Η ομιλία αυτή έγινε από Μνήμης και βαθιά περισυλλογή, κυρίως κατά τη μετάβασή μου, στον Ιερό για μένα Χώρο του Χωρίου των Πηγών Άρτας, που υπάρχει απέναντι του Χώρου των δύο πεσόντων Συναδέλφων μας στις 23/2/1968, στην κορυφή Κοκκινόλακκου της Θρυλικής Πίνδου μας και σε υψόμετρο 5741 ποδών -1750 μέτρων - δεκαπέντε (15) μόλις μέτρων προ της Κορυφής! Κι'αυτό γιατί στα διατάγματα της Μοίρας η υπακοή είναι τυφλή!
Αν και η κόπωσή μου ήταν εξουθενωτική από ένα άγριο μπέρδεμα της σκληρής, ούτως ή άλλως διαδρομής, γιατί διέκρινα στο GPS ότι θα’φτανα δύο ώρες νωρίτερα της τελετής, μια και είχα ξεκινήσει από το Μαραθιά Ναυπάκτου, όπου βρισκόμουνα από την προηγούμενη για μιας εβδομάδας παραθερισμού, στις 06:00!
Έτσι αποφάσισα για μια παραμονή σαράντα πέντε λεπτών σε ένα καφενείο για ένα αναψυκτικό. Εκεί έκανα το λάθος να ρωτήσω κάτι ντόπιους, που μου έδωσαν κάθε άλλο παρά τις καλύτερες οδηγίες, μ’αποτέλεσμα να φτάσω δέκα πέντε λεπτά, προ της τελετής, αφού τράβηξα τα πάνδεινα, μ’ένα συνολικό χρόνο οδήγησης τεσσάρων και μισής ώρας!
Ήμουν ο Δεύτερος ομιλητής, μετά τον Πτέραρχο (Ι) Ε.Α Αξιότιμο Κύριο Ιωάννη Τσαντήρη και Πρόεδρο ΕΑΑΑ (Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας} Ηπείρου, ο οποίος περιέγραψε με σαφήνεια τις συνθήκες του Τραγικού Ατυχήματος!
Θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφέρω ότι βοηθήθηκα στην ανάπλαση των όποιων είπα, από δύο βίντεο που μου αποστάλθηκαν τόσο της ΕΡΤ, όσο και του Τηλεοπτικού Σταθμού Άρτας!
Τώρα ίσως κάτι να προσθέσω παραπάνω, διανθίζοντας την ομιλία μου με διάφορα σημαντικά γεγονότα, που μου’ρχονται στο νου και θα’ταν ευχής έργο η μνημόνευσή τους στην υπόψη ομιλία!
Κατασυγκινημένος πλάι στο Μνημείο, που ίσως και’γω να συντέλεσα στην ανέγερσή του ανέβηκα στο βήμα:
«Καλημέρα σας! Ο Τόπος εμπνέει, ο χώρος εμπνέει, το ακροατήριο εμπνέει κι’η σκέψη αναπέμπει πολυδιάστατα μηνύματα ανάκατα με λογής αισθήματα! Το γιατί το ξέρετε, το αισθάνεστε, το συμμερίζεστε θαρρώ, όσο και’γω!
Ας αρχίσουμε και στην πορεία εκτιμώ όλα θα τα κατανοήσουμε! Όμως πριν την αρχή αισθάνομαι αδήριτη την ανάγκη να εξηγηθώ σε λεπτής φύσεως θέματα: Αν λοιπόν συγκινηθώ, παρακαλώ ας μην παρεξηγηθώ προπαντός μη με πείτε “Δειλό” κι’αν κάπου παρασυρθώ και κάτι παραπάνω πω, εκτιμώ θα δικαιολογηθώ! Και μια συμβουλή “Το λόγο ποτέ μην φοβάστε αρκεί πιστοί στην αλήθεια να’στε!”
Ξέρω κατά βάση σε ποιους ομιλώ, αυτό με καθιστά ιδιαίτερα ελεύθερο να εκφραστώ! Ναι ξέρω ότι μιλώ κατά βάση στους λιγοστούς κατοίκους των Πηγών και των κοντινών Χωριών, εν γένει θα έλεγα στους Πηγιώτες, τους ξέχωρους Πατριώτες, γιατί και’γω ειλικρινά εδώ και χρόνια αισθάνομαι ένα μ’αυτούς, λόγω του συνδέσμου με τον Πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου αυτών, μ’αφορμή κάποιους στίχους μου για τους πεσόντες συναδέλφους μου και τη στάση των Συμπατριωτών του στο όλο θέμα!
