα την Κούκλα Πρέβεζα, με Πανούκλα; Μα την ίδια νύξη θα έκανα και προχθές στην ομιλία μου, αν ήσασταν παρόντες!

  Το χάϊδεμα στ’αυτιά δεν κάνει καλό, στη Χώρα μας! Το ίδιο και το ψιθύρισμα στ’αυτιά και το χτύπημα στην πλάτη, πολύ δε περισσότερο η «ομερτά!»

  Κύριοι, αφήστε τον Κίκερη και τον κάθε Κίκερη, κοιτάξτε σας παρακαλώ τη δουλειά σας! Αφήστε ακόμα και αυτόν τον ανυπέρβλητο ομιλητή, το τέως Πρύτανη του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών! Το Μιχάλη το Λουκά εννοώ! Τον επιστήμονα των μοναδικών Περγαμηνών και αστείρευτων δεξαμενών Μόρφωσης, καλλιέργειας και ήθους!

  Το μοναδικό αυτό κήρυκα του γραπτού και προφορικού Λόγου, που μαθαίνοντας κάποιες λεπτομέρειες, σχετικά με την ομιλία μου, από το γαμπρό του Παναγιώτη Μποντίνα, με πήρε τηλέφωνο!

  Επί μία και πλέον ώρα, μου διατύπωνε, ο άνθρωπος μύρια όσα παράπονα, συνοψίζοντάς τα, ομοίως στην αμετάκλητη απόφασή του, για οριστική διακοπή, περαιτέρω εκτέλεσης διαλέξεων του στην Πρέβεζα, με εποπτεία και ευθύνη του Δήμου Πρεβέζης!

  Είναι κρίμα Κύριοι Δημοτικοί Άρχοντες, να εξαναγκάζονται τέτοιοι ομιλητές σε πάγια φραγή, με άπονη και στυγνή ραφή των χειλιών τους και κοπή της γλώσσας τους!

  Είναι κρίμα, όπως και να’χει, μεγαλύτερο δε κρίμα, γιατί το λόγο δίνετε και σε αμφιλεγόμενα άτομα, ακόμα της ιδιότητας, που ευρέως διαλαλούν πως κατέχουν, εξαπατώντας τους Δημότες σας, ουκ ολίγες φορές!

  Επί του προκειμένου εισηγούμαι, όπως από όλους τους ομιλητές σας, του λοιπού να απαιτείτε ένα λεπτομερές βιογραφικό, από το οποίο να απορρέει αδιαμφισβήτητα, τουλάχιστον η ιδιότητα και η εξειδίκευση του κάθε ομιλητού! Γιατί είναι κρίμα σε μια πολιτισμένη, υποτίθεται Χώρα, με κουλτούρα στα πολιτιστικά, η ιδιότητα να είναι «Μαϊμού!» Και να αποδεικνύεται έτσι, ότι ευσταθεί η ρύση «του ότι στη Χώρα μας, είσαι ότι δηλώσεις!»

  Ντροπή Κύριοι! Ντροπή! Ντροπή! Ντροπή αίσχιστου είδους, εσείς οι έχοντες εξουσία και κατέχοντες δημόσια αξιώματα και Λαϊκή περιουσία, να είστε, έστω και κατ’ελάχιστον, πνιγμένοι στην ιδιοτέλεια ή στην αφέλεια, πλάθοντας και διαπλάθοντας, πολίτες υποδεέστερης κατηγορίας και Πολιτείας! Και έτσι να λογίζεστε, αναποφεύκτως και δυστυχώς, σαν βασικό υπομόχλιο και γρανάζι του συστήματος, που αποδεδειγμένα δεν επιθυμεί πολίτες διαυγούς σκέψης, κρίση και αντίληψη!

  Το γιατί, των λόγων είναι φριχτό! Απλά γιατί έτσι σας βολεύει! Το μέσον και ο τρόπος ένας και μοναδικός, δοκιμασμένος χρόνια και χρόνια τώρα «Η περιθωριοποίηση ή η αποβολή, κάθε άξιου, ικανού και καθαρού ομιλητού, πάση θυσία, σαν του μεγαλύτερού σας Εχθρού και εκείθεν ένας απέραντος σκοταδισμός, υποβάθμισης!

  Ναι, σας ενόχλησε πιθανότατα το γεγονός ότι συνηθίζω να ρίχνω λίγο αλάτι, πιπέρι και λεμόνι παραπάνω στη σούπα, που σερβίρετε στους Έλληνες! Λησμονείτε όμως ότι η Σούπα δε χαλάει με συνταγές Σπύρου Κίκερη, ούτε και Μιχάλη Λουκά! Η σούπα είναι χαλασμένη από χέρι και μάλιστα και από το δικό σας χέρι! Το χέρι, που Όρκο παίρνει κάθε που βγαίνει, αμέριστο ενδιαφέρον για τα κοινά να δείχνει! Έναν όρκο, που αθετείτε κάθε φορά, κάνοντας τα κοινά, προσωπικά, με όλα τα συναφή κακά!

  Δεν προτίθεμαι ν’ασχοληθώ μαζί σας, ούτε στα άρθρα μου στην τοπική φωνή, αν και κάθε που έρχομαι με πνίγουν τα παράπονα των δημοτών σας, με την ελπίδα ότι κάτι θα γράψω! Δε ζω στην Πρέβεζα, λύστε τα προβλήματά σας μόνοι σας! Μου φτάνει η κεντρική εξουσία ν’ασχοληθώ και η θετική ανιδιοτελής επιρροή που νιώθω ότι στους Έλληνες ασκώ!

  Όμως τη «μπόχα» στην παραλία δε μπορώ πλέον να την ανεχθώ, σας μιλώ ειλικρινά! Ήρθα Νοέμβριο, στη Θάλασσα ακόμα και τα κύματα, ήταν γεμάτα με αφρούς από λύματα και η «μπόχα», «μπόχα», χειρότερη από την καλοκαιρινή!

  Τελειώνοντας ήθελα να σας ευχαριστήσω για την μέχρι τώρα παροχή του βήματος, προς έκφραση των απόψεών μου, δια ζώσης, στο κοινό της Πρέβεζας και να σας υπενθυμίσω ότι στο «πόντιουμ» όλων των ομιλιών μου, μηδέ εξαιρουμένης της τελευταίας φοράς, αναγράφονταν «Δήμος Πρεβέζης» και όχι « Σπύρος Κίκερης!»

  Εκείθεν θα ήθελα να σας παρακαλέσω για την πάγια διαγραφή μου, από τη λίστα ομιλητών, που εκτιμώ ότι έχετε.

                                                                                  Με Τιμή

                                                                             Σπύρος Κίκερης

  *Σημ. Εντός ολίγου θ’αναρτηθεί ολόκληρη η ομιλία μου και θ’ακολουθήσει σε Βίντεο στο You Tube μέρος αυτής!