ΣΕ ΤΟΥΤΑ ΤΑ ΥΨΩΜΑΤΑ (ΓΡΑΜΜΟΣ - ΒΙΤΣΙ)!

ΣΕ ΤΟΥΤΑ ΤΑ ΥΨΩΜΑΤΑ

ΤΑ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΑ! 

Στο Γράμμο και το Βίτσι! 

Στο Γράμμο και στο Βίτσι Ευαίσθητη Ψυχή μου

η Σκέψη μου σε Δίνη, με Πόνο και Οδύνη!

Σε Τούτα τα Υψώματα τα Αιματοβαμμένα

ακούς Ψυχές να σου μιλούν, Νεκρούς να Ανασαίνουν

Μανούλες να Μοιρολογούν και Ιερείς να ψέλνουν …

 

   Προς Τιμήν Απάντων των Πεσόντων του Λεγόμενου «Εμφυλίου» - και μη βιαστείτε να παρεξηγηθείτε πριν στο τέλος της Άγιας τούτης  Γραφής με περίσκεψη αφιχθείτε - !  

   Ασφαλώς και τυγχάνει ευκόλως αυτονόητο ότι στην έννοια της εδώ Τιμής εξυπακούεται ότι για λόγους καλοπροαίρετης πρόθεσης, περιέχεται και ο όρος της «Ντροπής», της «Αίσχιστης Ντροπής!» Ένεκα της αλόγιστης  Εμμονής μέρους των Ελλήνων, προς εγκαθίδρυση της Σοβιετικής Λαίλαπας και των πασίγνωστων στους πάντες  συνεπειών, που συνιστούν ότι χειρότερο βίωσε ο Πλανήτης σε Βία, Τρομοκρατία και Ανελευθερία!

   Δεν προτίθεμαι να κάνω πλήρη περιγραφή των Αισχρών Αισχών των προκλητικών και αδίστακτων «Συμμοριτών» γιατί θέλω να ξεχάσω και να ξεπεράσω τα ελάχιστα του Υποσυνείδητού μου και τα  πολλαπλάσια του Συνειδητού μου, μια και γεννήθηκα στις 4/7/1945 και διάγω Αισίως το ογδοηκοστό έτος της όποιας Βιολογικής μου διαδρομής!

   Απλά θέλω να σταθώ, να υποκλιθώ και να προσευχηθώ, εκεί στην Τελική Νίκη των Έσχατων Μαχών στο Γράμμο και το Βίτσι, σ’ εφαρμογή των επιτυχών Σχεδίων των Πυρσών Ά, ΄Β και ΄Γ του Στρατάρχη Παπάγου από  τις δύο (2) έως και τις τριάντα (30) Αυγούστου του Σωτήριου εν τέλει Έτους 1949!

   Ενός Έτους και μιας περιόδου, που θα’πρεπε ν’αποτελούν την πεμπτουσία της ενδοξότερης Περιόδου της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας, καθώς Αιτία κι’αφορμή ειλικρινούς Μεταμελείας, ολόκληρης της Αριστερής και Αριστερόστροφης Ολομελείας!

   Πέρυσι είχα πάει εκεί στην καλαίσθητη εκκλησία της Βούρμπιανης, όπου με κλειστά τα μάτια προσευχήθηκα για το καλό της Ελλάδας κι’ αν δάκρυσα, δάκρυσα κατά βάση για όλους τους πεσόντες Αίτιους, Υπαίτιους καθώς Αθώους και  Αναίτιους κι’ ανάμεσα  στους πεσόντες Συναδέλφους μου!

   Το ίδιο έκανα  και πριν λίγες μέρες ήτοι την Κυριακή της 31^ης Αυγούστου του 2025 στο Βίτσι, χωρίς να αναθεματίσω κανέναν και για τίποτα, όσο κι’ αν έπρεπε κι’ επιβάλλονταν!

     Ήθελα τόσο να  ξεχάσω και να ξεγράψω, το μόνο που ονομάτισα ήταν η γενικότητα των εβδομήντα (70) Συναδέλφων και πλέον Αρχαγγέλων, που χάθηκαν  στην πιο κατάφωρη Αδικία, που είναι καταχωρημένη μ’ανεξίτηλα γράμματα εκεί στη Νεότερη Ιστορία της Πατρίδας μας! Και αυτό γιατί μ’ενοχλεί υπέρμετρα κάθε που αναλογίζομαι ότι αυτός  ο αριθμός πεσόντων συναδέλφων συνιστά ένα σύνολο, μακράν μεγαλύτερο των απωλειών του ΄Β Παγκοσμίου Πολέμου!