Αυτά περί Πατριωτών τα λέω γιατί φρονώ, ότι Στερείτε η Νεότερη Ελλάδα αυτού του είδους των Πατριωτών, έχοντας οι Νεοέλληνες δυστυχώς αρκούντως μεταλλαχθεί, υπολειπόμενοι Πατριωτισμού και καλώς εννοούμενου Εθνικισμού! Δεν πολιτικολογώ, Εθνικολογώ γιατί ειλικρινά πονώ!
Εγώ σε λίγες μέρες με άλλους Συναδέλφους της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας θα μεταβούμε στο Βίτσι για τον “Εορτασμό” Επετείου της Τελικής Νίκης του Ελληνικού Στρατού στο Λεγόμενο από τους γνώστες Ρεαλιστές “Συμμοριτοπόλεμο” που τον μεταγλωττίσαμε σε “Εμφύλιο”, χάριν μιας κακώς εννοούμενης καλοπροαίρεσης! Εν πάση περιπτώσει το ξεπερνώ, αφού πω πρώτον ότι οι πεσόντες συνάδελφοί μου στις αναίτιες και παράλογες μάχες του 1946-1949 ήταν περισσότεροι από αυτούς του ΄Β Παγκοσμίου Πολέμου και δεύτερον ότι αν η έκβαση αυτής της παντελώς αναίτιας σύρραξης, με τα αποτρόπαια εγκλήματα, όπως του παιδομαζώματος και της παραχώρησης της Μακεδονίας ήταν αντίθετη, θα ήταν χειρότερη από την Άλωση της Πόλης το 1453!
Είμαι ο Σπύρος Κίκερης, ένας απλός και απέριττος Έλληνας Απόστρατος Στρατιωτικός, Ιπτάμενος στην ειδικότητα, που επί 50 χρόνια αναλώθηκα στον Αέρα σε πολλές και κρίσιμες ειδικότητες της ιδιότητάς μου! Από πολεμικές, εκπαιδευτικές, διασωστικές Μοίρες και Σμήνη, όπως το Σμήνος των Υψηλών Προσώπων, ένα από τα μεγαλύτερα Σχολεία του Υπηρεσιακού μου οδοιπορικού, θητεύοντας για μια πενταετία και σαν προσωπικός Πιλότος του Μεγάλου Κωνσταντίνου Καραμανλή!
Έχω μετεκπαιδευτεί πτητικά και επιτελικά στο εξωτερικό σε Σουηδία, Ιταλία, Γερμανία και Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, καθώς σε όλα τα Σχολεία της ΠΑ, πρωτεύοντας στα περισσότερα αυτών, έχω δε υπηρετήσει και σαν Τακτικός Αξιολογητής – Επιθεωρητής – Μονάδων του ΝΑΤΟ!
Είμαι άνθρωπος που δημόσια έχω ομολογήσει πως δεν έκανα για Στρατιωτικός, γιατί ήμουν ιδιαίτερα Αλλεργικός σ’ορισμένες απαξίες Κυρίως Αναξιοκρατικές! Κάποιες σαν αυτές που συντέλεσαν βίαια να εκδιωχθώ και να εκπαραθυρωθώ, όταν σαν Πρόεδρος Επιτροπής πρόσληψης ωρομίσθιων καθηγητών, απέρριψα την πρόσληψη του Υιού ΥΕΘΑ Ιωάννη Βαρβιτσιώτη να διδάξει σαν ωρομίσθιος Καθηγητής στη Σχολή των Αετών και των Ουρανίων Γητευτών, λόγω έλλειψης των προβλεπόμενων προσόντων!
Ουδέν κακόν όμως αμιγές καλού, γιατί Αυτή μου η συνειδησιακή ενέργεια και η εν γένει συμπεριφορά μου στο όπλο συνετέλεσαν ώστε να είμαι στην πρώτη γραμμή της Ηθικής Ιεραρχίας μεταξύ των Συναδέλφων μου, όλων των Ειδικοτήτων! Και υπάρχουν αυτόπτεις μάρτυρες γι’αυτό, παρόντες αυτή τη στιγμή, καταξιωμένοι Αεροπόροι και Αξιωματικοί, που είπαν λόγια χρυσά για μένα, χαρακτηρίζοντάς με ακόμα και σαν τον Αντουάν Ντε Σαιν Εξυπερύ της Ελλάδος και της ΠΑ! Ναι και είναι παρόντες σε τούτη την Ιερή Μυσταγωγία!
Μια Μυσταγωγία που γίνεται κατά βάση μ’αφορμή δυο πεσόντες; Συναδέλφους στα Ιερά Υψώματα του Κοκκινόλακου, της πολυδοξασμένης Πίνδου μας! Μια Μυσταγωγία για δυο Συναδέλφους που ξεκίνησαν την καριέρα τους, όπως η πλειονότητα από εμάς, από ένα Όνειρο δηλαδή, που έλεγε: “Ήμουν παιδί μικρό παιδί, σε όνειρο μεγάλο, που’βλεπα Θέμου πως πετώ και ζω σε κόσμο άλλο κι’ένιωθα θεμου ηδονή και σ’οργασμό πως φτάνω δίχως να ξέρω να πετώ και Έρωτα να κάνω! Στης Μάνας την Αντίσταση με πίστη πολεμάω και με δυο λόγια δάκρυα την αποχαιρετάω! Μικρή θυσία δε χωρά σε Όνειρο μεγάλο τ’ακούς Μανούλα μου γλυκιά πεσ’μου καλό Κουράγιο! Ποτέ δεν ονειρεύτηκα να κάνω κάτι άλλο το μόνο π’ονειρεύτηκα ήτανε να πετάω, Αϊτός εγώ να γεννηθώ, Αϊτός και να Πεθάνω! Αϊτός να ξαναγεννηθώ όσες Ζωές και να’χω κι’όταν απ’τ’όνειρο ξυπνώ να ξέρω να πετάω!”
Θεωρούμαι σχετικά σαν ένας αξιόλογος Συγγραφέας με αρκετές Βραβεύσεις, καταχωρημένος σε δύο λογοτεχνικές εγκυκλοπαίδειες του Χάρη Πάτση και της Αμφικτυονίας Ελληνισμού! Επίσης γραμμένος κάπου στο βιβλίο Γκίνες του 1996 για εκτέλεση Αεροπορικής Αποστολής!
Έχω συγγράψει κάποια βιβλία και το 2022 ένα Ευαγγέλιο Τιμής και Δόξας στην ΠΑ μ’έμφαση στους πεσόντες αυτής και τη Ελλάδα γενικότερα!
Ένα βιβλίο 678 σελίδων γραμμένο κυρίως με αίμα και δάκρυ καθόλου δε μελάνι! Το βιβλίο φέρει τον τίτλο Ονειροδρόμια και υπότιτλο Ουρανοδρόμια και εκεί είναι καταγεγραμμένο και το γεγονός που συντέλεσε να είμαστε εδώ όλοι μαζί σήμερα στη Ιερή αυτή σύναξη!
Αυτό το βιβλίο στάθηκε αφορμή στις 2/12/2024 να συντελεστεί μια εξαίρετη Συναυλία στο κατάμεστο Αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου με 18 έργα δικά μου από το υπόψη βιβλίο και 2 του γνωστού επίτιμου καθηγητή ΕΚΠΑ Γιάννη Μάζη , μια εκδήλωση Δόξας , Υπερηφάνειας και Τιμής, με μελοποίηση των έργων από τον Διεθνούς εκπετάσματος Συνθέτη Μιράν Τσαλικιάν!
Ήταν και Πηγιώτες στη συγκινητική, δοξαστική και περήφανη αυτή εκδήλωση, στην οποία με υπερπροσπάθεια κατάφερα να παραστώ και με ειδικές ενέσεις! Λόγω εντοπισμού θραύσης σπονδύλου, στην όχι και τόσο καλή ψυχοσωματική μου εν γένει κατάσταση!
Οι σχετικές βραβεύσεις μου αξιόλογες και αρκετές! Η Διακρίτικότητά μου όμως έχει εμποδίσει αρκετά τη διάδοση αυτού του Ευαγγελίου, λόγω της ιδιαιτερότητας αυτής που με διακρίνει, μια και δεν διαθέτω άλλη περιουσία από την Τιμή μου και την Υπερηφάνεια μου καθώς το θάρρος της με πολύ κόπο σφυρηλατημένης Γνώμης μου, που διαφυλάττω σαν τις κόρες των οφθαλμών μου!