 

    Με Σκεπτικισμό λοιπόν και κατάνυξη παρακολούθησα τη Θεία Λειτουργία στο απλό και απέριττο Εκκλησάκι που εκεί ταμένο κι’ αποσβολωμένο στέκει,  μ’ένα απέριττο Μνημείο πλάι του να Θυμίζουν τις πιο οικτρές και Φριχτές σελίδες – λεπίδες – της  Πανένδοξης Ελληνικής Ιστορίας, και έκτοτε σαν αντιλαλούσα ευλογία Ηχούς, απανταχού στη Χώρα ν’αντηχεί  μ’απόηχο «Το ποτέ Ξανά της Ελλάδος Παιδιά! Ποτέ Ξανά της Ελλάδος Παιδιά!  Ποτέ Ποτέ ξανά!»

     Οι Σκέψεις μου Πολλές, οι χαρακιές στη ψυχοσύνθεσή μου φριχτές και οδυνηρές κι οι λέξεις μου κρυφές και όλες προσευχές καλά κρυμμένες βαθιά στις σιωπές!

    Οι καιρικές Συνθήκες τρομερές, τέλος καλοκαιριού, ίσως οι πνοές απ’τις Ψυχές να δημιουργούσαν αυτό το μανιασμένο ψυχρό αέρα διαμαρτυρίας, που σου πάγωνε σώμα και ψυχή, από ένα μεγάλο φριχτό και πολυδιάστατα εύλογο γιατί:

   *Γιατί να μην είμαστε εκεί όλοι μαζί, δεμένοι μ’ορκο Πίστης και λόγο Τιμής;

   *Γιατί το απέριττο αυτό Εκκλησάκι που απορείς για το πόσες ψυχές μπορεί να χωρά, να μην είναι χώρος Μετανοίας, Παρηγορίας και Ευλαβείας, υπέρ Πίστεως, Πατρίδας και  Ελευθερίας!

   *Καθώς χώρος απολογητηρίου  και εξομολογητηρίου, μ’ένα πτυελοδοχείο εκτός προς ολική κάθαρση του όποιου εναπομένοντος μίσους και δηλητηρίου, καθώς εντός ενός Ιερού μεταλήψεως Δοχείου!»

     Θα ήθελα πολλά να γράψω, όμως δεν θα ήθελα άλλο να κλάψω, ούτε και άλλο να συνεχίσω αυτά που με χέρια τρεμάμενα από ποικίλα συναισθήματα ξεκίνησα εκεί ψηλά να γράφω:

 

« Σε τούτα τα υψώματα τα Αιματοβαμμένα

 ακούς Ψυχές να σου μιλούν, Νεκρούς που Ανασαίνουν

  Μανούλες να Μοιρολογούν και Ιερείς να ψέλνουν!

 

Εδώ μιλούν τα πτώματα τα Άγια τα Ασώματα

με τα γνωστά Ονόματα σε Λίστας Αγιόγραμμα!

Εδώ μιλούν τα Πνεύματα  Παρόντα μα Αόρατα

ντυμένα Γαλανόλευκα στα Εθνικά μας Χρώματα

ταμένα σ’ένα Όραμα στης Πίνδου το Πανόραμα!

 

Σε Τούτα τα Υψώματα τα Χιλιοδοξασμένα

στους υπαιτίους αν στραφείς, κοίτα καλά να ψάξεις

κι’ αν φρίξεις από ότι δεις,  ας μη ντραπείς αν κλάψεις!

Στους Νικητές ν’απευθυνθείς κι’αν θες να τους Δοξάσεις

Για της Ελλάδας το καλό πάλεψε να ξεχάσεις!

                                                                Τσακαλώτος - Βαφειάδης!

Μα μην ξεχάσεις έλληνα  το Γράμμο και το Βίτσι

κι’οσους για σένα έπεσαν Ελλάδα από Μίση!

Όχι από Μήνι Έλληνα, μα από Αγάπης Μνήμη

        των αδελφών προς Αδελφούς, τα Μίση να τα σβήσει!