Ίσως θ'άξιζε να πω, ότι στις 7/10/ 2023, παραμονή της Γιορτής Αεροπορίας παίχθηκε από την Μπάντα της ΠΑ για πρώτη φορά ο Ύμνος του Ικάρου, δικής μου γραφής, όμως η εκφωνήτρια κυρία Χριστίνα Βίδου παρέλειψε να πει τον Συνθέτη της επτάλεπτης Σύνθεσης! Ο Καθηγητής Κος Μάζης αγανακτισμένος γύρισε και μου είπε: "Ντροπής πράγματα Κε Κίκερη γιατί δεν είπαν το όνομα του Συνθέτη!"
Ήταν το κομμάτι που είχε μέχρι τότε χειροκροτηθεί πιο πολύ από τους 2.500 θεατές! Η εύστοχη παρατήρηση του Κου Μάζη αύξησε τον ενυπάρχοντα εκνευρισμό μου, σηκώθηκα αυθόρμητα, ανέβηκα στη σκηνή, πήρα τα μικρόφωνα, έχοντας επίγνωση, ότι δεν έπρεπε να θίξω κανέναν: "Kυριοι Αρχηγοί, Κυρίες, Κύριοι, δυο διευκρινήσεις προς πληρέστερη κατανόηση της Σύνθεσης που μόλις ακούσατε και μια διόρθωση! Η τελευταία μελέτη των ειδικών της Ψυχολογίας αποφάνθηκαν ότι οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι στη Γη είναι αυτοί που πραγματοποίησαν στη ζωή τους αυτό που πραγματικά ήθελαν! Υπό αυτή την έννοια θεωρώ τους Ιπτάμενους της ΠΑ, σαν από τους πιο Ευτυχισμένους επί της Γης ! Γιατί δεν θ'άλλαζαν με τίποτα αυτό που διάλεξαν στη ζωή τους να κάνουν, όσες ζωές και να'χαν έστω κι'αν ήξεραν ότι κάποιες απ'αυτές βίαια θα'χαναν! Για σκεφτείτε να είστε Δέκα Εφτά (17) Ετών κι'ένα μεσημέρι να'ρθουν να σου πουν ότι ο Λατρεμένος σου Ιπτάμενος Πατέρας σου, δεν θα'ρθει στο σπίτι σας γιατί πήγε στους Ουρανούς, σε τραγικό Αεροπορικό Ατύχημα και'σεις την επόμενη χρονιά να επιλέξετε για δουλειά, την ίδια με τον πατέρα σας; δουλειά, παρά τις αρνήσεις και εκκλήσεις της Μητρός σας! Αυτός Κυρίες και Κύριοι είναι ο Σημερινός Αρχηγός της Πολεμικής μας Αεροπορίας!"
Το τι έγινε δεν περιγράφεται, όμως εγώ συνέχισα: "Κυρία Βίδου ξεχάσατε να πείτε το όνομα του Συνθέτη και είναι ένας Συνθέτης Παγκοσμίου Κλάσεως, που φέρνει τα συναυλιακά Βραβεία στη Χώρα μας όπως τα Ολυμπιακά! Είναι αυτός που κάθεται πίσω από το Πιάνο, λέγεται Μιράν Τσαλικιάν, υπηρετεί στην Μπάντα της ΠΑ και έχει συνθέσει μέχρι τον Ύμνο της Νότιας Κορέας, που αλλάχθηκε μετά το 1980 λόγω ενός πραξικοπήματος με χίλιους (1.000) Νεκρούς, επιλεγείς μεταξύ 920 Συνθετών Παγκοσμίου Κλάσεως!" Το τι έγινε στο σημείο αυτό ασφαλώς δεν περιγράφεται, γιατί ήταν ίσως η κορυφαία Στιγμή μιας Μεγάλης Γιορτής τρεισήμισι ωρών!
Την επομένη στην επίσημη Γιορτή στο Τατόι (Σχολή Ικάρων) λίγο πριν την παράθεση των εδεσμάτων ο Κος ΥΕΘΑ και οι Αρχηγοί, παρέμειναν για λίγη ώρα σε ειδική αίθουσα και οι αυλικοί δεν επέτρεπαν σε κανένα την είσοδο! Εμένα δε μου είπαν τίποτα, μπαίνοντας μέσα ο Κος Υπουργός πρώτος μου είπε: "Τί κάνετε Κε Κίκερη;" Και πριν καλά καλά απαντήσω, ο Κύριος Αρχηγός ΓΕΑ "Κίκερη με προβληματίσατε χτες λίγο!" Και'γω: "Θετικά Κε Αρχηγέ, Θετικά και επειδή είστε αρκετά μικρότεροί μου, ακούστε κάτι συμβουλευτικά, για τα Δημόσια Πρόσωπα δεν υπάρχουν Μυστικά, πολύ δε περισσότερο όταν αυτά είναι Θετικά!" Οπότε το λόγο έλαβε ο Κος Δένδιας: "Εχει δίκιο ο Κος Κίκερης, έχει δίκιο!"
Ας επανέλθουμε στην Ευαγγελική και Αρχαγγελική γραφή, στο Βιβλίο εννοώ! Συνιστώ να το πάρετε εύκολα μπορείτε να το παραγγείλετε απλά με το όνομα του Συγγραφέα και το τίτλο του! Να το πάρετε γιατί εκεί θα ξαναζήσετε, αυτό που οι παλαιότεροι έζησαν με την ανάληψη των δύο Ηρώων μας, που σήμερα τιμάμε, σε μια μεγάλη Τιμή και όχι Μνημόσυνο όπως πολλοί νομίζουν κι’αυτό γιατί οι θάνατοι!
“Οι Θάνατοι , οι Θάνατοι γι’αυτούς και τους λοιπούς των Εκατοντάδων Συναδέλφων μας δεν είναι Θάνατοι! Γιατ’είν’αυτοί στις Μνήμες μας Αιώνια Αθάνατοι κοντολογίς Ιπτάμενοι στο Ύψος τους Ιστάμενοι, της Δόξας μας Προάγγελοι σαν στρατευμένοι Άγγελοι, που γίνανε Αρχάγγελοι!”
Τελειώνοντας θεωρώ υπέρτατο χρέος σαν Συνάδελφος των Μνημονευομένων Σμηναγού (Ι) Άγγελου Βενετσάνου και Σμηναγού (Ι) Γεωργίου Κουθουρίδη καθώς σαν Ιπτάμενος που τοποθετήθηκα στην ίδια Πολεμική Μοίρα μ’αυτούς την 349 Μοίρα Διώξεως Βομβαρδισμού των Αεριωθουμένων Α/Φ F-84F την ίδια χρόνιά της ανάληψης αυτών, να σας ευχαριστήσω για ότι αξιοθαύμαστο γι’αυτούς κάνατε!
Ξεχρεώνοντας με τον τρόπο και τη συμπεριφορά σας ένα χρέος που η ΠΑ ήταν χρεωμένη επί 57 ολόκληρα έτη, κατορθώνοντας να συγκινήσετε και να κινητοποιήσετε αυτή, σε μια κινητοποίηση που ευελπιστώ και είμαι σίγουρος ότι δεν τελειώνει εδώ, με την αποστολή του ειδικού σώματος που απέστειλε ο Αξιότιμος Αρχηγός μας Αντιπτέραρχος (Ι) Δημοσθένης Γρηγοριάδης προς περίσωση και φύλαξη των Οσίων και Ιερών Ενθυμίων της τραγικής αλλά και δοξαστικής εκείνης Ημέρας, αλλά θα συνεχιστεί με την αποστολή ενός καλαίσθητου Αεροσκάφους F-84 F προς ολοκληρωτική συμπλήρωση του Καλαίσθητου Μνημείου, που ιδίοις εξόδοις ανυπέρβλητοι Πηγιώτες κατορθώσατε να ανεγείρεται εις Μνήμη των δύο Ηρώων μας του Σμηναγού (Ι) Άγγελου Βενετσάνου ετών 32 και Σμηναγού (Ι) Γεωργίου Κουθουρίδη Ετών 29, τιμώντας εσαεί πλέον τη Θυσία αυτών υπέρ Πατρίδας την 23η Φεβρουαρίου του 1968!
Καλώντας σας αυτή την Ιερή Στιγμή σ’ενός λεπτού Σιγή! Αφού σας εξηγήσω πως εγώ την εννοώ αυτή:
Ενός Λεπτού Σιγή! Κορύφωσης Στιγμή!
Στιγμή Φανταστική ! Αμήν Νυν και Αεί!
Ενός Λεπτού Σιγή, Ανάπλασης Στιγμή
Ανάστασης Στιγμή! Αμήν Νυν και Αεί!
Στο Σημείο αυτό έθεσα το δείκτη του δεξιού μου Χεριού στα κλειστά και τρεμάμενα χείλη μου και ο Εθελοντής Σαλπιγκτής παιάνισε το Γνωστό Συγκινητικό Σάλπισμα, σαν ένα Διαρκείας Κάλεσμα!
Το τί έζησα στις στιγμές που ακολούθησαν δεν περιγράφεται με λόγια, εκτός αν η ψυχή είχε στόμα! Η αποκάλυψη του Μνημείου Συγκλονιστική! Η κατάθεση Στεφάνου το ίδιο και η ξέχωρη Στιγμή να κληθώ για την κατάθεση Στεφάνου αρκετά πριν από την Αντιπρόεδρο της Βουλής Όλγα Γεροβασίλη και σαν εκπρόσωπος του Συνδέσμου Αποφοίτων της Σχολής Ικάρων! Όσο για τη συνέχεια, σε κάποια σημεία απ’τη συγκίνηση έμοιαζε με συντέλεια! Να με αγκαλιάσουν ο Πατέρας του Ήρωα Μπαλατσούκα και η Αδελφή του ζητώντας να φωτογραφηθούν μαζί μου, δεν είναι λίγο!
Μια και η απώλεια ενός Γενναίου στην ηλικία των 33 ετών, νυμφευμένου, που έπεσε εξαϋλωμένος σε σφοδρή σύγκρουση με άλλο Α/Φ τύπου F-16 Block 52+ και μάλιστα σε φίλια εναέρια μάχη δύο εναντίον τεσσάρων, δεν είναι λίγο, κάθε άλλο δε παρά λίγο η μόνη ύλη του σώματός του να εντοπισθεί από στίγματα στο ατομικό του σωσίβιο!
Το να βλέπεις το Γιο σου θωπεύοντάς τον σε προτομή στην ομώνυμη κεντρική Πλατεία της Πόλης που τον γέννησε και τον ανέθρεψε δεν είναι λίγο, καθόλου λίγο, γιατί συνιστά αέναο παράδειγμα στους νεότερους, για το υπέρ Πατρίδος Πρέπον!
Το να σε αγκαλιάσει με μάτια δακρυσμένα ο πρώτος εξάδελφος του Άγγελου Βενετσάνου, πάλι συνιστά Τιμή για μένα και Μνήμη Ανεξίτηλη! Κτλ Κτλ για να μην κουράσω!
Έμαθα στη ζωή μου να συγκινώ και να συγκινούμαι με μνημόνευση Ηρώων και όταν Αίφνης μια ώριμη άγνωστη γυναίκα συνοδευόμενη από μια καλαίσθητη Δεσποινίδα, βλέποντάς με στους διαδρόμους του 251 ΓΝΑ, να ορμά επάνω μου και να μου φιλά τα χέρια, φωνάζοντας “Αφήστε με Κύριε Κίκερη να φιλήσω τα Χέρια που τίμησαν τον Πατέρα μου, είμαι η Κόρη του Επισμηναγού Μπουρλίδη κι’αυτή η εγγονή του, που ανελήφθη μετά από ανεπιτυχή εγκατάλειψη, κατά την απογείωση Α/Φ F-5 B, λόγω φωτιάς!” Πάλι δεν είναι λίγο!
Καθώς λίγο δεν είναι να καλείσαι στην Κοπή Πίτας του 2025 από τον Πανελλήνιο Σύλλογο Οικογενειών Πεσόντων Αεροπόρων (ΠΑ.Σ.ΟΙ.Π.Α) και μετά από τη σύντομη ομιλία μου, Μητέρες, Γυναίκες, Παιδιά και αδέλφια αυτών, να σ’αγκαλιάζουν σα να’βλεπαν στο πρόσωπό σου, τον δικό τους άνθρωπο!
Κλείνω μετά δυσκολίας τούτη τη γραφή, που συνιστά για μένα υπέρτατη Τιμή, που οφείλεται στους Ακραιφνείς Πατριώτες που λέγονται Πηγιώτες! Γιατί είναι όντως για μένα όλως ιδιαίτερη Τιμή, να είναι Αιώνια μαζί με το Μνημείο των δύο Παλικαριών μια δική μου επιγραμματική Γραφή που λέει:
“Πάνω στης Πίνδου τις Κορφές
Αίφνης βροντάν δυο Αστραπές
Κι’από της Άρτας τις Πηγές
Βλέπουν αυτές σαν Δυο Ψυχές!”
Με Τιμή, Συγκίνηση και Υπερηφάνεια
Σπύρος Κίκερης.
.jpg)
